กิจการ 15
15
1มีลางคนลงมาจากมณฑลยูดายได้สั่งสอนพวกพี่น้องว่า ถ้าไม่รับพิธีสุนัดตามธรรมเนียมของโมเซจะรอดไม่ได้. 2ครั้นเปาโลกับบาระนาบาได้ไล่เลียงเถียงกันกับคนเหล่านั้นมากมายแล้ว, เขาทั้งหลายได้ตั้งเปาโลกับบาระนาบากับคนอื่นๆ ในจำพวกนั้นให้ขึ้นไปหารือกับอัครสาวกและผู้ปกครองในกรุงยะรูซาเลมด้วยข้อที่เถียงกันนั้น. 3เหล่าสาวกได้ตามออกมาส่งท่านเหล่านั้น, และขณะเมื่อท่านกำลังข้ามมณฑลฟอยนิเกกับมณฑลซะมาเรีย ท่านได้กล่าวถึงเรื่องคนต่างชาติได้กลับใจเสียใหม่. จงทำให้พี่น้องทั้งหลายมีความยินดีเป็นที่ยิ่ง. 4ครั้นมาถึงกรุงยะรูซาเลม คริสตจักร และอัครสาวก และผู้ปกครองทั้งหลายได้ต้อนรับท่าน, แล้วท่านเหล่านั้นจึงเล่าให้เขาฟังถึงเหตุการณ์ทั้งปวงซึ่งพระเจ้าได้ทรงโปรดให้ท่านกระทำนั้น. 5แต่มีบางคนในพวกฟาริซายที่มีความเชื่อได้ยืนขึ้นกล่าวว่า คนต่างชาตินั้นควรต้องให้เขารับพิธีสุนัดและสั่งให้เขาถือตามบัญญัติของโมเซ
อัครสาวกมีการประชุมปรึกษากัน
6ฝ่ายอัครสาวกกับผู้ปกครองทั้งหลายจึงได้ประชุมกันปรึกษาด้วยข้อความนั้น. 7เมื่อโต้แย้งกันมากแล้ว, เปโตรจึงยืนขึ้นกล่าวว่า, “พี่น้องเอ๋ย, ท่านทราบอยู่ว่า คราวก่อนนั้นพระเจ้าได้ทรงเลือกข้าพเจ้าเองออกจากพวกท่านทั้งหลาย ให้เป็นผู้ประกาศกิตติคุณให้คนต่างชาติฟังและเชื่อ. 8พระเจ้าผู้ทรงทราบในใจมนุษย์ได้ทรงรับรองคนต่างชาตินั้น, และได้ทรงประทานพระวิญญาณบริสุทธิ์แก่เขาเหมือนได้ทรงประทานแก่พวกเรา. 9พระองค์ไม่ทรงถือว่าเรากับเขาผิดกันอย่างไร, แต่ทรงชำระใจเขาให้บริสุทธิ์โดยความเชื่อ. 10ถ้าอย่างนั้นทำไมท่านทั้งหลายจึงทดลองพระเจ้าโดยวางแอกบนคอของเหล่าสาวก ซึ่งบรรพบุรุษของเราหรือตัวเราเองก็ดีแบกไม่ไหว. 11แต่เราเชื่อว่าเราเองก็รอดเพราะพระคุณของพระเยซูคริสต์เจ้าเหมือนอย่างเขา.”
อัครสาวกเห็นชอบตามความเห็นของยาโกโบ
12ฝ่ายคนทั้งหลายก็นิ่งฟังบาระนาบากับเปาโลเล่าเรื่องการอัศจรรย์และอิทธิฤทธิ์ต่างๆ ซึ่งพระเจ้าได้ทรงโปรดให้กระทำในท่ามกลางพวกต่างประเทศ. 13ครั้นจบแล้วและนิ่งอยู่, ยาโกโบจึงกล่าวว่า, “ดูก่อนพี่น้องทั้งหลาย, จงฟังข้าพเจ้าเถิด. 14ซีโมนได้บอกแต่แรกแล้วว่าพระเจ้าได้ทรงเยี่ยมเยียนคนต่างชาติ, เพื่อจะทรงเลือกพวกหนึ่งออกจากเขาทั้งหลายให้ถือพระนามของพระองค์ 15จึงสมกับคำของศาสดาพยากรณ์ตามที่ได้เขียนไว้แล้วว่า, 16‘ภายหลังเราจะกลับมา สร้างพลับพลาของดาวิดซึ่งพังลงแล้วขึ้นใหม่ ที่ร้างหักพังนั้นเราจะก่อขึ้นอีก, และจะตั้งให้มั่นคง 17เพื่อมนุษย์ทั้งหลายที่เหลืออยู่จะได้แสวงหาพระเจ้า คือบรรดาคนต่างชาติซึ่งรับนามของเรา.’ 18พระเจ้าผู้ทรงแจ้งเหตุการณ์เหล่านี้ให้ทราบ ได้ตรัสไว้แต่กาลโบราณแล้ว. 19เหตุฉะนั้นตามความเห็นของข้าพเจ้า, อย่าให้เราวางเครื่องขัดขวางกีดกันคนต่างชาติซึ่งกลับมาหาพระเจ้านั้น 20แต่เราจงเขียนหนังสือฝากไปถึงเขาว่า ให้งดเว้นเสียจากสิ่งที่มลทินเนื่องด้วยรูปเคารพ, จากการล่วงประเวณี จากการรับประทานเนื้อสัตว์ที่รัดคอตาย, และจากการรับประทานเลือด. 21เพราะว่าตั้งแต่โบราณมา ในหมู่บ้าน คนอ่านสอนประกาศบัญญัติของโมเซในธรรมศาลาทุกวันซะบาโต.”
เขาเขียนจดหมายไปยังคนต่างชาติ
22ขณะนั้นอัครสาวกและผู้ปกครองทั้งหลาย กับทุกคนในคริสตจักรเห็นชอบที่จะเลือกบางคนในจำพวกเขาใช้ไปยังเมืองอันติโอเกีย ด้วยกันกับเปาโลและบาระนาบา. คนที่เลือกได้นั้นคือยูดาผู้มีชื่ออีกว่า บาระซาบาและซีลา ทั้งสองคนนี้เป็นคนสำคัญในพวกพี่น้อง. 23เขาได้เขียนจดหมายมอบให้ท่านถือไปว่า. “อัครสาวกและผู้ปกครองผู้เป็นพี่น้องของท่าน คำนับมายังท่านผู้เป็นพวกพี่น้องต่างชาติ ซึ่งอยู่ในเมืองอันติโอเกีย, มณฑลซูเรีย, และมณฑลกิลิเกียทราบ 24ด้วยข้าพเจ้าทั้งหลายได้ยินว่ามีบางคนซึ่งออกไปจากพวกข้าพเจ้า, โดยพวกข้าพเจ้ามิได้แต่งตั้งให้ไป, ได้พูดให้ท่านทั้งหลายเกิดความไม่สบายใจ และทำให้ใจของท่านฉงนสนเท่ห์ไป. 25พวกข้าพเจ้าจึงพร้อมใจกันเห็นชอบที่จะเลือกคน และใช้ไปยังท่านทั้งหลาย พร้อมกับบาระนาบาและเปาโลผู้เป็นที่รักของเรา 26และเป็นผู้ไม่เสียดายชีวิตของตน เพราะเห็นแก่พระนามแห่งพระเยซูคริสต์เจ้าของเรา, 27เหตุฉะนั้นข้าพเจ้าทั้งหลายจึงใช้ยูดากับซีลามาเป็นผู้เล่าข้อความนี้แก่ท่านทั้งหลาย ด้วยวาจาของเขาเอง. 28เพราะว่าพระวิญญาณบริสุทธิ์และข้าพเจ้าทั้งหลาย ก็เห็นชอบที่จะไม่วางภาระบนท่านทั้งหลาย, เว้นไว้แต่สิ่งเหล่านั้นที่จำเป็น 29คือว่าให้ท่านทั้งหลายงดการรับประทานสิ่งของซึ่งเขาได้บูชาแก่รูปพระเท็จ, และการรับประทานเลือด, และการรับประทานเนื้อสัตว์ซึ่งถูกรัดคอตาย, และการล่วงประเวณี ถ้าท่านทั้งหลายงดการเหล่านี้ก็จะเป็นการดี, ขอให้อยู่เป็นสุขเถิด,”
30เมื่อลาจากกันแล้ว, ท่านเหล่านั้นได้มายังเมืองอันติโอเกีย, และเมื่อได้เรียกคนทั้งปวงประชุมกันแล้ว จึงมอบจดหมายนั้นให้. 31ครั้นอ่านแล้วต่างก็มีความยินดี, เพราะทำให้มีน้ำใจขึ้น. 32ผ่ายยูดากับซีลาเป็นศาสดาพยากรณ์ด้วย จึงได้กล่าวเตือนสติหนุนใจพวกพี่น้องเป็นหลายประการให้มีน้ำใจขึ้น
33ครั้นพักอยู่ที่นั่นหน่อยหนึ่งแล้วก็อำลา, พวกพี่น้องจึงฝากความเจริญสุขกับท่าน กลับไปยังอัครสาวกทั้งหลายซึ่งได้ใช้ท่านมา. 34#15.34 สำเนาต้นฉะบับเก่าแก่บางฉะบับเพิ่มข้อ 34 ไว้ดังต่อไปนี้ ฝ่ายซีลาเห็นชอบที่จะอยู่ต่อไปที่นั่น. 35แต่เปาโลกับบาระนาบายังอยู่ต่อไปในเมืองอันติโอเกีย, สั่งสอนประกาศพระคำของพระเจ้าด้วยกันกับคนอื่นอีกหลายคน
เปาโลกลับไปเยี่ยมพวกพี่น้อง
36ครั้นล่วงไปได้หลายวันเปาโลจึงพูดกับบาระนาบาว่า, “ให้เรากลับไปเยี่ยมพวกพี่น้องในทุกเมือง ที่เราได้ประกาศพระคำของพระเจ้าไว้, ดูว่าเขาประพฤติอย่างไรกันบ้าง.” 37ฝ่ายบาระนาบาได้ตั้งใจว่าจะพาโยฮันผู้มีอีกชื่อหนึ่งว่ามาระโกไปด้วย. 38แต่เปาโลไม่เห็นควรที่จะพาโยฮันไปด้วย, เพราะครั้งก่อนโยฮันได้ทิ้งท่านเสียที่มณฑลปัมฟูเลีย, และมิได้ไปทำการด้วยกัน. 39แล้วได้เกิดการเถียงกันมากจนต้องแยกกัน บาระนาบาจึงพามาระโกลงเรือไปยังเกาะกุบโร, 40แต่เปาโลได้เลือกซีลา และเมื่อพวกพี่น้องได้มอบท่านทั้งสองไว้ในพระคุณของพระเจ้าแล้วท่านก็ไป. 41ท่านจึงได้ไปตลอดมณฑลซุเรียกับมณฑลกิลิเกียเพื่อหนุนใจคริสตจักรให้แข็งแรงขึ้น
ที่ได้เลือกล่าสุด:
กิจการ 15: TH1940
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
