อิสยาห์ 51:1-16

“จงฟังเราเถิด บรรดาผู้ขวนขวายหาความชอบธรรม และผู้แสวงหาองค์พระผู้เป็นเจ้า จงมองดูศิลาที่เจ้าถูกสกัดออกมา ดูเหมืองหินที่เจ้าถูกขุดออกมา จงมองดูอับราฮัมบรรพบุรุษของเจ้า และซาราห์ผู้ให้กำเนิดเจ้า เมื่อครั้งเราเรียกเขา เขามีเพียงตัวคนเดียว และเราก็อวยพรเขา ทำให้เขามีจำนวนมาก องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงปลอบโยนศิโยนอย่างแน่นอน และจะทอดพระเนตรซากปรักหักพังทั้งปวงของศิโยนด้วยความเอ็นดูสงสาร พระองค์จะทรงทำให้ทะเลทรายของศิโยนเป็นเหมือนสวนเอเดน ที่ทิ้งร้างของเธอเหมือนอุทยานขององค์พระผู้เป็นเจ้า ที่นั่นจะมีความปลาบปลื้มยินดี มีการขอบพระคุณพระเจ้าและเสียงเพลงไพเราะ “จงฟังเราเถิด ประชากรของเราเอ๋ย ฟังเราเถิด ชนชาติของเราเอ๋ย บทบัญญัติจะออกมาจากเรา ความยุติธรรมของเราจะเป็นแสงสว่างแก่มวลประชาชาติ ความชอบธรรมของเรารีบรุดเข้ามาใกล้ ความรอดของเรากำลังมาถึงแล้ว แขนของเราจะนำความยุติธรรมมาให้ชนชาติต่างๆ เกาะแก่งต่างๆ จะมองดูเรา และรอคอยด้วยหวังว่าเราจะสำแดงฤทธิ์อำนาจ จงเงยหน้าขึ้นมองฟ้าสวรรค์ และมองดูโลกเบื้องล่าง ฟ้าสวรรค์จะลับหายไปเหมือนควัน โลกจะเปื่อยยุ่ยไปเหมือนเสื้อผ้า และชาวโลกจะตายไปเหมือนแมลงวัน แต่ความรอดของเราจะดำรงอยู่เป็นนิตย์ ความชอบธรรมของเราจะไม่สิ้นสุดเลย “จงฟังเราเถิด เจ้าทั้งหลายผู้รู้ว่าอะไรคือความถูกต้อง ชนชาติผู้ถนอมบทบัญญัติของเราไว้ในใจ อย่ากลัวการตำหนิติเตียนของมนุษย์ อย่าหวาดหวั่นไปกับคำสบประมาทของพวกเขา เพราะแมลงจะแทะกินเขาเหมือนเสื้อผ้า หนอนจะกัดกินเขาเหมือนผ้าขนสัตว์ แต่ความชอบธรรมของเราจะดำรงอยู่ตลอดกาล ความรอดของเราจะยั่งยืนสืบไปทุกชั่วอายุ” จงตื่นเถิด! พระกรขององค์พระผู้เป็นเจ้า ตื่นเถิด! จงสวมพละกำลัง จงตื่นขึ้น เหมือนในอดีตที่ผ่านมา เหมือนในชั่วอายุเก่าก่อน ไม่ใช่พระองค์หรือที่ฟันราหับออกเป็นชิ้นๆ และแทงสัตว์ร้ายตัวนั้นทะลุ? ไม่ใช่พระองค์หรือที่ทำให้ทะเลแห้งเหือด? คือทำให้ห้วงสมุทรอันลึกแห้งไป ผู้ทรงทำทางไว้ในทะเลลึก เพื่อผู้ที่พระองค์ทรงไถ่ไว้จะข้ามฟากไปได้ ผู้ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงไถ่ไว้จะกลับมา พวกเขาจะเดินร้องเพลงเข้าศิโยน มีความชื่นชมยินดีนิรันดร์เป็นมงกุฎประดับศีรษะ พวกเขาจะได้รับความยินดีและความเปรมปรีดิ์ ความทุกข์โศกและการทอดถอนใจจะสูญสิ้นไป “เรานี่แหละเป็นผู้ปลอบโยนเจ้า เจ้าเป็นใครจึงไปกลัวมนุษย์ที่ต้องตาย? กลัวลูกหลานของมนุษย์ซึ่งเป็นเพียงต้นหญ้า เจ้าเป็นใครจึงลืมพระยาห์เวห์พระผู้สร้างของเจ้า ผู้คลี่ฟ้าสวรรค์ออกมา และวางฐานรากของโลก? เรื่องอะไรเจ้าถึงต้องอกสั่นขวัญแขวนอยู่ทุกวี่ทุกวัน เพราะความเกรี้ยวกราดของผู้ข่มเหง ผู้มุ่งสู่หายนะ? ไหนล่ะความเกรี้ยวกราดของผู้ข่มเหง? ในไม่ช้านักโทษผู้หวาดกลัวจนตัวสั่นจะได้รับการปลดปล่อย เขาจะไม่ตายในคุก และจะไม่ขาดอาหาร เพราะเราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า ผู้กวนทะเลทำให้คลื่นคำราม พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์คือพระนามของพระองค์ เราได้ใส่วาจาของเราไว้ในปากของเจ้า และบังเจ้าไว้ด้วยร่มเงาแห่งมือของเรา เราเป็นผู้สถาปนาฟ้าสวรรค์ไว้ในที่ของมัน เป็นผู้วางฐานรากของโลก และเป็นผู้กล่าวกับศิโยนว่า ‘เจ้าเป็นประชากรของเรา’”