พื้นที่พักหายใจ ตัวอย่าง

หากคุณเคยทำเครื่องหมาย วันเกิด, วันอ่านหนังสือเตรียมสอบปลายภาค, วันแต่งงาน, วันที่ลูกคลอด, หรือวันฉลองคริสต์มาส ไว้ในปฏิทิน อย่างนั้นแล้ว คุณก็เคย “นับวันของคุณ” คุณอาจจะไม่ได้เรียกมันว่าอย่างนั้น แต่คุณรู้อย่างแน่ชัดว่าเหลือวันช้อปปิ้ง, วันอ่านหนังสือเตรียมสอบ, หรือวันที่เป็นโสดอีกกี่วันจนกว่าจะถึงเหตุการณ์สำคัญ 

ในข้อพระคำของวันนี้ จากสดุดี 90, โมเสสกำลังขอให้พระเจ้าทรงช่วยเราในการดำเนินชีวิตในแต่ละวันด้วยความกระจ่างชัดเจนที่เราได้รับเมื่อเรากำลังอยู่ภายใต้ขีดจำกัดเวลา—“ขอทรงสอนข้าพระองค์ทั้งหลายให้นับวันของตน” เมื่อวันคริสต์มาสกำลังจะมาถึงในอีกสามวัน และคุณยังคงมีของขวัญที่ต้องซื้ออีก คุณจะไม่เอกเขนกอยู่บนโซฟาเอาแต่ดูหนังในช่วงวันหยุดเทศกาล คุณมีสิ่งที่สำคัญกว่าต้องทำ การรู้ว่าเวลาของคุณมีจำกัดนั้น จะบังคับให้คุณจำกัดการใช้เวลาของคุณ

มีอีเวนต์ต่างๆที่ต้องเข้าร่วม โปรเจคที่ต้องจัดการ คณะกรรมการที่ต้องเข้าร่วม การเดินทางที่ต้องไป และธุระที่ต้องทำ อยู่เสมอ และความกลัวจะกระซิบต่อคุณว่าคุณควรจะทำมันทั้งหมด ไม่อย่างนั้นก็จะถือว่าคุณล้มเหลว แต่การนับวันของคุณเป็นเหมือนการนำเอาสิ่งเหล่านั้นที่เรียกร้องเอาเวลาของคุณมากรองผ่านตัวกรอง มันคือวิธีการจัดลำดับความสำคัญให้กับผู้คนและภารกิจที่มีความสำคัญมากที่สุดก่อน

กลุ่มคณะกรรมการที่คุณรู้สึกผิดที่จะเข้าร่วม? ไม่ชัดเจนเท่าไร การเดินทางไปทำงานที่จะทำให้คุณต้องห่างจากลูกๆของคุณตลอดทั้งสัปดาห์ล่ะ? ไม่เอาดีกว่า

เมื่อเราเริ่มที่จะมองเห็นว่าเวลาของเรานั้นมีจำกัด เราจะสามารถตัดสินใจได้อย่างฉลาดว่า สิ่งใด หรือที่สำคัญกว่านั้น ใคร ที่คุ้มค่าต่อเวลาอันจำกัดของเรา โมเสสบอกว่า เราจะ “มีจิตใจที่มีปัญญา” ถ้าคุณทำตารางเวลาแน่นเกินไป รับผิดชอบงานมากเกินไป หรืองานยุ่งท่วมท้นเกินไป ลองนับวันของคุณ จงยอมรับว่า (แม้คุณหวังว่าจะมีชีวิตต่ออีกหลายสิบปี) เวลาของคุณมีจำกัด ดังนั้นคุณต้องจำกัดการใช้เวลาของคุณ ฉันสัญญาเลย การใช้ตัวกรองนั้นจะให้คุณได้มีพื้นที่พักหายใจที่คุณปรารถนาจะมีมาตลอดบนปฏิทินของคุณ 

ในวันพรุ่งนี้ เราจะมาดูที่ตัวกรองที่คล้ายกันอีกอันหนึ่ง ที่จะช่วยนำพื้นที่พักหายใจมาให้กับการเงินของคุณได้ ในระหว่างนี้ ถามตัวคุณเองดู: บทบาทหรือภารกิจใดที่ฉันไม่ต้องการจะใช้เวลาอันจำกัดของฉันกับมันอีกต่อไปแล้ว?