โฮเชยา 2:1-16

โฮเชยา 2:1-16 NTV

จง​พูด​กับ​บรรดา​พี่​น้อง​ผู้​ชาย​ดังนี้​ว่า ‘พวก​ท่าน​เป็น​ชน​ชาติ​ของ​เรา’ และ​พูด​กับ​บรรดา​พี่​น้อง​ผู้​หญิง​ว่า ‘พวก​ท่าน​ได้​รับ​ความ​เมตตา’ จง​ห้าม​แม่​ของ​พวก​เจ้า จง​ห้าม​นาง เพราะ​นาง​ไม่​ใช่​ภรรยา​ของ​เรา และ​เรา​ไม่​ใช่​สามี​ของ​นาง ให้​นาง​กำจัด​สีหน้า​ซึ่ง​เป็น​เยี่ยง​หญิง​แพศยา และ​กำจัด​ความ​ไม่​ซื่อ​จาก​หว่าง​อก​ของ​นาง​ไป มิ​ฉะนั้น เรา​จะ​เปลื้อง​นาง​ให้​เปลือย​เปล่า และ​ทำ​ให้​นาง​เหลือ​ตัว​เปล่า​อย่าง​วัน​ที่​นาง​เกิด​มา และ​ทำ​ให้​นาง​เป็น​อย่าง​ถิ่น​ทุรกันดาร และ​ทำ​ให้​นาง​เป็น​อย่าง​แผ่นดิน​อัน​แห้ง​ระแหง และ​ปล่อย​ให้​นาง​กระหาย​น้ำ​จน​สิ้น​ชีวิต เรา​จะ​ไม่​มี​เมตตา​ต่อ​ลูกๆ ของ​นาง เพราะ​พวก​เขา​เป็น​ลูกๆ ของ​ความ​แพศยา เพราะ​แม่​ของ​พวก​เขา​แพศยา นาง​มี​ครรภ์​อัน​เกิด​จาก​การ​กระทำ​อัน​น่า​อับอาย เพราะ​นาง​พูด​ดังนี้​ว่า ‘ฉัน​จะ​ไล่​ตาม​บรรดา​คนรัก​ของ​ฉัน ซึ่ง​ให้​อาหาร​และ​น้ำดื่ม​แก่​ฉัน ให้​ผ้า​ขน​สัตว์​และ​ผ้า​ป่าน ให้​น้ำมัน​และ​เครื่อง​ดื่ม​แก่​ฉัน’ ฉะนั้น เรา​จะ​ขวาง​กั้น​ทาง​ของ​นาง​ด้วย​ขวาก​หนาม และ​เรา​จะ​ก่อ​กำแพง​ปิด​กั้น​นาง เพื่อ​นาง​จะ​หา​ทาง​ไม่​พบ นาง​จะ​วิ่ง​ตาม​บรรดา​คนรัก​ของ​นาง​ไป แต่​จะ​จับ​พวก​เขา​ไม่​อยู่ และ​นาง​จะ​ตาม​หา​พวก​เขา แต่​จะ​หา​ไม่​พบ ครั้น​แล้ว นาง​จะ​พูด​ว่า ‘ฉัน​จะ​กลับ​ไป​หา​สามี​คน​แรก​ของ​ฉัน เพราะ​ตอน​นั้น​ฉัน​สบาย​ยิ่ง​กว่า​เวลา​นี้’ แต่​นาง​ไม่​รู้​เลย​ว่า เรา​เป็น​ผู้​ที่​ให้ ธัญพืช เหล้า​องุ่น และ​น้ำมัน​แก่​นาง และ​เรา​เป็น​ผู้​ที่​ให้​เงิน​และ​ทอง​แก่​นาง​อย่าง​เหลือ​ล้น ซึ่ง​พวก​เขา​เอา​ไป​ใช้​สักการะ​เทวรูป​บาอัล ฉะนั้น เรา​จะ​เอา​ธัญพืช​กลับ​คืน เมื่อ​ได้​เวลา​ของ​มัน และ​เหล้า​องุ่น​ตาม​ฤดู​กาล​ของ​มัน และ​เรา​จะ​เอา​ขน​สัตว์​และ​ผ้า​ป่าน​ของ​เรา ซึ่ง​ใช้​ปกปิด​กาย​ที่​เปลือย​เปล่า​ของ​นาง​คืน​มา บัดนี้ เรา​จะ​เปิด​เผย​ความ​มักมาก​ใน​กาม​ของ​นาง ต่อ​หน้า​บรรดา​คนรัก​ของ​นาง และ​จะ​ไม่​มี​ใคร​ที่​จะ​ช่วย​นาง​ให้​รอด​ไป​จาก​มือ​ของ​เรา และ​เรา​จะ​ยุติ​การ​เฉลิม​ฉลอง​ของ​นาง​ทั้ง​สิ้น งาน​ฉลอง​เทศกาล วัน​ข้าง​ขึ้น วัน​สะบาโต และ​เทศกาล​ที่​กำหนด​ไว้​ทั้ง​สิ้น และ​เรา​จะ​ทำลาย​เถา​องุ่น​และ​ต้น​มะเดื่อ​ของ​นาง​จน​หมด​สิ้น อัน​เป็น​สิ่ง​ที่​นาง​พูด​ว่า ‘สิ่ง​เหล่า​นี้​เป็น​ค่าแรง ซึ่ง​บรรดา​คนรัก​ของ​ฉัน​ได้​ให้​แก่​ฉัน’ เรา​จะ​ทำ​ให้​ที่​เหล่า​นั้น​เป็น​ป่า และ​สัตว์​ใน​ไร่​นา​จะ​ขย้ำ​กิน และ​เรา​จะ​ลง​โทษ​นาง​ใน​วัน​ที่​นาง จุด​เครื่อง​หอม​ให้​แก่​บาอัล เวลา​ที่​นาง​ประดับ​ตัว​ด้วย​แหวน​และ​เพชร​พลอย และ​ไล่​ตาม​บรรดา​คนรัก​ของ​นาง​ไป แล้ว​ก็​ลืม​เรา” พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ประกาศ​ดังนั้น “ฉะนั้น ดู​เถิด เรา​จะ​ชวน​นาง และ​นำ​นาง​เข้า​ไป​ใน​ถิ่น​ทุรกันดาร และ​พูด​กับ​นาง​อย่าง​นุ่มนวล และ​เรา​จะ​มอบ​สวน​องุ่น​ของ​นาง​คืน​ให้​แก่​นาง​ที่​นั่น และ​จะ​ทำ​ให้​หุบ​เขา​อาโคร์​เป็น​ประตู​แห่ง​ความ​หวัง และ​นาง​จะ​ตอบ​รับ​เหมือน​กับ​เวลา​ที่​นาง​อยู่​ใน​วัย​รุ่น เหมือน​กับ​เวลา​ที่​นาง​ออก​จาก​แผ่นดิน​อียิปต์” และ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ประกาศ​ดังนี้ “ใน​เวลา​นั้น เจ้า​จะ​เรียก​เรา​ว่า ‘สามี​ของ​ฉัน’ และ​เจ้า​จะ​ไม่​เรียก​เรา​ว่า ‘บาอัล​ของ​ฉัน’ อีก​ต่อ​ไป