เมื่อความเชื่อล้มเหลว: 10 วันแห่งการค้นพบพระเจ้าในเงาแห่งความสงสัยตัวอย่าง

เพราะเราอยู่ในโลกแห่งขีดจำกัด เราจึงสงสัย

เพราะเราไม่มีคำตอบทั้งหมด คำถามจึงเกิดขึ้นตามธรรมชาติ:

พระเจ้าเป็นอย่างไร? ฉันจะรู้จักพระองค์ได้อย่างไร จุดประสงค์ของชีวิตคืออะไร? ฉันควรไปทางไหน?

ผู้ลึกลับนิรนามในศตวรรษที่สิบสี่เคยกล่าวไว้ว่า เราพบว่าตนเองอยู่กลาง "เมฆหมอกแห่งความไม่รู้" นั่นคือเหตุผลที่เราสงสัย เราไม่ได้เห็นท้องฟ้าเสมอไป

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เราต้องตระหนักเสมอคือทั้งหมดนี้เป็นส่วนหนึ่งของการออกแบบของพระเจ้า พระองค์ตั้งใจทำให้มันเป็นแบบนี้ พระองค์สร้างข้อจำกัดในระบบ มันไม่ใช่อุบัติเหตุ พระองค์รู้ว่าเราจะต้องอยู่กับสิ่งที่ไม่รู้อีกมากมาย และถึงกระนั้นพระองค์ก็ยังเลือกให้เรื่องราวของมนุษย์มีลักษณะเช่นนี้ . . . เมื่อพระเจ้าตัดสินใจสร้าง มีความเป็นไปได้อื่นๆ อีกนับพันเป็นตัวเลือกสำหรับพระองค์ แต่พระองค์ไม่ได้เลือกสิ่งเหล่านั้น พระองค์เลือกโลกนี้ พระองค์เลือกคุณ พระองค์เลือกฉัน ขีดจำกัดและทั้งหมด และยังเรียกมันว่า “ดี”

ทั้งหมดนี้หมายความว่าความสงสัยเป็นเรื่องปกติ

เป็นผลสืบเนื่องมาจากการใช้ชีวิตในโลกนี้โดยธรรมชาติ

คุณไม่ได้สงสัยเพราะคุณเป็นคนแย่มาก หรือเพราะคุณมีความฝ่ายวิญญาณน้อยกว่าคนอื่นๆ คุณสงสัยเพราะคุณเป็นมนุษย์

สิ่งนี้สำคัญ เพราะคริสเตียนมากมาย เหลือเกิน มองความสงสัยประหนึ่งว่าเป็นบาปที่ไม่น่าพูดถึงและน่ารังเกียจ . . .

พระเจ้าไม่ได้สร้างอาดัมและเอวาพร้อมคำตอบสำหรับคำถามที่ยากที่สุดในชีวิต พระองค์กลับให้พื้นที่สำหรับพวกเขาในการสำรวจ ซักถาม และเรียนรู้ พระองค์สร้างสวนที่ความลึกลับสามารถอยู่ร่วมกันได้พร้อมกับความเชื่อ ซึ่งหมายความว่าเมื่อเราสงสัย ไม่ใช่เพราะเราผิดหวังกับพระเจ้า เป็นเพราะความสงสัยเป็นการตอบสนองตามธรรมชาติต่อข้อจำกัดของความเข้าใจของเรา . . .

ความเชื่อไม่ได้เกี่ยวกับการกักกัน แต่เกี่ยวกับความเป็นไปได้ ความเชื่อคือความใกล้ชิด ความผูกพัน ความสัมพันธ์ แต่การจะไปถึงจุดนั้น บางครั้งความแน่นอนของเราก็ต้องถูกทำลายลง สูตรสำเร็จของเราหยุดชะงัก คำถามของเราไม่ได้รับคำตอบ และในส่วนลึกของความสัมพันธ์นั้น เราไม่ได้พบกับความคิดที่ซ้ำซากจำเจทางศาสนา แต่เป็นบุคคล มิตรภาพถือกำเนิดขึ้น