สุภาษิต 8:22-36

“องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงให้กำเนิดเราเป็นสิ่งแรกก่อนสิ่งอื่นที่พระองค์ทรงกระทำ ก่อนบรรดาพระราชกิจของพระองค์ตั้งแต่ครั้งโบราณ ตั้งแต่โบราณกาลเราถูกสร้างขึ้น ตั้งแต่ปฐมกาลก่อนที่โลกนี้จะเกิดขึ้น เราถือกำเนิดตั้งแต่ยังไม่มีมหาสมุทร ก่อนน้ำพุพุ่งขึ้นมาสู่ผิวโลก ก่อนภูเขาและเนินเขาถูกสร้างขึ้น เราก็เกิดแล้ว ก่อนที่พระเจ้าทรงสร้างโลกและท้องทุ่ง ก่อนผงธุลีใดๆ ของโลก เราอยู่ที่นั่น เมื่อพระองค์ทรงสถาปนาฟ้าสวรรค์ เมื่อพระองค์ทรงกำหนดเส้นขอบฟ้าบนพื้นผิวของมหาสมุทร เมื่อพระองค์ทรงวางตำแหน่งของเมฆเบื้องบน และทรงกำหนดตาน้ำแห่งห้วงบาดาล เมื่อพระองค์ทรงขีดพรมแดนของทะเล เพื่อไม่ให้น้ำล้ำเขตตามพระบัญชาของพระองค์ และเมื่อพระองค์ทรงปักผังวางฐานรากของโลก ในตอนนั้นเราอยู่เคียงข้างพระองค์ตลอดเวลา เปี่ยมด้วยความปีติยินดีวันแล้ววันเล่า ชื่นชมยินดีอยู่ต่อหน้าพระองค์เสมอ ชื่นชมยินดีกับโลกที่พระองค์ทรงสร้าง และเปรมปรีดิ์ในมนุษยชาติ “ดังนั้นลูกเอ๋ย จงฟังเรา ความสุขมีแก่ผู้ที่รักษาวิถีทางของเรา จงฟังคำสอนของเรา แล้วจงฉลาดขึ้น อย่าเพิกเฉยละเลย ความสุขมีแก่ผู้ที่ฟังเรา เฝ้ารอเราทุกวันที่ริมประตู คอยท่าที่หน้าบ้านของเรา เพราะผู้ใดก็ตามที่พบเราย่อมพบชีวิต และได้รับความโปรดปรานจากองค์พระผู้เป็นเจ้า ส่วนผู้ที่พลาดจากเราก็ทำร้ายตัวเอง ทุกคนที่เกลียดเราก็รักความตาย”