โยบ 7

7
1มนุษย์​ต่าง​ก็​ต้อง​ทำงาน​หนัก​ใน​โลกนี้​ไม่​ใช่​หรือ
และ​ชีวิต​ของ​เขา​เหมือน​ชีวิต​ลูกจ้าง​รายวัน​ไม่​ใช่​หรือ
2พวกเขา​ต่าง​รอ​คอย​เวลา​เย็น​เหมือน​กับ​ทาส
เขา​รอ​คอย​ค่าจ้าง​เหมือน​กับ​ลูกจ้าง​รายวัน
3ใน​ทำนอง​เดียว​กัน
ส่วนแบ่ง​ของ​ข้า​คือ​เดือน​แห่ง​ความ​ว่างเปล่า​ทั้งหลาย
ส่วน​ที่​ข้า​ได้รับนั้น​คือ​ค่ำคืน​อัน​ทุกข์ระทม​ทั้งหลาย
4เมื่อ​ข้า​นอน​ลง ข้า​พูด​ว่า
‘เมื่อ​ไหร่​จะ​ถึง​เวลา​ลุกขึ้น’
แต่​คืน​ก็​ยิ่ง​ยืดยาว​ออก​ไป​อีก
ข้าพเจ้า​พลิกตัว​ไป​มา​จน​ถึง​เช้า
5ร่าง​กาย​ข้า​ห่อหุ้ม​ไป​ด้วย​ตัว​หนอน​และ​ดิน
ผิวหนัง​ของ​ข้า​แห้งแข็ง แล้ว​ก็​แตก​เป็น​หนอง​อีก
6วัน​เวลา​ของ​ข้า​ผ่าน​ไป​รวดเร็ว​ยิ่งกว่า​กระสวย​ทอผ้า
และ​ถึง​จุด​จบ​อย่าง​สิ้นหวัง
7ข้าแต่​พระเจ้า อย่า​ลืม​ว่า​ชีวิต​ของ​ข้าพเจ้า​เป็น​แค่​ลม​หายใจ
ดวงตา​ข้าพเจ้า​จะ​ไม่​มี​โอกาส​เห็น​สิ่ง​ดีงาม​อีก​ต่อ​ไป
8ดวงตา​ของ​พระองค์​ที่​มอง​เห็น​ข้าพเจ้า​ตอนนี้
ก็​จะ​ไม่​ได้​เห็น​ข้าพเจ้า​อีก​ต่อ​ไป
พระองค์​จะ​มอง​หา​ข้าพเจ้า
แต่​ข้าพเจ้า​จะ​ไม่​อยู่​แล้ว
9คน​ที่​ร่วง​ลง​สู่​หลุมศพ​จะ​ไม่​ได้​ลุก​ขึ้น​มา​อีก
เขา​เป็น​เหมือน​กับ​เมฆ​ที่​กระจัด​กระจาย และ​สูญหาย​ไป
10เขา​จะ​ไม่​ได้​กลับ​ไป​ยัง​บ้าน​เรือน​ของ​เขา​อีก
และ​บ้าน​เรือน​ของ​เขา​ก็​ไม่​รู้จัก​เขา​แล้ว
11ดังนั้น​ข้าพเจ้า​จะ​ไม่​ยั้ง​ปาก​ข้าพเจ้า​ไว้
ข้าพเจ้า​จะ​พูดถึง​ความทุกข์​ทรมาน​ใน​วิญญาณข้า
ข้าพเจ้า​จะ​บ่น​เรื่อง​ความ​ขมขื่น​ใน​ใจข้า
12ข้าพเจ้า​เป็น​ทะเล​หรือ​เป็น​มังกร​ทะเล#7:12 ทะเล​หรือ​เป็น​มังกร​ทะเล ใน​ภาษา​เดิม​คือ “แยม” หรือ “แทนนิน” เป็น​ชื่อ​ของ​เทพเจ้า​สอง​องค์ ใน​เทพนิยาย​ของ​ชาว​คานาอัน ซึ่ง​มี​ชื่อ​เสียง​ที่สุด​เกี่ยว​กับ​พลัง​อำนาจ​และ​สามารถ​ทำลาย​ชีวิต​ด้วย​การ​ก่อ​ความ​วุ่นวาย อย่าง​นั้น​หรือ
พระองค์​ถึง​ต้อง​ตั้ง​ยาม​เฝ้า​ดู​ข้าพเจ้า​ไว้
13เมื่อ​ข้าพเจ้า​พูด​ว่า
‘เตียง​นอน​ของ​ข้าพเจ้า​จะ​ทำ​ให้​ข้าพเจ้า​สุขสบาย
ที่นอน​ของ​ข้าพเจ้า​จะ​ช่วย​ทำ​ให้​เรื่อง​ที่​ข้าพเจ้า​พร่ำบ่นนั้น​เบาบาง​ลง’
14แต่​แล้ว​พระองค์​ก็​ใช้​ความฝัน​ทำ​ให้​ข้าพเจ้า​หวาดกลัว
และ​ใช้​นิมิต​ทำ​ให้​ข้าพเจ้า​ตกใจ​กลัว
15ดังนั้น​ข้าพเจ้า​อยาก​จะ​ถูก​รัด​คอ​และ​ตาย​ไป
มาก​กว่า​ที่​จะ​มี​ชีวิต​อยู่​อย่างนี้
16ข้าพเจ้า​เบื่อ​ชีวิต
ข้าพเจ้า​ไม่​ต้องการ​อยู่​นาน
อย่า​ยุ่ง​กับ​ข้าพเจ้า​เลย
เพราะ​วัน​เวลา​ของ​ข้าพเจ้านั้น​สั้น​แค่​ลม​หายใจ​อยู่​แล้ว
17มนุษย์​เป็น​อะไร​หรือ
พระองค์​ถึง​ให้​ความ​สำคัญ​และ​สนใจ​มัน​มาก​ขนาดนี้
18ทำไม​พระองค์​ต้อง​มา​ตรวจตรา​พวก​เขา​ทุก​เช้า
และ​ทด​สอบ​พวกเขา​ทุก​เวลา
19ทำไม​พระองค์​ไม่​หัน​หน้า​ไป​ทาง​อื่น​บ้าง
พระองค์​จะ​ไม่​ยอม​ปล่อย​ข้าพเจ้า​นาน​พอที่​ข้าพเจ้า​จะ​กลืน​น้ำลาย​ได้​เลย​หรือ
20พระองค์​ผู้​เฝ้า​จับผิด​มนุษย์
ถ้า​ข้าพเจ้า​ได้​ทำ​บาป ข้าพเจ้า​ทำ​ให้​พระองค์​เดือด​ร้อน​ตรง​ไหน​หรือ
ทำไม​พระองค์​ถึง​จับ​ข้าพเจ้า​เป็น​เป้า​ของ​พระองค์
ทำไม​พระองค์​ถึง​มอง​ว่า​ข้าพเจ้า​เป็น​ภาระ​ให้​กับ​พระองค์
21ทำไม​พระองค์​ไม่​ยกโทษ​ให้​กับ​ความ​ผิดบาป​ของ​ข้าพเจ้า
และ​มอง​ข้าม​ความ​ผิด​บาป​ของ​ข้าพเจ้า​ไป​เสีย
เพราะ​ตอนนี้​ข้าพเจ้า​กำลัง​จะ​นอน​ลง​ใน​ดิน
พระองค์​จะ​ตาม​หา​ข้าพเจ้า​แต่​ข้าพเจ้า​จะ​ไม่​อยู่​แล้ว”

ที่ได้เลือกล่าสุด:

โยบ 7: THA-ERV

เน้นข้อความ

แบ่งปัน

คัดลอก

None

ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้