กิจการ 16
16
1ฝ่ายเปาโลได้ลงไปยังเมืองเดระเบกับเมืองลุศตราด้วย, และนี่แน่ะ ที่นั่นมีสาวกคนหนึ่งชื่อติโมเธียว. มารดาเป็นชาติยูดายซึ่งเป็นศิษย์พระเยซู, แต่บิดาเป็นชาติเฮเลน. 2ติโมเธียวนั้นมีชื่อเสียงดีในท่ามกลางพวกพี่น้องที่อยู่ในเมืองลุศตราและเมืองอิโกนิอัน. 3เปาโลจะใคร่พาติโมเธียวไปด้วยกัน, จึงให้รับพิธีสุนัดเพราะเห็นแก่พวกยูดายที่อยู่ในตำบลนั้นๆ, เพราะคนเหล่านั้นทุกคนรู้ว่า บิดาของเขาเป็นชาติเฮเลน. 4เมื่อท่านเหล่านั้นได้เที่ยวไปตามบ้านเมืองทั้งหลาย, ก็ได้ส่งหนังสือข้อบังคับของอัครสาวกและผู้ปกครองในกรุงยะรูซาเลมมอบให้คนทั้งหลายทุกเมืองให้ประพฤติตาม. 5โดยเหตุนั้นคริสตจักรทั้งปวงจึงตั้งมั่นคงอยู่ในความเชื่อ, และคริสตสมาชิกได้ทวีขึ้นทุกๆ วัน
เปาโลนิมิตต์เห็นชาวมากะโดเนีย
6ครั้นท่านเหล่านั้นได้ไปทั่วเมืองฟรูเกียกับเมืองฆะลาเตียแล้ว, พระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงห้ามมิให้กล่าวคำของพระเจ้าในมณฑลอาเซีย. 7เมื่อลงไปยังเมืองมุเซียแล้ว, ก็พยายามจะไปยังเมืองบิตุเนีย, แต่พระวิญญาณของพระเยซูไม่โปรดให้ไป. 8แล้วท่านเหล่านั้นได้เดินทางผ่านเมืองมุเซียมายังเมืองโตรอา. 9ในเวลากลางคืนเปาโลได้นิมิตต์เห็นชาวมากะโดเนียคนหนึ่งยืนอ้อนวอนว่า, “ขอโปรดมาช่วยพวกข้าพเจ้าในเมืองมากะโดเนียเถิด.” 10ครั้นเห็นนิมิตต์นั้นแล้ว, เราจึงเสาะหาโอกาสกันทีที่จะไปเมืองมากะโดเนีย, ด้วยเห็นแน่ว่า พระเจ้าได้ทรงเรียกเราให้ไปประกาศกิตติคุณแก่ชาวเมืองนั้น
11เหตุฉะนั้นเมื่อออกจากเมืองโตรอาแล้ว จึงลงเรือตรงไปยังเกาะซาโมธราเก, และรุ่งขึ้นก็ถึงเมืองเนอาโปลี. 12เมื่อออกจากที่นั่นแล้วก็ได้ไปยังเมืองฟิลิปปอย ซึ่งเป็นเมืองเอกในเขตต์เมืองมากะโดเนียนั้น, และเป็นที่ที่ชาวโรมมาตั้งและปกครองอยู่ เราจึงพักอยู่ในเมืองนั้นหลายวัน. 13ในวันซะบาโตเราได้ออกจากประตูเมืองไปยังฝั่งแม่น้ำ, เข้าใจว่ามีที่สำหรับอธิษฐาน, จึงได้ทั้งสั่งสอนหญิงทั้งหลายซึ่งประชุมกันอย่ที่นั่น. 14มีหญิงคนหนึ่งชื่อลุเดียมาจากเมืองธุอาไตระ, เป็นคนขายผ้าสีม่วง, มีใจเกรงกลัวพระเจ้า หญิงนั้นได้ฟังเรา, และพระเจ้าได้ทรงเปิดใจของเขาให้สนใจในถ้อยคำซึ่งเปาโลได้กล่าวนั้น. 15เมื่อหญิงคนนั้นกับทั้งครอบครัวของเขาได้รับบัพติศมาแล้ว จึงเชิญเราว่า, “ถ้าท่านเห็นว่าข้าพเจ้าเป็นคนสัตย์ซื่อต่อพระเจ้า, เชิญเข้ามาพักอาศัยในตึกของข้าพเจ้าเถิด” และเขาได้วิงวอนจนเราขัดไม่ได้
16เมื่อเรากำลังออกไปยังที่สำหรับอธิษฐาน, มีหญิงสาวคนหนึ่งที่ผีสิง เป็นแม่มด ได้มาพบกับเรา เขาทำวิทยาอาคมให้นายของเขาได้เงินเป็นอันมาก. 17หญิงนั้นตามเปาโลกับเราไป ร้องว่า, “คนเหล่านี้เป็นคนรับใช้ของพระเจ้าผู้สูงสุด มากล่าวประกาศทางรอดแก่ท่านทั้งหลาย.” 18เขาได้ทำอย่างนั้นหลายวัน. ฝ่ายเปาโลเป็นทุกข์มาก, ได้หันหน้าสั่งผีนั้นว่า, “ในนามของพระเยซูคริสต์เอ็งจงออกมาจากเขา.” ผีนั้นก็ออกมาในเวลานั้น
เขาเอาเปาโลและซีลาจำไว้ในคุก
19ส่วนนายของเขาเมื่อเห็นว่าหมดหวังที่จะได้เงินแล้ว, เขาจึงจับเปาโลและซีลาลากมาถึงพวกขุนนางยังที่ว่าการเมือง. 20เมื่อลากมาถึงพวกขุนนางแล้วจึงกล่าวว่า, “คนเหล่านี้เป็นพวกยูดาย, ก่อการวุ่นวายมากในเมืองของเรา, 21และสั่งสอนธรรมเนียมและลัทธิซึ่งเราชาติโรมันไม่ควรจะรับหรือถือเลย.” 22ประชาชนก็ได้ฮือกันขึ้นต่อสู้เปาโลและซีลา พวกขุนนางได้กระชากเสื้อของท่านทั้งสองออก แล้วสั่งให้โบยด้วยไม้เรียว. 23ครั้นโบยหลายทีแล้วจึงให้จำไว้ในคุก, และกำชับนายคุกให้รักษาไว้ให้มั่นคง. 24นายคุกรับคำสั่งแล้วก็ได้พาเปาโลกับซีลาไปจำไว้ในห้องชั้นใน, เอาขอใส่เท้าไว้แน่นหนา
นายคุกและครอบครัวได้รับบัพติศมา
25ประมาณเที่ยงคืนเปาโลกับซีลาก็อธิษฐานและร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้า นักโทษทั้งหลายในคุกก็ฟังอยู่. 26บัดเดี๋ยวนั้น เกิดแผ่นดินไหวใหญ่จนรากคุกสะเทือนสะท้าน และในทันใดนั้นประตูคุกก็เปิดออกทุกบาน, เครื่องจำจองก็หลุดจากเขาสิ้นทุกคน. 27นายคุกตื่นขึ้นเห็นประตูเปิดอยู่, คาดว่านักโทษทั้งหลายหนีไปหมดแล้ว, จึงชักดาพออกหมายว่าจะฆ่าตัวเสีย. 28แต่เปาโลได้ร้องด้วยเสียงอันดังว่า, “อย่าทำร้ายแก่ตัวเองเลย เราทั้งหลายอยู่พร้อมทุกคน.” 29นายคุกจึงสั่งให้จุดไฟมา, แล้วจึงวิ่งเข้าไปตัวสั่นกราบลงที่เทัาของเปาโลกับซีลา, 30และได้พาท่านทั้งสองออกมาแล้วว่า, “ท่านเจ้าข้า, ข้าพเจ้าจะต้องทำอย่างไรจึงจะรอดได้?” 31เปาโลกับซีลาจึงกล่าวว่า, “จงเชื่อวางใจในพระเยซูคริสต์เจ้า และท่านจะรอดได้ทั้งครอบครัวของท่านด้วย.” 32ท่านทั้งสองจึงกล่าวสั่งสอนคำของพระเจ้า ให้นายคุกและคนทั้งปวงที่อยู่ในบ้านของเขาฟัง. 33ในเวลากลางคืนนั้นเองนายคุกจึงพาเปาโลกับซีลาไปล้างแผลที่ถูกเฆี่ยน, และในขณะนั้น นายคุกก็ได้รับบัพติศมาพร้อมทั้งครัวเรือนของเขา. 34แล้วได้พาท่านทั้งสองเข้าไปในบ้านของเขา, จัดโต๊ะเลี้ยงท่านแสดงความยินดีเป็นที่ยิ่งพร้อมกับครอบครัวของตนเพราะได้เชื่อถือพระเจ้าแล้ว
35ครั้นเวลาเช้าเจ้าเมืองจึงใช้พวกนักการไป สั่งว่า, “จงปล่อยคนทั้งสองนั้นเสีย.” 36นายคุกจึงบอกเปาโลว่า, “เจ้าเมืองได้ไช้คนมาบอกให้ปล่อยท่านทั้งสองเหตุฉะนั้นเชิญท่านออกไปตามสบายเถิด.” 37แต่เปาโลกล่าวแก่เขาทั้งหลายว่า, “เขาได้เฆี่ยนเราผู้เป็นชาติโรมันต่อหน้าคนทั้งหลายก่อนได้ตัดสินความ, และได้จำเราไว้ในคุก บัดนี้เขาจะเสือกไสให้เราออกไปเป็นการลับหรือ ทำอย่างนั้นไม่ได้. ให้เขาเองมาพาเราออกไปเถอะ.” 38พวกนักการจึงนำความไปแจ้งแก่เจ้าเมือง. เมื่อเจ้าเมืองได้ยินว่าท่านทั้งสองเป็นชาติโรมันก็ตกใจ 39จึงมาวิงวอนท่านทั้งสอง. ครั้นพาออกไปแล้วจึงขอให้ออกไปเสียจากเมือง. 40ท่านทั้งสองจึงออกจากคุก, แล้วได้เข้าไปในบ้านของนางลุเดีย. เมื่อพบพวกพี่น้องก็พูดหนุนใจเขาแล้วก็ลาไป
ที่ได้เลือกล่าสุด:
กิจการ 16: TH1940
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
