ปัญญาจารย์ 12:1-6

ปัญญาจารย์ 12:1-6 พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย (THA-ERV)

ให้​นึกถึง​ผู้ที่​สร้าง​เจ้า​มา ใน​วันเวลา​ซึ่ง​เจ้า​ยัง​เป็น​หนุ่ม​เป็น​สาว​อยู่ ก่อน​ยาม​ทุกข์ยาก​จะ​มาถึง และ​ก่อน​ที่​ปี​เหล่านั้น​จะ​มาถึง ที่​เจ้า​จะ​พูด​ว่า “ฉัน​ไม่มี​ความสุข​ใน​ช่วง​เวลา​เหล่านี้​แล้ว” ก่อน​ที่​แสง​ของ​ดวง​อาทิตย์ ดวงจันทร์ และ​ดวงดาว​จะ​มืดไป และ​ก่อน​ที่​เมฆ​จะ​หวน​กลับมา​อีกครั้ง​หลังจาก​ฝนตก​ไปแล้ว เมื่อ​คน​เฝ้าบ้าน​จะ​กลัว​จน​ตัวสั่น​งันงก คน​แข็งแรง​จะ​หลัง​ค่อม​ไป และ​พวก​ผู้หญิง​โม่แป้ง​ก็​จะ​หยุด​โม่​ไป เพราะ​เหลือกัน​ไม่กี่คน และ​ดวงตา​ของ​ผู้หญิง​พวกนั้น​ที่​มอง​ออกไป​นอก​หน้าต่าง​ก็​จะ​มืดมัว​ไป เมื่อ​ประตู​คู่​ที่​ตรง​ไป​สู่​ตลาด​ปิดลง เสียง​โม่แป้ง​เริ่ม​แผ่ว​ลง และ​เสียง​นก​ก็​ดังขึ้น และ​พวก​นักร้อง​หญิง​เงียบเสียง​ลง เมื่อ​มี​คน​กลัว​ความสูง และ​มี​สิ่ง​น่าสยดสยอง​ต่างๆ​บน​ท้องถนน ต้น​อัลมอนด์​ออก​ดอก ตั๊กแตน​ตัว​อ้วนพี และ​ผล​เบอร์รี่​ปริแตก เมื่อ​มนุษย์​ไป​ยัง​บ้าน​ที่​อยู่​ชั่วนิรันดร์​ของ​พวกเขา และ​พวก​คน​ไว้ทุกข์​ก็​เดิน​ไปมา​บน​ถนน ให้​นึกถึง​ผู้ที่​สร้าง​เจ้า ก่อน​ที่​สายเงิน​จะ​ขาด​และ​ชาม​ทองคำ​จะ​แตก​ป่นปี้ ไห​ที่​บ่อน้ำพุ​จะ​แตก​และ​ลูกรอก​ที่​บ่อน้ำ​จะ​แตก​ด้วย

ปัญญาจารย์ 12:1-6 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

จงระลึกถึงพระผู้เนรมิตสร้างเจ้า เมื่อเจ้ายังหนุ่มยังสาว ก่อนที่วันเลวร้ายจะมาถึง และปีที่ใกล้เข้ามา เมื่อเจ้าจะกล่าวว่า “ข้าไม่มีความเพลิดเพลินในปีเหล่านั้นเลย” ก่อนที่ดวงอาทิตย์ แสงสว่าง ดวงจันทร์ และดวงดาวทั้งหลายอับแสง และก่อนที่เมฆจะกลับมาภายหลังฝน ในกาลเมื่อคนยามเฝ้าเรือนจะตัวสั่น และชายแข็งแรงจะเป็นคนหลังโกง และหญิงโม่แป้งจะเลิกโม่ เพราะจำนวนลดน้อยลง และบรรดาผู้ที่มองผ่านหน้าต่างจะมืดมัว และประตูคู่ที่เปิดออกถนนจะถูกปิด เมื่อเสียงโม่อ่อยลง และเขาก็ลุกขึ้นเมื่อมีเสียงนกเสียงกา และเสียงเพลงก็เพลาลง เออ เขาทั้งหลายกลัวความสูง และสิ่งน่าสยดสยองที่อยู่ในหนทาง ต้นอัลมอนด์มีดอก และตั๊กแตนก็อุ้ยอ้าย ไฟปรารถนาก็มอดไป เพราะมนุษย์กำลังไปบ้านถาวรของเขา ส่วนผู้ไว้ทุกข์ก็เวียนไปมาตามถนน ก่อนที่สายเงินจะขาด หรือชามทองคำจะบุบสลาย หรือเหยือกน้ำจะแตกกระจายเสียที่น้ำพุ หรือรอกที่บ่อน้ำหักเสีย

ปัญญาจารย์ 12:1-6 พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV (KJV)

ในปีเดือนแห่งปฐมวัยของเจ้า เจ้​าจงระลึกถึงพระผู้เนรมิตสร้างของเจ้าก่อนที่ยามทุกข์ร้อนจะมาถึง และปีเดือนใกล้​เข้ามา เมื่อเจ้าจะกล่าวว่า “ข้าไม่​มี​ความเพลิดเพลินในปีเดือนนั้นเลย” ก่อนที่​ดวงอาทิตย์ แสงสว่าง ดวงจันทร์ และดวงดาวทั้งหลายอับแสง และก่อนที่เมฆกลับมาเมื่อหมดฝนแล้ว ในกาลเมื่อคนยามเฝ้าเรือนจะตัวสั่น และคนแข็งแรงจะคุดคู้​ไป และหญิงโม่จะเลิกโม่ เพราะจำนวนลดน้อยลง และบรรดาผู้​ที่​เยี่ยมหน้าต่างจะมื​ดม​ัว และประตู​คู่​ที่​เปิดออกถนนจะปิดเสีย เมื่อเสียงโม่อ่อยลง เมื่​อม​ีเสียงนก เขาจะลุกขึ้น และบรรดานั​กร​้องสตรีจะย่อตัวลง เออ เขาทั้งหลายจะกลั​วท​ี่​สูง และสิ่งน่าสยดสยองก็จะอยู่ในหนทาง ต้​นอ​ั​ลม​ันด์จะมี​ดอก และตั๊กแตนจะเป็นภาระ ความปรารถนาก็จะประลาตไปเสีย เพราะมนุษย์กำลังไปบ้านอันถาวรของเขา ส่วนผู้​ไว้ทุกข์​ก็​เวียนไปมาตามถนน ก่อนที่​สายเงินจะขาด หรือชามทองคำจะบรรลัย หรือเหยือกน้ำจะแตกเสียที่​น้ำพุ หรือล้อจะหักเสีย ณ ที่​ขังน้ำ

ปัญญาจารย์ 12:1-6 พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 (TH1971)

ในปฐมวัยของเจ้า เจ้าจงระลึกถึงพระผู้เนรมิตสร้างของเจ้า ก่อนที่ยามทุกข์ร้อนจะมาถึง และปีเดือนใกล้เข้ามา เมื่อเจ้าจะกล่าวว่า <<ข้าไม่มีความเพลิดเพลินในปีเดือนนั้นเลย>> ก่อนที่ดวงอาทิตย์ แสงสว่าง ดวงจันทร์ และดวงดาวทั้งหลายอับแสง และก่อนที่เมฆกลับมาเมื่อหมดฝนแล้ว ในกาลเมื่อคนยามเฝ้าเรือนจะตัวสั่น และคนแข็งแรงจะคุดคู้ไป และหญิงโม่จะเลิกโม่ เพราะจำนวนลดน้อยลง และบรรดาผู้ที่เยี่ยมหน้าต่างจะมืดมัว และประตูคู่ที่เปิดออกถนนจะปิดเสีย เมื่อเสียงโม่อ่อยลงมีเสียงนกเสียงกาเขาจะลุกขึ้น และเสียงเพลงก็เพลาลง เออ เขาทั้งหลายกลัวที่สูง และสิ่งน่า สยดสยองก็อยู่ในหนทาง ต้นอัลมันด์มีดอก และตั๊กแตนโมเป็นภาระ ความปรารถนาก็ประลาตไปเสีย เพราะมนุษย์กำลังไปบ้านอันถาวรของเขา ส่วนผู้ไว้ทุกข์ก็เวียนไปมาตามถนน ก่อนที่สายเงินจะขาด หรือชามทองคำจะบรรลัย หรือเหยือกน้ำจะแตกเสียที่น้ำพุ หรือล้อจะหักเสีย ณ ที่ขังน้ำ

ปัญญาจารย์ 12:1-6 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

เจ้าจงระลึกถึงพระผู้สร้างของเจ้า ตลอดวันเวลาที่เจ้ายังเยาว์วัย ก่อนยามทุกข์ลำเค็ญจะมาถึง และปีเดือนเหล่านั้นใกล้เข้ามา เมื่อเจ้าจะพูดว่า “ฉันไม่เห็นชื่นชมอะไรในชีวิต” ก่อนดวงอาทิตย์และแสงสว่าง ดวงจันทร์และดวงดาวจะมืดมัวลง ก่อนเมฆจะหวนกลับมาภายหลังฝน เมื่อคนเฝ้าเรือนตัวสั่น และชายฉกรรจ์ค้อมตัวลง เมื่อคนโม่แป้งหยุดโม่เพราะเหลืออยู่ไม่กี่คน และบรรดาผู้ที่มองผ่านหน้าต่างเริ่มมองเห็นไม่ชัด เมื่อประตูที่เปิดสู่ถนนนั้นถูกปิดไป และเสียงโม่เบาลง เมื่อคนเราตื่นขึ้นยามแว่วเสียงนกร้อง แต่เสียงเพลงทั้งปวงของพวกมันก็แผ่วลง เมื่อคนเรากลัวความสูง และกลัวภัยอันตรายในท้องถนน เมื่อต้นอัลมอนด์ผลิดอก ตั๊กแตนลากขาเดินไป และความปรารถนาไม่ถูกปลุกเร้าอีกต่อไป เมื่อนั้นมนุษย์ก็ไปสู่บ้านนิรันดร์ของตน และคนไว้ทุกข์เดินไปตามถนน จงระลึกถึงพระองค์ ก่อนที่สายเงินจะขาดผึง หรือชามทองคำจะแตก ก่อนที่คนโทจะแหลกละเอียดที่น้ำพุ หรือล้อหักเสียที่บ่อน้ำ

ปัญญาจารย์ 12:1-6 พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV) (NTV)

จง​นึก​ถึง​องค์​ผู้​สร้าง​ของ​เจ้า​เมื่อ​เจ้า​ยัง​เยาว์​วัย ก่อน​วัน​เวลา​แห่ง​ความ​ตาย​จะ​มา​ถึง ก่อน​เวลา​ที่​เจ้า​จะ​ตระหนัก​ว่า “เรา​ไม่​มี​ความ​สำราญ​ใน​ชีวิต” ก่อน​ที่​ดวง​ตะวัน​และ​แสง​สว่าง ดวง​จันทร์​และ​ดวง​ดาว​จะ​มืด​ลง และ​หมู่​เมฆ​ก็​หวน​กลับ​มา​หลัง​จาก​สายฝน ใน​วัน​ที่​คน​เฝ้า​ยาม​สั่น​เทา และ​ชาย​ที่​แข็ง​แกร่ง​จะ​อ่อน​กำลัง และ​ผู้​หญิง​โม่​แป้ง​จะ​หยุด​ทำงาน เพราะ​มี​เพียง​ไม่​กี่​คน และ​ผู้​หญิง​ที่​มอง​ผ่าน​ทาง​หน้าต่าง​ก็​มอง​ไม่​เห็น​อีก​ต่อ​ไป​แล้ว เมื่อ​ประตู​ทาง​เข้า​ที่​ถนน​ปิด เมื่อ​เสียง​โม่​แป้ง​เพลา​ลง และ​คน​ลุก​ขึ้น​เมื่อ​มี​เสียง​นก​ร้อง และ​เสียง​เพลง​ก็​แผ่ว​ลง เมื่อ​คน​เหล่า​นั้น​กลัว​ความ​สูง และ​กลัว​ภัย​อันตราย​ที่​ถนน เมื่อ​ต้น​อัลมอนด์​ออก​ดอก และ​ตั๊กแตน​ขยับ​แทบ​จะ​ไม่​ไหว และ​หา​มี​ความ​อยาก​ต่อ​ไป​ไม่ เพราะ​คน​กำลัง​ไป​ยัง​บ้าน​อัน​ถาวร และ​บรรดา​ผู้​ร้อง​คร่ำครวญ​ก็​เดิน​วน​ไป​ตาม​ถนน ก่อน​ที่​ลูกโซ่​เงิน​จะ​ขาด หรือ​ชาม​ทอง​จะ​แตก หรือ​โถ​น้ำ​จะ​แตก​เป็น​เสี่ยงๆ ที่​บ่อ​น้ำพุ หรือ​ลูกล้อ​จะ​หัก​ลง​ที่​บ่อ​เก็บ​น้ำ