โยบ 28:1-28

<<แน่ละ ต้องมีเหมืองสำหรับแร่เงิน และมีที่สำหรับทองคำที่เขาถลุง เขาเอาเหล็กมาจากพื้นดิน และถลุงทองแดงจากแร่ดิบ มนุษย์กำจัดความมืด และค้นหาไปยังเขตไกลที่สุด ค้นแร่ดิบในที่มืดครึ้มและที่มืดทึบ เขาขุดปล่องไกลจากที่ฝูงคนอาศัยอยู่ คนสัญจรไปมาลืมเขาแล้ว เขาแขวนอยู่แกว่งไปแกว่งมาไกลจากฝูงคน ฝ่ายแผ่นดินนั้นมีอาหารออกมา แต่ภายใต้ก็สับสนอย่างถูกไฟไหม้ ก้อนหินของที่นั่นเป็นที่อยู่ของแก้วไพฑูรย์ และมันมีผงทองคำ <<ทางนั้นไม่มีเหยี่ยวรู้ และไม่มีตาเหยี่ยวดำมองเห็น สัตว์ป่าที่สง่าไม่เคยเดินที่นั่น สิงห์ดุร้ายไม่ผ่านมาที่นั่น <<คนยื่นมือที่หินแข็ง และทำลายภูเขาลงถึงราก เขาขุดลำรางไว้ในหิน และตาของเขาเห็นของประเสริฐทุกอย่าง เขากันตาน้ำไว้ เพื่อมิให้มีน้ำย้อย และสิ่งที่ปิดบังไว้ เขานำมาให้แจ้ง <<แต่จะพบพระปัญญาที่ไหน และที่ของความเข้าใจอยู่ที่ไหน มนุษย์ไม่รู้จักค่าของพระปัญญา และในแผ่นดินของคนเป็นก็หาไม่พบ บาดาลพูดว่า <<ที่ข้าไม่มี>> และทะเลกล่าวว่า <<ไม่อยู่กับข้า>> จะเอาทองคำซื้อก็ไม่ได้ และจะชั่งเงินให้ตามราคาก็ไม่ได้ จะตีราคาเป็นทองคำโอฟีร์ก็ไม่ได้ หรือเป็นโกเมนหรือแก้วไพฑูรย์ประเสริฐก็ไม่ได้ จะเทียบเท่าทองคำและแก้วก็ไม่ได้ หรือจะแลกกับเครื่องทองคำนพคุณก็ไม่ได้ อย่าเอ่ยถึงปะการังและแก้วผลึกเลย ค่าของพระปัญญาสูงกว่ามุกดา บุษราคัมน้ำอ่อนแห่งเมืองเอธิโอเปีย ก็เปรียบกับพระปัญญาไม่ได้ หรือจะตีราคาเป็นทองคำบริสุทธิ์ก็ไม่ได้ <<ดังนั้นพระปัญญามาจากไหนเล่า และที่ของความเข้าใจอยู่ที่ไหน เป็นสิ่งที่ซ่อนพ้นจากตาของสิ่งที่มีชีวิตทั้งปวง และปิดบังไว้จากนกในอากาศ แดนพินาศและมัจจุราชกล่าวว่า <เราได้ยินเสียงลือเรื่องพระปัญญากับหูของเรา> <<พระเจ้าทรงทราบทางไปหาพระปัญญานั้น และพระองค์ทรงทราบที่อยู่ของพระปัญญาด้วย เพราะพระองค์ทอดพระเนตรไปถึงที่สุดปลายแผ่นดินโลก และทรงเห็นทุกสิ่งที่ใต้ฟ้าสวรรค์ ในเมื่อพระองค์ทรงกำหนดน้ำหนักให้แก่ลม และทรงกะน้ำด้วยเครื่องตวง เมื่อพระองค์ทรงสร้างกฎให้ฝน และสร้างทางไว้ให้แสงแลบของฟ้าผ่า แล้วพระองค์ทอดพระเนตรพระปัญญาและทรงชันสูตร ทรงสถาปนาไว้และทรงวิจัย และพระองค์ตรัสกับมนุษย์ว่า <ดูเถิด ความยำเกรงพระเจ้า นั่นแหละคือพระปัญญา และที่จะหันจากความชั่ว คือความเข้าใจ> >>