สดุดี 139:1-16

ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ได้ทรงตรวจตราจิตใจของข้าพระองค์ และพระองค์ทรงรู้จักข้าพระองค์ พระองค์ทรงทราบเมื่อข้าพระองค์นั่งลงและลุกขึ้น พระองค์ทรงประจักษ์ความคิดของข้าพระองค์แต่ไกล พระองค์ทรงหยั่งรู้วิถีทางและการหยุดพักของข้าพระองค์ พระองค์ทรงคุ้นเคยกับทางทั้งสิ้นของข้าพระองค์ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ก่อนที่ข้าพระองค์จะเอ่ยปาก พระองค์ก็ทรงทราบความทั้งสิ้นแล้ว พระองค์ทรงโอบล้อมข้าพระองค์ทั้งข้างหน้าและข้างหลัง พระองค์ทรงวางพระหัตถ์เหนือข้าพระองค์ ความรู้เช่นนี้อัศจรรย์ยิ่งนักสำหรับข้าพระองค์ สูงเกินกว่าข้าพระองค์จะเข้าใจ ข้าพระองค์จะไปที่ไหนให้พ้นจากพระวิญญาณของพระองค์ได้? ข้าพระองค์จะหนีไปที่ไหนให้พ้นจากพระพักตร์ของพระองค์? หากข้าพระองค์ขึ้นไปยังสวรรค์ พระองค์ประทับอยู่ที่นั่น หากข้าพระองค์นอนลงในแดนมรณา พระองค์ก็ประทับที่นั่น หากข้าพระองค์บินไปด้วยปีกแห่งรุ่งอรุณ หากข้าพระองค์ไปอยู่ที่มหาสมุทรสุดไกลโพ้น แม้แต่ที่นั่น พระหัตถ์ของพระองค์ก็จะทรงนำข้าพระองค์ พระหัตถ์ขวาของพระองค์ก็จะยึดข้าพระองค์ไว้มั่น หากข้าพระองค์กล่าวว่า “แน่นอน ความมืดจะบังเราไว้ และความสว่างจะกลายเป็นค่ำคืนรอบตัวเรา” สำหรับพระองค์ แม้ความมืดก็ไม่มืด กลางคืนก็สว่างดั่งกลางวัน เพราะสำหรับพระองค์ ความมืดก็เป็นดั่งความสว่าง เพราะพระองค์ทรงสร้างส่วนลึกล้ำภายในตัวข้าพระองค์ พระองค์ทรงถักทอข้าพระองค์ขึ้นในครรภ์มารดา ข้าพระองค์สรรเสริญพระองค์ เพราะพระองค์ทรงสร้างข้าพระองค์อย่างมหัศจรรย์และน่าครั่นคร้าม ฝีพระหัตถ์ของพระองค์อัศจรรย์ ข้าพระองค์ทราบดี โครงร่างของข้าพระองค์ไม่ได้ซ่อนเร้นจากพระองค์ เมื่อข้าพระองค์ถูกสร้างขึ้นในที่ลี้ลับ เมื่อข้าพระองค์ถูกถักทอขึ้นในห้วงลึกแห่งแผ่นดินโลก พระเนตรของพระองค์ทรงเห็นข้าพระองค์ตั้งแต่ข้าพระองค์ยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ทุกวันคืนที่กำหนดไว้สำหรับข้าพระองค์ ทรงบันทึกไว้ในสมุดของพระองค์ ก่อนที่วันเหล่านั้นจะมาถึง