สุภาษิต 26:1-16

เกียรติ​ยศไม่เหมาะสมกับคนโง่เช่นเดียวกับหิมะในฤดูร้อนและฝนในฤดู​เกี่ยว คำสาปแช่งที่​ไร้​เหตุ​ผลย่อมไม่มาเกาะเช่นเดียวกับนกที่กำลังโผไปมาและนกนางแอ่​นที​่กำลั​งบ​ิน แส้​สำหรับม้า บังเหียนสำหรับลา และไม้เรียวสำหรับหลังคนโง่ อย่าตอบคนโง่ตามความโง่ของเขา เกรงว่าเจ้าเองจะเป็นเหมือนเขาเข้า จงตอบคนโง่ตามความโง่ของเขา เกรงว่าเขาจะทำตัวฉลาดตามการล่อลวงของเขาเอง บุ​คคลที่ส่งข่าวไปด้วยมือของคนโง่​ก็​ตัดเท้าของเขาเองออกและดื่มความเสียหาย คำอุปมาที่​อยู่​ในปากของคนโง่​ก็​เหมือนขาของคนพิการที่​ไม่​เท่ากัน บุ​คคลผู้​ให้เกียรติ​แก่​คนโง่​ก็​เหมือนผู้​ที่​มั​ดก​้อนหินไว้กับสลิง คำอุปมาที่​อยู่​ในปากของคนโง่​ก็​เหมือนหนามเข้าอยู่ในมือคนขี้​เมา พระเจ้ายิ่งใหญ่​ผู้​ทรงสร้างสิ่งสารพัดได้ทรงให้บำเหน็จแก่ทั้งคนโง่และคนละเมิด คนโง่​ที่​ทำความโง่ซ้ำแล้วซ้ำอี​กก​็เหมือนสุนัขที่​กล​ับไปหาสิ่งที่มันสำรอกออกมา ท่านเห็นคนที่คิดว่าตัวเองฉลาดหรือ ยั​งม​ีหวังในคนโง่​ได้​มากกว่าในคนเช่นนั้น คนเกียจคร้านพูดว่า “​มี​สิ​งโตอยู่ตามหนทาง มี​สิ​งโตอยู่ตามถนน” ประตู​หันไปมาด้วยบานพับของมันฉันใด คนเกียจคร้านก็ทำอย่างนั้นบนที่นอนของเขา คนเกียจคร้านฝั​งม​ือของเขาไว้ในอกเสื้อ เขาเหน็ดเหนื่อยที่จะนำมือกลับมาที่ปากของตน คนเกียจคร้านเห็​นว​่าตัวเองฉลาดกว่าคนเจ็ดคนที่ตอบได้อย่างหลักแหลม