Pag-upo sa Katahimikan: 7 Araw sa Paghihintay sa Loob ng Pangako ng DiyosHalimbawa

IKA-2 ARAW

UMUPO SA KATAHIMIKAN: ANO ANG DAPAT GAWIN, KAPAG WALANG SINASABI ANG DIYOS.

Nagkaroon ng mga pagkakataon na narinig kong nagsalita ang Diyos, lumipat sa posisyon na naghihintay ng karagdagang mga tagubilin, at walang narinig sa napakahabang panahon. May mga pagkakataon din na binigyan ako ng Diyos ng isang pangako, at dumating ito sa akin bago ako nagkaroon ng oras upang maunawaan ang lahat ng ito. May layunin ang mga panahong tulad nito at may mga pagkakataong inabot ng maraming taon upang lumakad sa mga pangako ng Diyos sa aking buhay.

Naaalala ko ang isang panahon ng aking buhay kung saan bata pa ako at wala pang asawa. Ako ay talagang nag-iisa, yaong uri ng pag-iisa na wala pang makitang posibleng angkop na kapareha. Alam ko na nabanggit na ang pagkakaroon ng asawa sa buhay ko maraming taon na ang nakakaraan, kaya pinanghawakan ko ang pangakong ito. Hindi ako kailanman nag-alinlangan sa plano ng Diyos para sa aking buhay, ngunit binaligtad ko ang bawat bato upang mahanap ito. Minsan natatakot ako na hindi ako makasakay sa pangako ng Diyos dahil sa hindi ko pakikipag-date. Nag-aalala ako kung masyadong mabilis kong tinanggihan ang isang tao, kahit na sa palagay ko'y hindi siya tama para sa akin. Ayokong malampasan ang pangako ng Diyos, kaya nagpatuloy ako sa paghahanap habang Siya'y tahimik.

Sigurado akong marami sa mga desisyong ginawa ko noong mga panahong iyon, na sinusubukang "tulungan ang Diyos," ay maaaring nakaantala sa pangako ng Diyos para sa aking buhay. Gumawa ako ng mga pagpili na naging dahilan upang makaranas ako ng higit na sakit sa puso kaysa sa plano ng Diyos para sa akin sa paglalakbay na ito. Gaya ni Sara, naisip ko na kailangan ng Diyos ang tulong ko. Sa halip na lubusang maranasan ang "mga tahimik na lugar" na itinakda ng Diyos para sa akin, sinubukan kong tulungan ang Diyos at pabilisin ang proseso.

Sa pagbabalik-tanaw, nakikita ko kung saan ako inihanda ng “mga tahimik na lugar” kung nasaan ako ngayon. Ang mga tahimik na lugar na iyon ang nagturo sa akin ng pananampalataya at tiyaga at nagbigay-daan sa akin na maranasan ang ilang bagay na kailangan kong pagdaanan para makarating sa kung nasaan ako ngayon. Pitong taon na akong kasal, at sa puso ko, alam kong ito ang lugar na itinakda ng Diyos para sa akin.

Ano ang ginagawa mo sa pagitan ng paglalagay ng Diyos ng pangako sa iyong puso o pagsasalita nito sa buhay mo at sa sandaling magkaroon ito ng katuparan? Huminto ka. Maghanda ka. Maghintay ka. Hayaan mo ang Diyos na gumawa sa loob at sa pamamagitan mo. Alam ng Diyos kung ano ang kakailanganin mo para sa pupuntahan sa hinaharap, at naniniwala ako na inihahanda ka Niya sa “mga tahimik na lugar.” Bagama't sa tingin natin ay nakalimutan na tayo ng Diyos, ginagawa Niya ang Kanyang pinakamahalagang gawain sa mga tahimik na panahong ito.