สดุดี 44:1-13

ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ทั้งหลายได้ยินกับหูของตน บรรพบุรุษของข้าพระองค์ทั้งหลายเล่าให้ฟัง ถึงกิจการซึ่งพระองค์ทรงกระทำในสมัยของเขา ในสมัยโบราณกาลนั้น พระองค์ทรงขับไล่บรรดาประชาชาติ ออกไปด้วยพระหัตถ์ของพระองค์เอง แต่พระองค์ทรงปลูกบรรพบุรุษทั้งหลายไว้ พระองค์ทรงให้ชาติทั้งหลายทุกข์ใจ แต่ทรงปล่อยบรรพบุรุษทั้งหลายเป็นอิสระ เพราะเขาทั้งหลายไม่ได้แผ่นดินนั้นด้วยดาบของเขาเอง มิใช่แขนของเขาที่มีชัย แต่โดยพระหัตถ์ขวา และพระกรของพระองค์ และโดยความสว่างแห่งพระพักตร์พระองค์ เพราะพระองค์ทรงปีติยินดีในเขาทั้งหลายเหล่านั้น ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงเป็นพระราชาของข้าพระองค์ ขอพระองค์ทรงสถาปนาชัยชนะไว้ให้ยาโคบ ข้าพระองค์ทั้งหลายดันศัตรูออกไปโดยพระองค์ ข้าพระองค์ทั้งหลายเหยียบคนที่ต่อสู้ข้าพระองค์ลงด้วยพระนามของพระองค์ เพราะข้าพระองค์ไม่วางใจในคันธนูของข้าพระองค์ และดาบของข้าพระองค์ช่วยข้าพระองค์ไม่ได้ แต่พระองค์ได้ทรงช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายให้รอดจากศัตรู และทรงให้ผู้เกลียดข้าพระองค์ได้ความอาย ข้าพระองค์ทั้งหลายอวดถึงพระเจ้าได้เรื่อยไป และข้าพระองค์ทั้งหลายจะถวายโมทนาขอบพระคุณ พระนามของพระองค์เป็นนิตย์ แต่พระองค์ยังทรงทอดทิ้งข้าพระองค์ทั้งหลายเสีย และให้ข้าพระองค์ได้ความอัปยศ และมิได้เสด็จออกไปกับกองทัพของข้าพระองค์ทั้งหลาย พระองค์ทรงกระทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายถอยกลับ จากคู่อริ และคนที่เกลียดข้าพระองค์ทั้งหลายก็ได้ของริบไป พระองค์ทรงกระทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็น ดังแกะที่จะเอาไปกิน และทรงกระจายข้าพระองค์ทั้งหลายให้ไปอยู่ ท่ามกลางบรรดาประชาชาติ พระองค์ทรงขายประชากรของพระองค์อย่างให้เปล่า ตามราคาไม่ทรงได้อะไรเพิ่มเลย พระองค์ทรงกระทำให้ข้าพระองค์เป็นขี้ปากของเพื่อนบ้าน เป็นที่เยาะเย้ยและดูหมิ่นแก่ผู้ที่อยู่รอบข้าพระองค์