คำถามตัวอย่าง

เรากำลังเดินเล่นกันอยู่ ลองจินตนาการถึงการเดินทางแบบแบ็คแพ็คอันยาวนานกับใครบางคน โดยที่มีกฎพื้นฐานสำหรับการสนทนาที่สมบูรณ์แบบตราบใดที่ไม่มีใครถามคำถามใด ๆ พูดจนคอแห้งก็ได้แต่ไม่อนุญาตให้สอบถาม ไม่แม้แต่คำถามพื้น ๆ แบบ “คุณรู้สึกอย่างไร?” หรือ “คุณเริ่มหิวหรือยัง?” การแลกเปลี่ยนข้อความจะไปได้ดีพอควรอยู่พักหนึ่ง แต่ไม่ช้าก็เร็ว คุณจะไม่พูดคุยกันอีกต่อไป คุณจะเพียงแค่ฟังกันและกัน นั่นไม่ใช่บทสนทนา นั่นเป็นการบ่น หลังจากบ่นจนเพียงพอแล้ว แม้แต่ผู้ฟังที่ดีที่สุดก็หยุดที่จะฟัง

หากกิจวัตรไม่ได้ทำให้เราไปสู่การเดินละเมอ การเดินกับพระเจ้าคือการค้นหาคำตอบ และการค้นหาก็จะไม่ใช่การค้นหาหากไม่มีคำถาม ส่วนประกอบของการตั้งคำถามซึ่งกันและกันนั้นไม่มีที่ไหนที่น่าหลงไหลมากไปกว่าความสัมพันธ์กับพระเจ้า สำหรับผู้เริ่มต้น พระองค์ไม่ได้ทรงตอบเราดัง ๆ หรือเขียนลงบนท้องฟ้าอย่างที่เราหวังว่าพระองค์จะทำเมื่อเราถามคำถามกับพระองค์ อย่างไรก็ตาม พระองค์ทรงเขียนคำตอบลงบนม้วนหนังสือเป็นจำนวนมากมายเกินกว่าที่เราจะสามารถรับเอาไว้ได้ตลอดชีวิต 

เราได้สร้างคำถามจากพระเจ้าห้าคำถามที่ซึ่งท้าให้เราตอบ เป็นคำถามซึ่งมีศักยภาพที่จะปรับตั้งและจุดประกายไฟการเดินกับพระเจ้าที่ได้หลุดออกนอกเส้นทางไป, ติดอยู่ในซอยตัน หรือได้สูญเสียกำลัง หรือความสนใจของเรา เริ่มต้นวันนี้ที่จะท่องจำคำถามเหล่านี้ ทำให้พวกมันอยู่ในสมองของคุณอย่างรวดเร็วจนคุณสามารถท่องออกมาในความฝันของคุณได้ สองคำถามแรกเป็นคำถามจากพระเจ้าพระบิดา และสามคำถามสุดท้ายเป็นคำถามจากพระเยซูพระบุตร บางคำถามถูกย่อลงเพื่อให้ท่องจำได้ง่าย

“เจ้าอยู่ที่ไหน?” (ปฐมกาล 3:9)

“ใครบอกเจ้าอย่างนั้น?” (ปฐมกาล 3:11)

“ท่านหาอะไร?” (ยอห์น 1:38)

“ทำไมจึงกลัวนัก?” (มัทธิว 8:26)

“ยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด ... ?” (ลูกา 11:13)*

แม้ว่าคุณจะพบคำถามอื่น ๆ อีกมากมายบนหนทางข้างหน้า การตอบคำถามทั้งห้านี้จะสร้างพื้นฐานที่คุณสามารถมองย้อนกลับไปเพื่อใคร่ครวญและประเมินผล

สองสามวันถัดไปของคุณจะถูกครอบงำด้วยคำถามเหล่านี้ ประเด็นก็อยู่ตรงนี้แหละ

ผลกระทบของการเดินทางระยะสั้นนี้จะไม่เกินไปกว่าความซื่อสัตย์ของคุณ มันจะไปลึกพอ ๆ กับความจริงใจของคุณ ไม่มีสิ่งใดเกินขีดจำกัด ยกเว้นความไม่ซื่อสัตย์

มันจะขัดขาคุณในการเดินไปกับพระเจ้า

*เวอร์ชัน CSB, KJV, NASB, และ The Message จบข้อ ลูกา 11:13 ด้วยเครื่องหมายคำถาม ขณะที่เวอร์ชัน ESV, NIV, และ NKJV ใช้เครื่องหมายตกใจเพื่อเน้น