Pagmamataas

Nakarating tayo sa ika-limang araw ng pagtatanggal sa anumang mula sa sarili natin. Hindi ito naging madali!

Ilang beses na tayong hiniling ng Diyos na gawin ang isang bagay, at hindi natin nagawa ito, o kalahati lamang nito ang nagawa natin? Ito ay pagmamataas. Ito ang sinasabi nating, "Ako ang Diyos, at alam ko kung ano ang pinakamabuti para sa akin sa sitwasyong ito."

Laganap ang pagmamataas sa mundo ngayon. Pagmamataas sa personal na katanyagan, pagmamataas sa kinikita, pagmamataas sa kakayahan, pagmamataas sa pamilya, at marami pang iba. Ang pagmamataas na ito ay paglalayo sa atin sa Diyos at ginagawa nitong tumutok tayo sa ating sarili at sa kung ano ang magagawa natin.

Sa Santiago 4:6-8, sinabi ni Santiago na sinasalungat ng Diyos ang mapagmataas at nagpapakita ng pabor sa mapagpakumbaba. Kailangan nating magpakumbaba sa harapan ng Panginoon upang matanggap ang Kanyang pabor. Kapag napagtanto natin na lahat ng mayroon tayo at lahat ng nagawa natin ay pagpapala mula sa Panginoon, walang puwang para sa pagmamalaki.

Ang Kawikaan 16:18 ay nagdaragdag sa panganib ng pagmamataas sa pagsasabing ito ang pasimula ng pagkawasak. Ang pagmamataas ay humahantong sa pagkawasak! Kung alam nating totoo ito, bakit patuloy tayong nagkikimkim ng pagmamataas sa mga bagay na hindi gaanong mahalaga sa ating buhay?

Upang magkaroon ng nag-uumapaw na buhay, dapat nating alisin sa ating sarili ang pagmamataas. Kung gusto nating maging puspos ng Espiritu, walang puwang para dito. Manalangin at hilingin sa Panginoon na ihayag ang anumang nakatagong pagmamataas sa iyong buhay upang mas lubusan mo Siyang masunod.