บทเพลง_ไพเราะ 5:2-10

แม้ว่า​ฉันหลับ แต่​จิตใจ​ของฉัน​ก็​ยัง​ตื่น​อยู่​ใน​ความฝัน ฟังซิ ชายที่รัก​ของฉัน​กำลัง​เคาะ ร้องเรียก​ว่า “น้องจ๋า ที่รักจ๋า เปิด​ประตู​ให้​พี่​เข้าไป​หน่อยซิจ๊ะ แม่นกเขา​ของพี่จ๊ะ แม่นาง​ผู้​สวยหมดจด​ของพี่จ๋า เพราะ​หัว​ของพี่​เปียกชุ่ม​ไป​ด้วย​น้ำค้าง ผม​ของพี่​เปียกปอน​ไป​ด้วย​ละอองหมอก​ตอน​กลางคืน” แล้ว​ฉัน​ตอบ​เขา​ว่า “ฉัน​ถอด​เสื้อผ้า​แล้ว​จะให้​สวม​กลับไป​อีกหรือ ฉัน​ล้างเท้า​สะอาด​แล้ว จะให้​กลับไป​เปื้อน​อีกหรือ” เมื่อ​ชายที่รัก​ของฉัน​สอดมือ​เข้ามา ตรง​รูประตู หัวใจ​ของฉัน​ก็​เต้นระรัว ฉัน​ลุกขึ้น เพื่อ​ไป​เปิด​ประตู​ให้กับ​คนรัก​ของฉัน มือ​ของฉัน​ก็มี​ยางไม้หอม​หยดอยู่ นิ้ว​ของฉัน ทำให้​ยางไม้หอม​หยด​ลง​บน​ที่จับ​สลักประตู ฉัน​เปิด​ประตู​ให้​คนรัก​ของฉัน แต่​คนรัก​ของฉัน ไป​เสียแล้ว เมื่อ​เขา​จากไป ฉัน​แทบ​ขาดใจ ฉัน​ตามหา​เขา แต่​ก็​หา​ไม่พบ ฉัน​ร้องเรียก​หา​เขา แต่​เขา​ไม่ตอบ พวกยาม​ที่​ลาดตระเวน​รอบเมือง​พบ​ฉัน พวกเขา​ตี​ฉัน​และ​ทำให้​ฉัน​บาดเจ็บ พวกยาม​เหล่านี้​ที่​เฝ้า​กำแพงเมือง ได้​ดึง​ผ้าคลุมหน้า​ของฉัน​ออกไป สาวๆ​แห่ง​เยรูซาเล็ม​เอ๋ย ฉัน​ขอให้​พวกเธอ​สาบาน​ว่า หาก​เธอ​พบกับ​ชาย​คนรัก​ของฉัน พวกเธอ​ต้อง​บอกเขา​ว่า “ฉัน​กำลัง​เป็น​ไข้ใจ​อยู่” สาวงาม​กว่า​หญิง​อื่นใด​เอ๋ย คนรัก​ของเธอ​วิเศษ​กว่า​ชายหนุ่ม​คนอื่น​ตรงไหน เธอ​ถึงได้​มาให้​พวกเรา​สาบาน​อย่างนี้ ชาย​คนรัก​ของฉัน​มี​ผิว​สีดำแดง​เปล่งปลั่ง โดดเด่น​กว่า​ชายหนุ่ม​นับ​หมื่นคน