คำถามตัวอย่าง

อ่าน มัทธิว 8:23-27

หากจินตนาการของคุณไม่ใช่ใบหน้าที่เปียกโชกไปด้วยน้ำในทะเลสาบ หากมันไม่ใช่หัวเข่าที่อ่อนเปลี้ย, มือที่เกร็งจนข้อนิ้วซีดขาว หรืออาการเมาเรือ คุณอาจต้องกลับไปอ่านบทนั้นอีกครั้ง

การรู้ว่าเรื่องราวจบลงอย่างราบรื่นอาจมีวิธีที่แย่มากในการควบคุมมัน 

พายุกระหน่ำรุนแรง ชนิดที่สามารถฆ่าคุณได้ ชนิดที่สามารถพานักเดินเรือมืออาชีพไปจนสุดปลายเชือก แล้วล่มเรือที่แข็งแรงลำหนึ่งลงเหมือนเป็นของเล่นเด็กเล็ก ลมพัดเสียงดังจนคุณแทบจะไม่สามารถได้ยินสิ่งที่คนที่อยู่ห่างจากคุณเพียงไม่กี่นิ้วตะโกนออกมา คลื่นกระแทกเข้ามาที่ข้างลำเรือ จนทำให้ในเรือกลายเป็นสระน้ำ เรือเอียงไปทางซ้ายอย่างรุนแรง คลื่นซัดเข้ามาอีก ลมกระแทกเข้าที่ใบเรือเหมือนหมัดยักษ์ของเหล่าเทพในตำนาน โยนตัวคุณใส่เพื่อนลูกเรือของคุณเหมือนเกมแท่งไม้มหาสนุกแห่งจักรวาล

และพระเยซูทรงหลับสนิท

สังเกตลำดับแปลก ๆ นั้นสิ พระเยซูไม่ได้ทรงทำให้ทะเลสงบก่อนแล้วจากนั้นจึงถามคำถาม พระองค์ทรงถามคำถามแล้วจึงทำให้ทะเลสงบ สิ่งที่ชวนให้สับสนที่สุดในการเปรียบเทียบท่าทีของพวกเขาอาจเป็นเรื่องที่ว่าพระองค์ไม่ได้ตั้งใจลุกขึ้นมาเพื่อถามคำถาม พระองค์ทรงถาม จากนั้นพระองค์ก็ทรงลุกขึ้นและห้ามลมและทะเล

คำถามของพระองค์ต่อเหล่าสาวกคือคำถามที่สี่เพื่อการปรับตั้งมาตรฐานของเรา ใช้เวลาในการนึกถึงมันในรูปแบบสั้น ๆ ที่เราได้กำหนดไว้ในวันที่หนึ่ง ทำไมจึงกลัวนัก?

ส่วนหนึ่งของการเปลี่ยนมุมมองของเราเกี่ยวกับคำถามเรื่องความเชื่อคือ การจัดการกับความกลัวที่ขู่คุกคามให้เราเป็นอัมพาตหรือม้วนกวาดเราลงข้างทางในสภาพนอนขดราวกับทารก ความกลัวของเราอาจแตกต่างกัน แต่ไม่มีใครหรอกที่จะไม่กลัวอะไรเลย อย่างไรก็ตาม ความแข็งกระด้างของความกลัวอาจให้ผลตรงกันข้ามได้อย่างประหลาด

ความกลัว หากถูกบรรจุไว้แล้วจะไร้ขอบเขต การตระหนักรู้ในเรื่องนี้สามารถที่จะผลักเราล้มลงหรือผลักเราให้ตอบโต้กลับไปเหมือนกับเด็กตัวเล็ก ๆ ชกต่อยพุงของอันธพาลคนหนึ่ง 

พระวจนะของพระเจ้าที่มีต่อคาอินในปฐมกาล 4:7ข อาจฟังดูคุ้น ๆ ความกลัวหมอบอยู่ที่ประตูของฉัน แน่นอนว่าความบาปก็เช่นกัน แต่บางทีก้าวแรกสู่อิสรภาพของเราก็คือ การรับรู้ถึงความบาปมากมายที่เกิดจากความกลัวของเรา ความต้องการของความกลัวคือเพื่อฉัน คำว่า ยินดีต้อนรับ บนพรมเช็ดเท้าหน้าประตูของฉันเริ่มปรากฏเครื่องหมายคำถามแล้ว ฉันจะต้อนรับสิ่งใดเข้ามา? ฉันจะปฏิเสธสิ่งใด? ความกลัวหมอบอยู่ พร้อมที่จะกระโจน เราจะปล่อยให้มันกินเราทั้งเป็นหรือไม่?

พระเจ้าทรงสั่งผู้ติดตามพระองค์ไม่ให้ยอมยกพื้นที่ให้แก่ความกลัว