แสวงหาสันติสุขตัวอย่าง

รากฐานของทุกสันติสุข

ก่อนหน้ากิจกรรมเสวนาเมื่อไม่นานมานี้ พนักงานคนหนึ่งและผมกำลังเพลิดเพลินกับมื้ออาหารที่เวสต์โคสต์ ในขณะที่บริกรหญิงคนนั้นมาดูแลโต๊ะอาหารของเรา ผมถามเธอว่า: “ถ้าคุณสามารถทูลขอพระเจ้าเรื่องอะไรก็ได้ในชีวิตของคุณ คุณจะขอให้พระองค์ทำอะไรให้คุณ?”

โดยปราศจากความลังเล เธอตอบว่า: “ฉันอยากจะขอสันติสุข”

น้ำตาก็ไหลรินลงอาบแก้มของเธอเมื่อเธอเล่าให้เราฟังถึงการตายของคุณยายที่เธอรักเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา

เมื่อเธอแบ่งปันเรื่องราวของเธอ ผมก็ได้เรียนรู้ว่าในครอบครัวของเธอไม่มีใครเชื่อพระเจ้าเลย—และรวมถึงเธอด้วย เธอไม่ได้ปฏิเสธพระองค์เสียทีเดียว ทั้งหมดที่เธอรู้คือมีความร้อนรนอยู่ลึก ๆ ภายในใจ แต่เธอก็ไม่เข้าใจว่าจะแก้ไขความวุ่นวายสับสนภายในนั้นได้อย่างไร หรือแม้แต่สิ่งที่เป็นต้นกำเนิดของมัน เช่นเดียวกับผู้คนมากมาย เธอมีชีวิตอยู่ไปในแต่ละวัน โดยไม่มีเป้าหมายหรือความหมายมากมายนักในชีวิตของเธอ

หญิงสาวคนนี้เป็นตัวแทนของคนมากมายในสังคมของเราทุกวันนี้—ใช้ชีวิตไปตามกระแส ต่อสู้ดิ้นรนเพื่อจะไปให้ถึงปลายทาง พยายามค้นหาหนทางในที่ที่ดูเหมือนจะไม่มีหนทาง และพยายามที่จะหาเหตุผลกับทุกอย่าง

บ่อยครั้ง ดูเหมือนว่าจะไม่มีคำตอบที่เพียงพอต่อภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของมนุษย์อย่างเรา—โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อคำถามที่ว่าทำไมเราจึงรู้สึกว่างเปล่า ไร้ความหมาย และขาดสันติสุขมากเหลือเกิน นอกจากนี้ ดูเหมือนว่าจะไม่มีเหตุผลที่น่าพอใจสำหรับเราที่จะทุ่มเทความพยายามของเราลงไปอย่างเต็มที่ และยังคงทุกข์ทรมานกับอุปสรรคในชีวิต

พนักงานเสิร์ฟหญิงที่ดูแลเราได้อธิบายปัญหาในแง่ของเธอโดยพูดว่า “ฉันต้องการความสงบสุข” คนอื่น ๆ ก็จะพูดว่า “ฉันเหงาเหลือเกิน” บางคนก็จะบอกว่า “ถ้าคู่ของฉันจะเพียงแต่รักฉันอย่างที่ควรจะเป็น ฉันก็จะมีความสุข” รูปแบบแตกต่างกัน แต่เป็นทำนองเดียวกันทั้งหมด: “มีอะไรผิดพลาดสักอย่าง ... ฉันไม่มีความสุข ฉันไม่มีสันติสุข ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย?”

คนส่วนใหญ่ที่ตกเป็นเหยื่อของสังคมทางโลกของเราต่างประสบกับความว่างเปล่านี้และไม่เทียบเคียงปัญหาของพวกเขากับพระเจ้า เราถูกโจมตีอย่างต่อเนื่องด้วยข้อเรียกร้องจากสังคมว่า: “หากคุณผอมกว่านี้ แต่งตัวมีสไตล์มากกว่านี้ ขับรถจากัวร์ อาศัยอยู่ในย่านที่ดีของเมือง หาเงินได้มากขึ้น …” และอื่น ๆ อีกมากมายไร้ที่สิ้นสุด แต่ในบรรดาที่กล่าวมานั้นไม่มีเลยที่จะให้คำตอบต่อปัญหาของเรา หรือคำตอบใด ๆ ของคนอื่น ๆ อีกหลายร้อยคนที่เสนอต่อเรา ก็ไม่มีเลยที่จะสามารถให้สิ่งที่เราปรารถนามากเหลือเกินได้อย่างถาวรและน่าพึงพอใจ

พนักงานเสิร์ฟคนนั้นพูดถูกต้องแล้ว: พวกเราส่วนใหญ่ก็รู้สึกอย่างแรงกล้าว่าเราต้องการอะไรมากกว่านี้—และคำที่ครอบคลุมและอธิบายได้เป็นอย่างดีก็คือ สันติสุข

และในฐานะที่เป็นศิษยาภิบาลมานานกว่าหกทศวรรษ ผมสามารถบอกคุณได้ว่า จนกว่าคุณจะมีสันติสุขในพระเจ้า คุณจะไม่มีวันได้พบกับสันติสุขที่แท้จริงในชีวิตนี้ได้เลย