MGA AWIT 142:1-7

Ako'y dumadaing ng aking tinig sa Panginoon; Ako'y namamanhik ng aking tinig sa Panginoon. Aking ibinubugso ang daing ko sa harap niya; Aking ipinakilala sa harap niya ang kabagabagan ko. Nang nanglupaypay ang diwa ko sa loob ko, Nalaman mo ang aking landas. Sa daan na aking nilalakaran Ay pinagkukublihan nila ako ng silo. Tumingin ka sa aking kanan, at tingnan mo: Sapagka't walang tao na nakakakilala sa akin: Kanlungan ay kulang ako; Walang taong lumilingap sa aking kaluluwa. Ako'y dumaing sa iyo, Oh Panginoon; Aking sinabi: Ikaw ay aking kanlungan, Aking bahagi sa lupain ng may buhay. Pakinggan mo ang aking daing; Sapagka't ako'y totoong nababa: Iligtas mo ako sa nagsisiusig sa akin; Sapagka't sila'y malakas kay sa akin. Ilabas mo ang aking kaluluwa sa bilangguan, Upang ako'y makapagpasalamat sa iyong pangalan: Kubkubin ako ng matuwid; Sapagka't ikaw ay gagawang may kagandahang-loob sa akin.