เพลงซาโลมอน 5:2-10

ดิฉันหลับแล้ว แต่ใจของดิฉันยังตื่นอยู่ เสียงเคาะของที่รักของดิฉัน เขาพูดว่า “น้องสาวจ๋า ที่รักของฉันจ๋า เปิดประตูให้ฉันหน่อยซิจ๊ะ แม่นกพิราบของฉันจ๊ะ แม่คนงามหมดจดของฉันจ๋า เพราะศีรษะของฉันก็เปียกโชกด้วยน้ำค้างชื้น และปอยผมของฉันก็ชุ่มด้วยละอองน้ำแห่งราตรีกาล” ดิฉันเปลื้องเสื้อของดิฉันออกเสียแล้ว ดิฉันจะสวมกลับเข้าไปอีกได้อย่างไร? ดิฉันล้างเท้าของดิฉันแล้ว จะให้เท้าของดิฉันเปื้อนอีกหรือ? ที่รักของดิฉันสอดมือของเขาเข้ามาทางช่องประตู และใจของดิฉันปั่นป่วนเพราะเขา ดิฉันลุกขึ้นไปเปิดประตูให้ที่รักของดิฉัน และมือของดิฉันมีหยดมดยอบ และนิ้วของดิฉันทำให้มดยอบชุ่มที่จับสลักกลอน ดิฉันเปิดประตูให้ที่รักของดิฉัน แต่ที่รักของดิฉันกลับไปเสียแล้ว เมื่อเขากลับไป ดิฉันก็ตกตะลึง ดิฉันแสวงหาเขา แต่ดิฉันหาเขาไม่พบ ดิฉันร้องเรียกเขา แต่เขาไม่ขานตอบ พวกยามที่ลาดตระเวนในเมืองพบดิฉัน พวกเขาตีดิฉัน ทำให้ดิฉันบาดเจ็บ พวกยามรักษากำแพงเมือง ฉกชิงเอาผ้าคลุมตัวจากดิฉันไป โอ บุตรีแห่งเยรูซาเล็มเอ๋ย ดิฉันขอให้พวกเธอสาบานว่า ถ้าเธอคนใดได้พบที่รักของดิฉัน เธอจะรับปากบอกเขาว่า ดิฉันป่วยด้วยความรัก โอ ที่รักของเธอนั้นวิเศษกว่าที่รักของคนอื่นๆ หรือ? แม่สาวงามล้ำเลิศในท่ามกลางสาวอื่นๆ ที่รักของเธอนั้นล้ำเลิศกว่าที่รักของคนอื่นหรือ? เธอจึงได้มาให้พวกฉันสาบานเช่นนั้น ที่รักของดิฉัน ผิวเปล่งปลั่งและมีเลือดฝาดดี เขาโดดเด่นท่ามกลางคนนับหมื่น