ฮาบากุก 2:2-20

แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสตอบว่า “จงเขียนสิ่งที่เราเปิดเผยแก่เจ้า ให้เห็นชัดเจนบนแผ่นจารึก เพื่อว่าทุกคนที่อ่านจะเข้าใจได้ทันที เพราะสิ่งที่เราจะเปิดเผยแก่เจ้านั้นยังรอกำหนดเวลาอยู่ เป็นเรื่องวาระสุดท้าย และจะพิสูจน์ได้ว่าไม่ใช่เรื่องเท็จ แม้จะเนิ่นช้าอยู่ ก็จงอดใจรอ มันจะมาถึงอย่างแน่นอนและจะไม่ล่าช้า “ดูเถิด เขาผยองขึ้น ความปรารถนาของเขาไม่ถูกทำนองคลองธรรม แต่คนชอบธรรมจะดำรงชีวิตโดยความเชื่อของเขา อันที่จริงเหล้าองุ่นทรยศเขา เขาหยิ่งผยองและไม่เคยพักสงบ เพราะเขาตะกละเหมือนหลุมฝังศพ และเหมือนความตายซึ่งไม่เคยอิ่ม เขารวบรวมประชาชาติมาเป็นของตน และจับชนชาติทั้งปวงมาเป็นเชลย “คนเหล่านั้นทั้งหมดจะไม่ร้องยั่วเย้าเขาด้วยคำเยาะเย้ยและคำสบประมาทหรอกหรือว่า “ ‘วิบัติแก่เขาผู้เอาของที่ขโมยมากองสุมไว้ และทำให้ตนเองร่ำรวยโดยการขู่กรรโชก! สิ่งนี้จะต้องดำเนินไปอีกนานเพียงใด?’ เจ้าหนี้ของเจ้าจะไม่ลุกฮือขึ้นในทันทีทันใดหรือ? เขาจะไม่ตื่นขึ้นและทำให้เจ้าตัวสั่นงันงกหรือ? เมื่อนั้นเจ้าจะตกเป็นเหยื่อของเขา เพราะเจ้าได้ปล้นชิงมาหลายชาติ ชนชาติที่เหลืออยู่จะปล้นเจ้า เพราะเจ้าทำให้คนต้องหลั่งเลือด เจ้าได้ทำลายดินแดนและเมืองต่างๆ ตลอดจนทุกคนในนั้น “วิบัติแก่เขาผู้สร้างอาณาจักรของตนด้วยสิ่งที่ได้มาอย่างอยุติธรรม เพื่อสร้างรังไว้บนที่สูง เพื่อหนีจากเงื้อมมือแห่งหายนะ! เจ้าวางแผนให้หลายชนชาติถูกทำลาย ก่อความอัปยศแก่เรือนของเจ้าเองและทำให้ชีวิตของตนเองต้องเสียไป ก้อนหินที่ผนังจะส่งเสียงร้อง และไม้ขื่อไม้คานก็จะส่งเสียงสะท้อน “วิบัติแก่ผู้สร้างนครด้วยการนองเลือด และตั้งเมืองด้วยอาชญากรรม! พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ได้ทรงตัดสินพระทัยไว้แล้วไม่ใช่หรือว่า การลงแรงทำงานของชนชาตินั้นก็เป็นเพียงเชื้อไฟ การตรากตรำจนสิ้นแรงของชนชาติต่างๆ ก็สูญเปล่า? เพราะโลกจะเต็มไปด้วยความรู้ถึงพระเกียรติสิริขององค์พระผู้เป็นเจ้า ดั่งห้วงนํ้าทั้งหลายที่ปกคลุมท้องทะเล “วิบัติแก่ผู้ที่ให้เหล้าองุ่นเพื่อนบ้านดื่ม เทเหล้าจากถุงหนังให้เขาจนเมามาย เพื่อจะได้จ้องดูร่างเปลือยเปล่าของเขา เจ้าจะเต็มไปด้วยความอับอายแทนที่จะได้เกียรติยศ บัดนี้ถึงคราวของเจ้า! จงดื่มสิ และเจ้าจะถูกเปิดเผยความเปลือยเปล่า! ถ้วยจากพระหัตถ์ขวาขององค์พระผู้เป็นเจ้ากำลังเวียนมาถึงเจ้า แล้วความอัปยศอดสูจะบดบังเกียรติยศของเจ้า ความโหดร้ายที่เจ้าทำไว้แก่เลบานอนจะล้มล้างเจ้า และการที่เจ้าทำลายล้างสัตว์ต่างๆ จะทำให้เจ้าหวาดกลัว เพราะเจ้าทำให้คนต้องหลั่งเลือด เจ้าได้ทำลายดินแดนและเมืองต่างๆ ตลอดจนทุกคนในนั้น “รูปเคารพมีคุณค่าอะไรในเมื่อมนุษย์เป็นผู้แกะสลักมันขึ้น? หรือรูปที่สอนความเท็จนั้นมีคุณค่าอะไร? เพราะผู้ที่สร้างรูปนั้นขึ้นก็วางใจในสิ่งที่ตนสร้าง เขาสร้างรูปเคารพที่พูดไม่ได้ วิบัติแก่ผู้ที่กล่าวกับไม้ว่า ‘จงมีชีวิตขึ้นมาเถิด!’ หรือกล่าวแก่หินไร้ชีวิตว่า ‘จงตื่นขึ้นมาเถิด!’ มันจะให้คำแนะนำได้หรือ? เขาหุ้มมันด้วยทองและเงิน มันไม่มีลมหายใจ” แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าประทับในพระวิหารศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ ให้ทั้งโลกจงเงียบอยู่ต่อหน้าพระองค์