โฮเชยา 6:1-11

<<มาเถิด ให้เรากลับไปหาพระเจ้า เพราะว่าพระองค์ทรงฉีก และจะทรงรักษาเราให้หาย พระองค์ทรงโบยตี และจะทรงพันบาดแผลให้แก่เรา อีกสองวันพระองค์จะทรงให้เราฟื้น พอถึงวันที่สามจะทรงยกเราขึ้น เพื่อเราจะดำรงอยู่ต่อเบื้องพระพักตร์พระองค์ ให้เรารู้จักให้เราพยายามรู้จักพระเจ้า การที่พระองค์เสด็จออกก็แน่นอนเหมือนอรุณ พระองค์จะเสด็จมาหาเราอย่างห่าฝน ดังฝนชุกปลายฤดูที่รดพื้นแผ่นดิน>> เอฟราอิมเอ๋ย เราจะทำอะไรกับเจ้าดี ยูดาห์เอ๋ย เราจะทำอะไรกับเจ้าหนอ ความรักของเจ้าก็เหมือนเมฆในยามเช้า เหมือนอย่างน้ำค้างที่หายไปแต่เช้าตรู่ ฉะนี้ เราจึงให้ผู้เผยพระวจนะแกะสลักเขา เราประหารเขาเสียด้วยคำพูดจากปากของเรา การพิพากษาของเราก็ออกไปอย่างแสงสว่าง เพราะเราประสงค์ความรักมั่นคงไม่ประสงค์เครื่องสัตวบูชา เราประสงค์ความรู้ในพระเจ้ายิ่งกว่าเครื่องเผาบูชา แต่เขาหักพันธสัญญาที่ตำบลอาดัม ณ ที่นั่น เขาทรยศต่อเรา กิเลอาดเป็นเมืองของคนกระทำความชั่ว มีรอยโลหิตเป็นทางไป อย่างเหล่าโจรซุ่มคอยดักคนฉันใด พวกปุโรหิตก็ซุ่มคอยฉันนั้น เขากระทำฆาตกรรมตามทางที่ไปเชเคม แท้จริง เขาทำการลามก เราเห็นสิ่งน่าสยดสยองในนิเวศของอิสราเอล การเล่นชู้ของเอฟราอิมก็อยู่ที่นั่น อิสราเอลเป็นมลทิน โอ ยูดาห์เอ๋ย เจ้าก็เหมือนกันด้วย ฤดูเกี่ยวก็กำหนดไว้ให้เจ้าแล้ว