สุภาษิต 26:1-16
สุภาษิต 26:1-16 พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 (TH1971)
เกียรติยศไม่เหมาะสมกับคนโง่เช่นเดียวกับหิมะในฤดูร้อนและฝนในฤดูเกี่ยว คำแช่งสาปที่ไร้เหตุผลย่อมไม่มาเกาะ เช่นเดียวกับนกกระจอกที่กำลังโผไปมาและ นกนางแอ่นที่กำลังบิน แส้ สำหรับม้า บังเหียนสำหรับลา และไม้เรียวสำหรับหลังคนโง่ อย่าตอบคนโง่ตามความโง่ของเขา เกรงว่าเจ้าเองจะเป็นเหมือนเขาเข้า จงตอบคนโง่ตามความโง่ของเขา เกรงว่าเขาจะฉลาดในสายตาของเขาเอง บุคคลที่ส่งข่าวไปด้วยมือของคนโง่ ก็ตัดเท้าของเขาเองออกและดื่มความเสียหาย สุภาษิตที่อยู่ในปากของคนโง่ ก็เหมือนขาของคนพิการที่ห้อยลงมาอย่างไร้ประโยชน์ บุคคลผู้ให้เกียรติแก่คนโง่ ก็เหมือนผู้ที่มัดก้อนหินไว้กับสลิง สุภาษิตที่อยู่ในปากของคนโง่ ก็เหมือนต้นกระชับอยู่ในมือคนขี้เมา บุคคลที่จ้างคนโง่หรือคนขี้เมาที่ผ่านไป ก็เหมือนนักธนูที่ยิงคนทุกคนไม่เลือกหน้า คนโง่ที่ทำความโง่ซ้ำแล้วซ้ำอีก ก็เหมือนสุนัขที่กลับไปหาสิ่งที่มันสำรอกออกมา ท่านเห็นคนที่คิดว่าตัวเองฉลาดหรือ ยังมีหวังในคนโง่ได้มากกว่าในคนเช่นนั้น คนเกียจคร้านพูดว่า <<มีราชสีห์อยู่ที่ถนน มีสิงห์อยู่ที่ลานเมือง>> ประตูหันไปมาด้วยบานพับของมันฉันใด คนเกียจคร้าน ก็ทำอย่างนั้นบนที่นอนของเขา คนเกียจคร้านฝังมือของเขาไว้ในชาม เขาเหน็ดเหนื่อยที่จะนำมือกลับมาที่ปากของตน คนเกียจคร้านเห็นว่าตัวเองฉลาดกว่า คนเจ็ดคนที่ตอบได้อย่างหลักแหลม
สุภาษิต 26:1-16 พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย (THA-ERV)
เกียรติยศไม่เหมาะกับคนโง่ เหมือนที่หิมะไม่เหมาะกับหน้าร้อนหรือฝนไม่เหมาะกับฤดูเก็บเกี่ยว ถ้าคนสาปแช่งเจ้าโดยที่เจ้าไม่ได้ทำอะไรผิด คำสาปแช่งนั้นจะไม่มาเกาะบนเจ้า มันจะเหมือนกับนกที่โฉบไปมา หรือนกนางแอ่นที่โผบิน ม้าคู่กับแส้ ลาคู่กับบังเหียน หลังคนโง่คู่กับไม้เรียว เมื่อคนโง่พูดอะไรโง่ๆอย่าไปตอบ ไม่อย่างนั้นจะเป็นเหมือนเขา เมื่อคนโง่พูดอะไรโง่ๆตอบเขาสิ ไม่อย่างนั้นเขาจะคิดว่าเขาฉลาด คนที่ส่งข่าวสารไปกับมือของคนโง่ กำลังตัดเท้าตัวเอง และกำลังจะดื่มความเดือดร้อน คำคมที่ติดปากคนโง่ เป็นเหมือนกับขาของคนพิการที่ห้อยอยู่ ไม่มีประโยชน์ การให้เกียรติคนโง่ เป็นเรื่องโง่พอๆกับผูกหินไว้กับสลิงแล้วเหวี่ยงไม่ไป คำคมที่ติดปากคนโง่ เป็นเหมือนหนามที่ติดมือคนเมา คนที่จ้างคนโง่หรือคนเมาที่เดินผ่านมา ก็เหมือนนักธนูที่ยิงไปเรื่อยไม่เลือกหน้า คนโง่ที่กลับทำเรื่องโง่ๆซ้ำแล้วซ้ำอีก เหมือนหมาที่กลับไปกินสิ่งที่มันอ้วกออกมา คุณเคยเห็นคนที่คิดว่าตัวเองเป็นคนฉลาดไหม ยังมีความหวังสำหรับคนโง่มากกว่าคนอย่างนั้นเสียอีก คนขี้เกียจร้องว่า “มีสิงโตอยู่บนถนน มีสิงโตอยู่ตามท้องถนน” เขาก็เลยไม่ออกไปจากบ้าน คนขี้เกียจพลิกไปมาอยู่บนเตียง เหมือนบานพับประตูที่พลิกไปมา คนขี้เกียจซุกมือไว้ในชาม ขี้เกียจแม้แต่จะยกอาหารเข้าปากตัวเอง คนขี้เกียจคิดว่าเขานี้ฉลาดกว่า คนเจ็ดคนที่ตอบอย่างมีเหตุมีผล
สุภาษิต 26:1-16 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)
เกียรติไม่คู่ควรกับคนโง่ ดังหิมะในฤดูร้อนและฝนในฤดูเกี่ยว นกกระจอกย่อมโผผินและนกนางแอ่นย่อมโบยบินฉันใด คำแช่งสาปอย่างไม่สมควรย่อมไม่เกิดผลฉันนั้น แส้สำหรับม้า บังเหียนสำหรับลา และไม้เรียวสำหรับหลังคนโง่ อย่าตอบคนโง่ตามความโง่ของเขา เกรงว่าเจ้าจะเป็นเหมือนเขา จงตอบคนโง่ตามความโง่ของเขา เกรงว่าเขาจะคิดว่าตัวเองมีปัญญา ผู้ที่ส่งข่าวไปด้วยมือของคนโง่ ก็เหมือนตัดเท้าทั้งสองข้างออกและดื่มความรุนแรง สุภาษิตที่อยู่ในปากของคนโง่ ก็เหมือนขาของคนพิการที่ห้อยอยู่อย่างไร้ประโยชน์ ผู้ที่ให้เกียรติคนโง่ ก็เหมือนคนที่มัดก้อนหินไว้กับสลิง สุภาษิตที่อยู่ในปากของคนโง่ ก็เหมือนต้นหนามอยู่ในมือคนขี้เมา ผู้ที่จ้างคนโง่หรือคนที่ผ่านมา ก็เหมือนนักธนูที่ยิงทุกคน คนโง่ที่ทำความโง่ซ้ำแล้วซ้ำอีก ก็เหมือนสุนัขที่กลับไปหาสิ่งที่มันสำรอกออกมา เจ้าเห็นคนที่คิดว่าตัวเองมีปัญญาหรือ? ยังมีความหวังในคนโง่มากกว่าในเขา คนเกียจคร้านพูดว่า “มีราชสีห์อยู่ที่ถนน มีสิงโตอยู่ที่ลานเมือง” ประตูหันไปมาด้วยบานพับของมันฉันใด คนเกียจคร้านก็ทำอย่างนั้นบนที่นอนของเขาฉันนั้น คนเกียจคร้านฝังมือของตนในชาม เขาเหนื่อยที่จะเอามือกลับมาที่ปากของตน คนเกียจคร้านเห็นว่าตัวเองมีปัญญากว่า คนเจ็ดคนที่ตอบได้อย่างหลักแหลม
สุภาษิต 26:1-16 พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV (KJV)
เกียรติยศไม่เหมาะสมกับคนโง่เช่นเดียวกับหิมะในฤดูร้อนและฝนในฤดูเกี่ยว คำสาปแช่งที่ไร้เหตุผลย่อมไม่มาเกาะเช่นเดียวกับนกที่กำลังโผไปมาและนกนางแอ่นที่กำลังบิน แส้สำหรับม้า บังเหียนสำหรับลา และไม้เรียวสำหรับหลังคนโง่ อย่าตอบคนโง่ตามความโง่ของเขา เกรงว่าเจ้าเองจะเป็นเหมือนเขาเข้า จงตอบคนโง่ตามความโง่ของเขา เกรงว่าเขาจะทำตัวฉลาดตามการล่อลวงของเขาเอง บุคคลที่ส่งข่าวไปด้วยมือของคนโง่ก็ตัดเท้าของเขาเองออกและดื่มความเสียหาย คำอุปมาที่อยู่ในปากของคนโง่ก็เหมือนขาของคนพิการที่ไม่เท่ากัน บุคคลผู้ให้เกียรติแก่คนโง่ก็เหมือนผู้ที่มัดก้อนหินไว้กับสลิง คำอุปมาที่อยู่ในปากของคนโง่ก็เหมือนหนามเข้าอยู่ในมือคนขี้เมา พระเจ้ายิ่งใหญ่ผู้ทรงสร้างสิ่งสารพัดได้ทรงให้บำเหน็จแก่ทั้งคนโง่และคนละเมิด คนโง่ที่ทำความโง่ซ้ำแล้วซ้ำอีกก็เหมือนสุนัขที่กลับไปหาสิ่งที่มันสำรอกออกมา ท่านเห็นคนที่คิดว่าตัวเองฉลาดหรือ ยังมีหวังในคนโง่ได้มากกว่าในคนเช่นนั้น คนเกียจคร้านพูดว่า “มีสิงโตอยู่ตามหนทาง มีสิงโตอยู่ตามถนน” ประตูหันไปมาด้วยบานพับของมันฉันใด คนเกียจคร้านก็ทำอย่างนั้นบนที่นอนของเขา คนเกียจคร้านฝังมือของเขาไว้ในอกเสื้อ เขาเหน็ดเหนื่อยที่จะนำมือกลับมาที่ปากของตน คนเกียจคร้านเห็นว่าตัวเองฉลาดกว่าคนเจ็ดคนที่ตอบได้อย่างหลักแหลม
สุภาษิต 26:1-16 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)
เกียรติยศไม่คู่ควรกับคนโง่ ก็เหมือนหิมะในฤดูร้อนหรือฝนในฤดูเก็บเกี่ยว คำแช่งด่าที่ไร้เหตุก็ไม่ส่งผล ก็เหมือนนกกระจอกหรือนกนางแอ่นบินร่อนไปมาไร้จุดหมาย แส้สำหรับม้า บังเหียนสำหรับลา และไม้เรียวสำหรับหลังของคนโง่! อย่าตอบคนโง่ด้วยความโง่ของเขา มิฉะนั้นเจ้าเองจะเป็นเหมือนเขา จงตอบคนโง่ด้วยความโง่ของเขา มิฉะนั้นเขาจะคิดว่าตนเองฉลาด วางใจคนโง่ให้เป็นทูตส่งสาร ก็เหมือนตัดเท้าออกหรือดื่มยาพิษ ภาษิตในปากของคนโง่ ก็เหมือนขาพิการที่ใช้การไม่ได้ การให้เกียรติคนโง่ ก็เหมือนผูกหินติดกับสลิง ภาษิตในปากของคนโง่ ก็เหมือนพุ่มหนามในมือของคนขี้เมา ผู้ที่จ้างคนโง่หรือใครก็ได้ที่ผ่านไปมา ก็เหมือนนักธนูที่ยิงกราดไปมา สุนัขหวนกลับไปหาสิ่งที่มันสำรอกออกมาฉันใด คนโง่ก็กลับไปทำสิ่งโง่เขลาซ้ำซากฉันนั้น เจ้าเห็นพวกคนที่คิดว่าตัวเองฉลาดไหม ยังมีความหวังในคนโง่มากกว่าพวกเขาเสียอีก คนเกียจคร้านพูดว่า “มีสิงโตอยู่ที่ถนน มีสิงห์ร้ายเดินไปมาตามท้องถนน!” ประตูเปิดปิดไปมาที่บานพับฉันใด คนเกียจคร้านก็พลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงฉันนั้น คนเกียจคร้านแช่มือคาอยู่ในชาม ขี้เกียจเกินกว่าจะหยิบอาหารใส่ปากตนเอง คนเกียจคร้านคิดว่าตัวเองฉลาด กว่าคนเจ็ดคนที่ตอบอย่างมีเหตุมีผล
สุภาษิต 26:1-16 พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV) (NTV)
หิมะในฤดูร้อนและฝนในฤดูเก็บเกี่ยวไม่เหมาะกันเช่นไร คนโง่ก็ไม่เหมาะสมกับเกียรติเช่นนั้น นกกระจอกกระพือปีกบิน และนกนางแอ่นโผผินบินร่อนไปเช่นไร การสาปแช่งโดยไม่มีสาเหตุ ก็จะว่อนหายไปเช่นนั้น แส้สำหรับม้า บังเหียนสำหรับลา และไม้เรียวสำหรับหลังของคนโง่ อย่าตอบคนโง่ตามความโง่ของเขา มิฉะนั้นเจ้าจะเป็นเหมือนกับเขา ถ้าตอบคนโง่ตามความโง่ของเขา เขาก็จะคิดว่าตนฉลาดนัก คนที่ใช้คนโง่เป็นผู้ส่งข่าวสาร ก็นับว่า ตัดเท้าทั้งสองของตนและรับเอาความวินาศเข้าใส่ตัว ขาของคนพิการห้อยร่องแร่งใช้การไม่ได้เช่นไร สุภาษิตที่อยู่ในปากของคนโง่ก็เช่นนั้น การให้เกียรติแก่คนโง่นั้นไร้ประโยชน์ พอๆ กับการผูกก้อนหินติดไว้กับสลิง หนามตำมือของคนเมาเหล้าเช่นไร สุภาษิตในปากของคนโง่ก็เป็นเช่นนั้น การว่าจ้างคนโง่หรือคนที่บังเอิญเดินผ่านมา ก็เปรียบได้กับนักธนูที่ยิงลูกธนูสุ่มสี่สุ่มห้าโดนผู้คนไปทั่ว สุนัขที่กลับไปกินสิ่งที่มันสำรอกออกเช่นไร คนโง่ที่ทำสิ่งโง่ๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็เช่นนั้น เจ้าเห็นคนที่คิดว่าเขาฉลาดในสายตาของตนเองไหม คนโง่ก็ยังมีความหวังมากกว่าเขาเสียอีก คนเกียจคร้านพูดว่า “มีสิงโตอยู่ที่ถนน สิงโตอยู่ที่ลานชุมนุม” ประตูติดกับบานพับซึ่งตีกลับไปกลับมาเป็นเช่นไร คนเกียจคร้านที่อยู่กับเตียงนอนก็เป็นเช่นนั้น คนขี้เกียจแช่มือไว้ในจานของตน เขาขี้เกียจเหลือเกิน แม้แต่จะยกมือป้อนตัวเองยังไม่ยอมทำ ในสายตาของคนเกียจคร้านจะเห็นว่าตนมีความฉลาดมากเกินกว่า ความฉลาดของคนเจ็ดคนที่สามารถโต้ตอบอย่างเฉลียวฉลาดได้