JOB 6:17-30

Paginit ay nawawala: Pagka mainit, ay nangatutunaw sa kanilang dako. Ang mga pulutong na naglalakbay sa pagsunod sa mga yaon ay nangaliligaw; Nagsisilihis sa ilang at nawawala. Minasdan ng mga pulutong na mula sa Tema, Hinintay ang mga yaon ng mga pulutong na mula sa Seba. Sila'y nangapahiya, sapagka't sila'y nagsiasa; Sila'y nagsiparoon at nangatulig. Sapagka't ngayon, kayo'y nauwi sa wala; Kayo'y nangakakakita ng kakilabutan, at nangatatakot. Sinabi ko baga: Bigyan mo ako? O, Maghandog ka ng isang kaloob sa akin ng iyong pagaari? O, Iligtas mo ako sa kamay ng kaaway? O, Tubusin mo ako sa kamay ng mga namimighati? Turuan mo ako, at ako'y mamamayapa; At ipaunawa mo sa akin kung ano ang aking pinagkasalahan. Pagkatindi nga ng mga salita ng katuwiran! Nguni't anong sinasaway ng iyong pakikipagtalo? Iniisip ba ninyong sumaway ng mga salita? Dangang ang mga salita ng walang inaasahan ay parang hangin. Oo, kayo'y magsasapalaran sa ulila, At ginawa ninyong kalakal ang inyong kaibigan. Ngayon nga'y kalugdan mong lingapin ako; Sapagka't tunay na hindi ako magbubulaan sa iyong harap. Kayo'y magsibalik isinasamo ko sa inyo, huwag magkaroon ng kalikuan; Oo, kayo'y magsibalik uli, ang aking usap ay matuwid. May di ganap ba sa aking dila? Hindi ba makapapansin ang aking pagwawari ng mga suwail na bagay?

Mga Libreng Babasahing Gabay at Debosyonal na may kaugnayan sa JOB 6:17-30