บทเพลง_ร้องทุกข์ 1:1-7

แย่แล้ว แย่แล้ว เยรูซาเล็ม ครั้งหนึ่ง​เคย​เป็น​เมือง​ที่​เต็ม​ไปด้วย​ผู้คน แต่​ตอนนี้​ถูก​ทอดทิ้ง​ให้​เดียวดาย ครั้งหนึ่ง​เธอ​เคย​เป็น​เมือง​ที่​ยิ่งใหญ่​ท่ามกลาง​ชนชาติ​ต่างๆ แต่​ตอนนี้ เธอ​เป็น​เหมือน​แม่ม่าย เธอ​เคย​เป็น​เจ้าหญิง​ที่​สูงศักดิ์​ท่ามกลาง​จังหวัด​ทั้งหลาย แต่​ตอนนี้ เธอ​กลับ​กลาย​เป็นทาส เธอ​ร้องไห้​คร่ำครวญ​อย่าง​ขมขื่น​ใน​ยามค่ำคืน และ​น้ำตา​อาบแก้ม ไม่มีใคร​ปลอบโยน​เธอเลย ใน​ท่ามกลาง​คนเหล่านั้น​ที่​รักเธอ เพื่อนๆ​ของเธอ​ต่าง​ก็​พากัน​ทรยศ​เธอ พวกเขา​ได้​กลายเป็น​ศัตรู​ของเธอ ยูดาห์​ทนทุกข์​เวทนา​และ​ถูก​กดขี่​ข่มเหง​อย่างหนัก และ​ถูก​กวาด​ต้อน​ไป​เป็นเชลย เธอ​อาศัย​อยู่​ท่ามกลาง​ชนชาติ​ต่างๆ แต่​ก็​ไม่มี​ความสงบสุข​หรือ​ความมั่นคง​เลย คนพวกนั้น​ที่​ไล่ล่า​เธอ​ก็​ตาม​เธอ​ทัน พวกเขา​ตาม​เธอ​มาทัน​ตรง​ทางแคบ ถนน​ต่างๆ​ที่​มุ่งหน้า​ไป​ศิโยน ต่าง​ร้องไห้​คร่ำครวญ เพราะ​ไม่มีใคร​เดินทาง​มา​ร่วม​งาน​เทศกาล ประตู​ทั้งหมด​ของ​ศิโยน ถูก​ปล่อย​ให้​รกร้าง​ว่างเปล่า พวกนักบวช​ของเธอ​ครวญคราง นางสาว​ทั้งหลาย​ของ​ศิโยน​ต่าง​ก็​เศร้าโศก​เสียใจ ตัวศิโยน​เอง​รู้สึก​ขมขื่น​ยิ่งนัก​กับ​เรื่อง​ทั้งหมดนี้ พวกศัตรู​ของ​เยรูซาเล็ม​ได้​กลายเป็น​พวกเจ้านาย​ของเธอ ศัตรู​ของเธอ​ก็​ได้​พักผ่อน​อย่าง​สบายใจ ที่​เป็น​อย่างนี้ ก็เพราะ พระยาห์เวห์​ได้​ทำให้​เยรูซาเล็ม​ต้อง​ทน​ทุกข์ทรมาน เพราะ​เธอ​ฝ่าฝืน​กฎ​อย่าง​มากมาย ลูกเล็ก​ทั้งหลาย​ของเธอ​ได้​จากไป ศัตรู​ของเธอ​ได้​จับ​พวกเขา​ไป สง่าราศี​ทั้งหมด​ของ​นางสาว​ศิโยน​หมด​ไปแล้ว พวก​ผู้สูงศักดิ์​ของเธอ​ก็​เป็น​เหมือน​กวาง​ที่​หา​ทุ่งหญ้า​ไม่เจอ ดังนั้น​พวกเขา​ต้อง​เดิน​ต่อไป​อย่าง​หมดเรี่ยวแรง​ต่อหน้า​นักล่าสัตว์ ใน​ช่วงเวลา​ที่​เยรูซาเล็ม​ตกทุกข์​ได้ยาก เธอ​ได้​ระลึกถึง​ของ​มีค่า​ทั้งหลาย​ที่​เธอ​เคยมี​ในอดีต เมื่อ​คน​ของเธอ​ตก​ไปอยู่​ใน​กำมือ​ศัตรู และ​ไม่มีใคร​ช่วยเธอ พวกศัตรู​ของเธอ​ก็​มองเธอ และ​หัวเราะ​เยาะ​ที่​เธอ​ล่มสลาย