สุภาษิต 8:22-36

“พระยาห์เวห์ทรงให้กำเนิดข้าพเจ้าแล้ว เมื่อทรงเริ่มงานของพระองค์ ข้าพเจ้าเป็นสิ่งแรกในพระราชกิจโบราณของพระองค์ ตั้งแต่ดึกดำบรรพ์มาแล้ว ข้าพเจ้าถูกสถาปนาไว้ ตั้งแต่แรก ก่อนการเริ่มต้นของแผ่นดินโลก เมื่อยังไม่มีมหาสมุทร ข้าพเจ้าถือกำเนิดมาแล้ว เมื่อไม่มีน้ำพุที่มีน้ำมากมาย ก่อนภูเขาถูกวางราก ก่อนเนินเขา ข้าพเจ้าก็ถือกำเนิดมาแล้ว ก่อนทรงสร้างแผ่นดินและไร่นา ทั้งก่อนผงคลีแรกของพิภพ เมื่อทรงสถาปนาฟ้าสวรรค์ ข้าพเจ้าอยู่ที่นั่นแล้ว เมื่อทรงลากเส้นรอบวงบนพื้นมหาสมุทร เมื่อทรงทำให้ฟ้าเบื้องบนมั่นคง เมื่อทรงสถาปนาน้ำพุของที่ลึก เมื่อทรงกำหนดขอบเขตให้ทะเล เพื่อว่าน้ำจะไม่ละเมิดพระบัญชาของพระองค์ เมื่อทรงปักรากฐานของแผ่นดินโลก ข้าพเจ้าก็อยู่ข้างพระองค์แล้วเหมือนอย่างนายช่าง ข้าพเจ้าเป็นความปีติยินดีประจำวันของพระองค์ เปรมปรีดิ์อยู่เฉพาะพระพักตร์พระองค์ทุกเวลา เปรมปรีดิ์ในพิภพของพระองค์ และปีติยินดีในมนุษย์ทั้งหลาย “ลูกทั้งหลายเอ๋ย บัดนี้จงฟังข้าพเจ้า คนทั้งหลายที่รักษาทางของข้าพเจ้าก็เป็นสุข จงฟังคำสั่งสอน และจงมีปัญญา และอย่าเพิกเฉยเสีย คนที่ฟังข้าพเจ้า ก็เป็นสุข คือคนที่เฝ้าอยู่ที่ประตูรั้วของข้าพเจ้าทุกวัน และคอยอยู่ข้างประตูบ้านของข้าพเจ้า เพราะคนที่พบข้าพเจ้า ก็พบชีวิต และได้ความโปรดปรานจากพระยาห์เวห์ แต่คนที่ไม่พบข้าพเจ้าก็ทำให้ตัวเองเจ็บ ทุกคนที่เกลียดข้าพเจ้าก็รักความมรณา”