โฮเชยา 6:1-11

“มาเถิด ให้เรากลับไปหาพระยาห์เวห์ เพราะว่าพระองค์ทรงฉีก และจะทรงรักษาเราให้หาย พระองค์ทรงโบยตี และจะทรงพันบาดแผลให้แก่เรา อีกสองวันพระองค์จะทรงให้เราฟื้น พอถึงวันที่สามจะทรงยกเราขึ้น เพื่อเราจะดำรงอยู่เฉพาะพระพักตร์พระองค์ ให้เรารู้จัก ให้เราพยายามรู้จักพระยาห์เวห์ การปรากฏของพระองค์ก็แน่นอนเหมือนรุ่งอรุณ พระองค์จะเสด็จมาหาเราอย่างห่าฝน ดังฝนชุกปลายฤดูที่รดพื้นแผ่นดิน” เอฟราอิมเอ๋ย เราจะทำอะไรกับเจ้าดี? ยูดาห์เอ๋ย เราจะทำอะไรกับเจ้าหนอ? ความรักของเจ้าก็เหมือนเมฆในยามเช้า เหมือนอย่างน้ำค้างที่หายไปแต่เช้าตรู่ ฉะนี้ เราจึงให้ผู้เผยพระวจนะพูดสับเจ้า เราประหารเจ้าด้วยคำพูดจากปากของเรา การพิพากษาของเราก็ออกไปอย่างแสงสว่าง เพราะเราประสงค์ความเมตตา ไม่ประสงค์เครื่องสัตวบูชา เราประสงค์ให้รู้จักพระเจ้า ยิ่งกว่าประสงค์เครื่องบูชาเผาทั้งตัว แต่เขาเองหักพันธสัญญาที่เมืองอาดัม ณ ที่นั่น เขาทรยศต่อเรา กิเลอาดเป็นเมืองของคนทำชั่ว มีรอยโลหิตเป็นทางไป เหล่าโจรซุ่มคอยดักคนฉันใด พวกปุโรหิตก็ซุ่มคอยฉันนั้น เขาฆ่าคนระหว่างทางไปเชเคม แท้จริง เขาก่ออาชญากรรม เราเห็นสิ่งน่าเกลียดน่ากลัวในนิเวศของอิสราเอล การเล่นชู้ของเอฟราอิมก็อยู่ที่นั่น อิสราเอลทำให้ตัวเองเป็นมลทิน โอ ยูดาห์เอ๋ย เจ้าก็เหมือนกันด้วย ฤดูเกี่ยวก็กำหนดไว้ให้เจ้าแล้ว เมื่อเราจะให้ประชากรของเรากลับสู่สภาพดี