เพลงคร่ำครวญ 3:37-50

หากองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้มีประกาศิตไว้ ผู้ใดเล่าจะสั่งให้มันเกิดขึ้นได้? ทั้งหายนะและสิ่งดีงาม ล้วนมาจากพระโอษฐ์ขององค์ผู้สูงสุดไม่ใช่หรือ? ควรหรือที่มนุษย์จะบ่น เมื่อถูกลงโทษเพราะบาปทั้งหลายของตน? ให้เราสำรวจตรวจตราวิถีทางของเราเอง และให้เรากลับมาหาองค์พระผู้เป็นเจ้า ให้เราชูใจและชูมือขึ้นอธิษฐาน ต่อพระเจ้าในสวรรค์และกล่าวว่า “ข้าพระองค์ทั้งหลายได้ทำบาปและได้กบฏ และพระองค์ไม่ได้ทรงให้อภัย “พระองค์ทรงคลุมพระองค์เองไว้ด้วยพระพิโรธและทรงตามล่าข้าพระองค์ทั้งหลาย พระองค์ทรงประหารโดยไม่ปรานี พระองค์ทรงคลุมพระองค์เองไว้ด้วยเมฆ เพื่อไม่ให้คำอธิษฐานใดๆ ขึ้นถึงพระองค์ได้ พระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นกากเดนและเศษขยะ ในหมู่ประชาชาติ “ศัตรูทั้งปวงของพวกข้าพระองค์ เปิดปากว่าร้ายพวกข้าพระองค์ พวกข้าพระองค์เผชิญความน่าสะพรึงกลัว การหลอกลวงและความพินาศย่อยยับ” ธารน้ำตาไหลหลั่งจากตาของข้าพเจ้า เพราะพี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้าถูกทำลาย ข้าพเจ้าจะหลั่งน้ำตาไม่ขาดสาย ไม่หยุดหย่อน จนกว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทอดพระเนตร จากฟ้าสวรรค์ลงมาเหลียวแล