ปัญญาจารย์ 12:1-6

จง​นึก​ถึง​องค์​ผู้​สร้าง​ของ​เจ้า​เมื่อ​เจ้า​ยัง​เยาว์​วัย ก่อน​วัน​เวลา​แห่ง​ความ​ตาย​จะ​มา​ถึง ก่อน​เวลา​ที่​เจ้า​จะ​ตระหนัก​ว่า “เรา​ไม่​มี​ความ​สำราญ​ใน​ชีวิต” ก่อน​ที่​ดวง​ตะวัน​และ​แสง​สว่าง ดวง​จันทร์​และ​ดวง​ดาว​จะ​มืด​ลง และ​หมู่​เมฆ​ก็​หวน​กลับ​มา​หลัง​จาก​สายฝน ใน​วัน​ที่​คน​เฝ้า​ยาม​สั่น​เทา และ​ชาย​ที่​แข็ง​แกร่ง​จะ​อ่อน​กำลัง และ​ผู้​หญิง​โม่​แป้ง​จะ​หยุด​ทำงาน เพราะ​มี​เพียง​ไม่​กี่​คน และ​ผู้​หญิง​ที่​มอง​ผ่าน​ทาง​หน้าต่าง​ก็​มอง​ไม่​เห็น​อีก​ต่อ​ไป​แล้ว เมื่อ​ประตู​ทาง​เข้า​ที่​ถนน​ปิด เมื่อ​เสียง​โม่​แป้ง​เพลา​ลง และ​คน​ลุก​ขึ้น​เมื่อ​มี​เสียง​นก​ร้อง และ​เสียง​เพลง​ก็​แผ่ว​ลง เมื่อ​คน​เหล่า​นั้น​กลัว​ความ​สูง และ​กลัว​ภัย​อันตราย​ที่​ถนน เมื่อ​ต้น​อัลมอนด์​ออก​ดอก และ​ตั๊กแตน​ขยับ​แทบ​จะ​ไม่​ไหว และ​หา​มี​ความ​อยาก​ต่อ​ไป​ไม่ เพราะ​คน​กำลัง​ไป​ยัง​บ้าน​อัน​ถาวร และ​บรรดา​ผู้​ร้อง​คร่ำครวญ​ก็​เดิน​วน​ไป​ตาม​ถนน ก่อน​ที่​ลูกโซ่​เงิน​จะ​ขาด หรือ​ชาม​ทอง​จะ​แตก หรือ​โถ​น้ำ​จะ​แตก​เป็น​เสี่ยงๆ ที่​บ่อ​น้ำพุ หรือ​ลูกล้อ​จะ​หัก​ลง​ที่​บ่อ​เก็บ​น้ำ