Pagiging makasarili

Ngayon, nakatuon tayo sa pag-aalis sa ating sarili ng isang bagay na naging mas karaniwan na sa mundo ngayon: ang pagiging makasarili.

Ang ginagawa natin, hindi lamang sa simbahan kundi sa labas ng simbahan, ay hindi maaaring gawin nang may espiritu ng makasariling ambisyon o kayabangan. Nasa trabaho man tayo, sa paaralan, sa mga kaibigan, sa pamilya, sa palengke, o naglilingkod sa ating lugar ng pamumuno, mahalaga ang ating mga motibo.

Ang tanong na dapat nating itanong sa ating sarili ay hindi, "Ano ang pinakamabuti para sa akin?" Sa halip, dapat nating tanungin ang ating sarili, “Ano ang pinakamabuti para sa Kaharian ng Diyos?” Ang ating ambisyon ay dapat na mahanap ang pinakamahusay na paraan upang gawin ang perpektong kalooban ng Diyos.

Sa Mga Taga-Filipos 2:3-4 ay sinasabi na huwag gumawa ng anuman ayon sa makasariling ambisyon o kayabangan. Ang ibig sabihin ng walang anuman ay walang kahit ano. Gaano kakaiba ang magiging hitsura ng ating buhay kapag ginagawa natin ang lahat para sa ikabubuti ng Kaharian ng Diyos sa halip na sa ating sarili?

Sinasalamin ng 1 Mga Taga-Corinto 10:24 ang prinsipyong ito, na nagsasabi na walang sinuman ang dapat maghanap ng kanilang ikabubuti kundi ang ikabubuti ng iba. Paano mag-iiba ang hitsura ng simbahan kung ang lahat ay kumikilos nang nasa isip ang kabutihan ng iba? Paano mag-iiba ang hitsura ng mundo kung walang sinuman ang kumikilos mula sa makasariling ambisyon kundi para sa ikabubuti ng iba?

Sa susunod na pagtatangka nating gumawa ng anuman para sa iba o sa Panginoon, hilingin natin sa Kanya na ihayag kung ang ating motibasyon ay makasarili.