นางรูธ 2:11-18

แต่โบอาสตอบนางว่า <<ทุกอย่างที่เจ้าได้ปฏิบัติต่อแม่ผัวของเจ้า ตั้งแต่สามีของเจ้าสิ้นชีวิตแล้วนั้น มีคนมาเล่าให้ฉันฟังหมดแล้ว และเขาบอกด้วยว่า เจ้ายอมจากบิดามารดาและบ้านเกิดเมืองนอนของเจ้า มาอยู่กับชนชาติที่เจ้าไม่รู้จักมาก่อน ขอพระเจ้าทรงตอบแทนความดีของเจ้าตามที่เจ้าได้กระทำ มาแล้วนั้นเถิด และขอให้พระเจ้าของชนชาติอิสราเอล ซึ่งเจ้าเข้ามาพึ่งใต้ร่มบารมีของพระองค์นั้น จงทรงปูนบำเหน็จอันบริบูรณ์แก่เจ้า>> รูธจึงตอบว่า <<เจ้านายของดิฉัน ท่านมีพระคุณแก่ดิฉันมากที่สุดเพราะท่านได้ปลอบใจดิฉัน และกล่าวคำที่แสดงความเมตตาเอ็นดูต่อดิฉันทั้งๆ ที่ดิฉันมิได้เป็นคนใช้ของท่าน>> พอถึงเวลารับประทานอาหาร โบอาสก็บอกนางว่า <<เชิญมานี่เถิด มารับประทานขนมปังบ้าง และเอาอาหารมาจิ้มน้ำส้มเถิด>> นางจึงนั่งลงข้างๆพวกคนเกี่ยวข้าว โบอาสจึงส่งข้าวคั่วให้ และนางก็รับประทานจนอิ่ม และยังเหลือไว้บ้าง เมื่อนางลุกขึ้นไปเก็บข้าว โบอาสก็บัญชาชายหนุ่มของท่านว่า <<จงยอมให้นางเก็บข้าวตกระหว่างฟ่อนข้าวเถอะ อย่าได้ตำหนินางเลย จงดึงข้าวออกจากฟ่อนทิ้งไว้ให้นางเก็บบ้าง อย่าว่านางเลย>> นางก็เที่ยวเก็บข้าวที่ตกในนาจนถึงเวลาเย็น แล้วก็ฟาดข้าวที่เก็บมาได้นั้น ได้ข้าวบารลีประมาณเอฟาห์หนึ่ง นางยกข้าวนั้นขึ้นและเข้าไปในเมือง แม่ผัวก็เห็นข้าวที่นางได้เก็บมานั้น และนางเอาอาหารที่เหลือเมื่อนางรับประทานอิ่มแล้วนั้นให้ แก่แม่ผัวด้วย