อธิษฐานอย่างไร เมื่อรู้สึกกลัว

ความกลัวคือหนึ่งในอารมณ์ปกติทั่วไปของมนุษย์ เรากลัวการคุกคามจากภายนอก เช่น สงครามและภัยพิบัติ เรามีความกลัวจากภายใน เช่น ความล้มเหลวที่อาจเกิดขึ้น

หนึ่งในร่องรอยของชีวิตที่น่าเศร้าในโลกที่ปฏิเสธพระเจ้าคือการที่เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยความกลัว สิ่งแรกที่อาดัมพูดกับพระเจ้าหลังจากที่เขากระทำบาปคือ “ข้าพระองค์ได้ยินพระสุรเสียงของพระองค์ในสวนก็เกรงกลัว” (ปฐมกาล‬ 3‬:10‬) ตอนนี้เองที่ความกลัวได้เข้ามาในโลก‬‬‬‬

สดุดี 46 นำการปลอบประโลมใจมาสู่เมืองที่ถูกเกาะกุมด้วยความกลัว บทแรก (ข้อ 1-3) ของกวีทั้งสามบท เริ่มต้นด้วยการประกาศความเชื่อซึ่งเป็นตอนต้นของบทกวีทั้งหมดที่ตามมา “พระเจ้าทรงเป็นที่ลี้ภัยและเป็นกำลังของข้าพระองค์ทั้งหลาย“ (ข้อ 1)

แม้ปัญหาของเราเปลี่ยนแปลงไป แต่พระเจ้ายังทรงเหมือนเดิม ภาพที่ใช้เปรียบเทียบนั้นช่างน่าสะพรึงกลัว วิกฤติให้ความรู้สึกเหมือนการสั่นไหวของภูเขา ซึ่งสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงจนทลายราบลงสู่ทะเล (ข้อ 2, 3) แต่ความอบอุ่นใจของเราคือการที่เราปลอดภัยและมั่นคงอยู่ในองค์พระผู้เป็นเจ้า (ข้อ 1)

ในข้อ 4-7 อารมณ์ของบทกวีได้เปลี่ยนแปลงไป ลองจินตนาการว่า สดุดี 46 เป็นเหมือนวงดนตรีซิมโฟนี กวีบทแรกดังกระหึ่มด้วยเสียงกลองและทรัมเป็ต แต่แล้วในบทที่สองกลับเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว คือทันใดนั้นทุกอย่างก็เงียบลง คล้ายเสียงนุ่มนวลจากฮาร์ป อีกทั้งยังมีแม่น้ำที่รินไหลอย่างสงบสุขมาแทนสายน้ำที่เชี่ยวกราก (ข้อ 4)

ในความเป็นจริงแล้ว ไม่มีแม่น้ำสายใดที่ไหลผ่านกรุงเยรูซาเล็ม นี่เป็นลักษณะของบทกวีที่บรรยายภาพความสงบสุขและสายน้ำที่นำมาซึ่งชีวิต องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงดูแลประชากรของพระองค์และทรงปกป้องพวกเขา ในขณะที่บรรดาประชาชาติรอบข้างโกรธแค้นพวกเขา มหานครของพระเจ้าอยู่อย่างสงบสุข เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสถิตท่ามกลางพวกเขา (ข้อ 5)

บทสุดท้ายแห่งชัยชนะ (ข้อ 8-10) ซึ่งร้องสรรเสริญถึงอนาคต เมื่อพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ของเราจะทรงยุติสงคราม สดุดี 46:10 เป็นข้อที่มักเข้าใจผิดกันคือ เมื่อพระเจ้าทรงตรัสออกมาว่า “จงนิ่งเสีย และรู้เถอะว่า เราคือพระเจ้า” พระองค์มิได้ทรงตรัสออกมาด้วยพระสุรเสียงนุ่มนวล พระองค์ไม่ได้ตรัสว่า “ในความยุ่งยาก จงพักสงบในเรา” เปล่าเลย พระเจ้าทรงตรัสสั่งด้วยเสียงดังสนั่นต่อบรรดาประชาชาติที่วุ่นวายอยู่กับสงครามและการรุกรานว่า “หยุดการสู้รบ! เราเป็นพระเจ้า!“

วันนั้นจะมาถึงเมื่อพระเจ้าจะตรัสต่อประชาชาติที่สู้รบทั้งหมดว่า “พอแล้ว! เราจะทำลายอาวุธในสงครามของเจ้า“ แล้วพระองค์จะทรงกำจัดทุกสิ่งที่ทำให้เรากลัวให้หมดไปเป็นนิตย์ ฮาเลลูยา! พระเยซูเจ้า เชิญเสด็จมาเถิด!

ตัดตอนจาก ตามรอยพระธรรมสดุดี เล่ม 1 โดย ไมค์ เรเตอร์

ใคร่ครวญ

อะไรในชีวิตที่ทำให้คุณกลัว? สดุดี 46 ปลอบประโลมใจคุณอย่างไร?

ข้อพระคัมภีร์ประจำวัน

“ฉะนั้นเราจะไม่กลัว แม้ว่าแผ่นดินโลกจะเปลี่ยนแปลงไป แม้ว่าภูเขาทั้งหลายจะโคลงเคลงลงสู่สะดือทะเล”
(สดุดี‬ 46‬:2‬)‬