พื้นที่พักหายใจ ตัวอย่าง

คุณไม่ต้องเป็นคนเคร่งศาสนาเพื่อจะรู้จักหรือปฏิบัติตามแนวคิดของสะบาโต—วันแห่งการหยุดพัก เราต่างเพลิดเพลินกับการทำตัวเชื่องช้าในวันหยุดสุดสัปดาห์ อาจจะนอนดึกตื่นสาย หยุดพักจากการงานที่เร่งรีบ แต่ถ้าคุณเพียงคิดว่าสะบาโตก็เป็นวันอาทิตย์ที่เงียบๆวันหนึ่ง คุณก็กำลังพลาดส่วนที่ดีที่สุดแล้ว—ส่วนที่จะให้พื้นที่พักหายใจแก่คุณได้ในที่สุด  

ให้เรามองย้อนหลังไปหน่อยหนึ่งในเรื่องราวที่นำมาสู่บทความในวันนี้ จากพระธรรมอพยพตอนที่พระเจ้าทรงประกาศวันสะบาโต ชาวอิสราเอลได้เป็นทาสในอียิปต์มา 400 ปีแล้ว พวกเขาต้องทำงานตลอดทั้งวัน ทุกวัน จากนั้นพวกเขาได้รับการปลดปล่อยและประชาชาติทั้งหมดก็ออกเดินทางด้วยความยากลำบากผ่านถิ่นทุรกันดารเป็นเวลากว่า 40 ปี และตรงนี้เองที่พระเจ้าทรงสั่งให้พวกเขาถือวันสะบาโต—เพื่อหยุดพักหนึ่งวันในแต่ละสัปดาห์ 

พระเจ้าทรงตรัสต่อคนกลุ่มหนึ่ง ซึ่งได้ทำงานอย่างไม่หยุดพักเลยมาตลอดเวลาหลายร้อยปี และตอนนี้ก็กำลังพยายามที่จะหาอาหารให้เพียงพอที่จะเลี้ยงคนจำนวนมากท่ามกลางถิ่นทุรกันดารว่า พวกเขาควรจะหยุดพักสักวัน มันฟังดูเหลวไหลจริงๆ! แต่ถ้าพวกเขาไม่ทำงานในวันนั้น พวกเขาก็ไม่ได้กินในวันนั้น

อย่างไรก็ตาม พระเจ้าทรงมีแผนการ ในอพยพ 31:13, พระองค์ทรงอธิบายว่าการรักษาวันสะบาโตจะเป็นหมายสำคัญสำหรับชาวอิสราเอลว่า “เราคือยาห์เวห์…” พระเจ้ากำลังบอกต่อพวกเขา (และต่อพวกเรา) ว่า, เราต้องการจะพิสูจน์กับพวกเจ้าว่าเราเป็นที่เชื่อวางใจได้ เรารู้ว่าพวกเจ้ากลัวที่จะหิวโหย แต่เราจะพิสูจน์ให้เห็น ในสัปดาห์แล้วสัปดาห์เล่า ว่าเราเป็นที่เชื่อวางใจได้

บางทีคุณคงรู้เรื่องราวส่วนที่เหลือแล้ว ด้วยมานาและนกคุ่ม พระเจ้าทรงตอบสนองต่อความกลัวที่จะหิวโหยของพวกเขา ด้วยการประทานอาหารประจำวันแก่พวกเขาอย่างสัตย์ซื่อ แม้แต่ในวันที่พระองค์ทรงให้พวกเขาหยุดพักและไม่ต้องทำงาน

พระบัญญัติของพระเจ้าให้พวกเราหยุดพักนั้น เป็นการเรียกให้เราเชื่อวางใจในพระองค์อย่างแท้จริง เมื่อเรากลัวว่าการตอบปฏิเสธคำเชิญชวนจะทำร้ายความรู้สึกของเพื่อนของเรา เราก็สามารถวางใจในพระเจ้าที่จะปกป้องมิตรภาพของเราเอาไว้ได้ เมื่อเรากลัวว่าบ้านของเรานั้นเล็กเกินไป รถของเราก็เก่าเกินไป หรือเสื้อผ้าของเราจะดูธรรมดาเกินไป เราก็สามารถวางใจในพระเจ้าได้ว่า คุณค่าของเรานั้นไม่ได้ขึ้นอยู่กับสิ่งของที่หุ้มห่อภายนอกเหล่านั้นเลย การวางใจในพระเจ้าแทนที่จะกัดฟันดันทุรังจนสุดความจำกัดของเรา คือหนทางที่จะได้พบกับพื้นที่พักหายใจอย่างถาวรในที่สุด