ฮาบากุก 2:2-20

แล้วพระยาห์เวห์ตรัสตอบข้าพเจ้าว่า “จงเขียนนิมิตนั้นลงไป จงเขียนไว้บนแผ่นป้ายให้ชัดเจน เพื่อให้คนที่วิ่งอ่านได้คล่อง เพราะว่านิมิตนั้นยังรอเวลาของมันอยู่ มันกำลังรีบไปถึงความสำเร็จ มันจะไม่มุสา ถ้าดูช้าไป ก็จงคอยสักหน่อย มันจะมาถึงแน่นอน คงไม่ล่าช้านัก ดูเถิด คนหยิ่งจองหอง จิตใจภายในเขาไม่ซื่อตรง แต่ว่าคนชอบธรรมจะดำรงชีวิตอยู่ด้วยความซื่อสัตย์ ยิ่งกว่านั้น เหล้าองุ่นเป็นของอันตราย วางใจไม่ได้ คนจองหองจะไม่ได้พักสงบ คอของเขาเปิดกว้างดุจแดนคนตาย และเขาเหมือนมัจจุราชที่ไม่รู้จักอิ่ม เขากอบโกยประชาชาติทั้งสิ้นมาเพื่อตัวเอง และรวบรวมทุกชนชาติมาเป็นคนของตน” ประชาชาติทั้งหมดนี้จะยกคำเย้ยหยันกล่าวแก่เขา และยกคำปริศนาเยาะเขาไม่ใช่หรือ ว่า “วิบัติแก่ผู้สะสมสิ่งที่มิใช่ของตนไว้ ยังอีกนานเท่าใดนะ ที่เจ้าจะบรรทุกของที่ยึดเป็นประกันไว้เต็มตัว? เจ้าหนี้ของเจ้าจะไม่ลุกขึ้นมาอย่างฉับพลันหรือ? และผู้ที่ทำให้เจ้ากลัวจนตัวสั่นจะไม่ตื่นขึ้นหรือ? แล้วเจ้าก็จะเป็นเหยื่อของพวกเขา เพราะเจ้าปล้นมาหลายประชาชาติแล้ว ชนชาติทั้งสิ้นที่เหลืออยู่ก็จะมาปล้นเจ้า เพราะเจ้าทำให้โลหิตมนุษย์ตกและทำการทารุณต่อแผ่นดิน ต่อนครและต่อชาวนครนั้นทั้งสิ้น “วิบัติแก่ผู้ที่ได้กำไรมาสู่เรือนของตนด้วยความชั่ว เพื่อจะวางรังของตัวให้สูงเด่นขึ้น เพื่อให้พ้นจากอันตราย เจ้าได้ออกอุบายหาความอับอายมาสู่เรือนของเจ้า โดยกำจัดชนชาติเป็นอันมากเสีย เจ้าทำบาปต่อตัวเอง เพราะศิลาจะตะโกนออกจากกำแพง และขื่อจะขานตอบจากส่วนที่เป็นไม้ “วิบัติแก่ผู้สร้างเมืองด้วยโลหิต และก่อตั้งนครขึ้นด้วยความชั่ว ดูเถิด ที่บรรดาประชาชนตรากตรำทำงานก็เพื่อให้ไฟเผาผลาญ และชนชาติทั้งหลายทำงานจนเหนื่อยล้าก็เพื่อความว่างเปล่า ที่เป็นเช่นนี้เพราะพระยาห์เวห์จอมทัพไม่ใช่หรือ? เพราะว่าพิภพจะเต็มไปด้วย ความรู้ในเรื่องพระสิริของพระยาห์เวห์ ดังน้ำที่เต็มทะเล “วิบัติแก่ผู้ทำให้เพื่อนบ้านดื่มเหล้า ผู้เคล้าความโกรธของตนเข้าด้วย และทำให้เขามึนเมา เพื่อจะเพ่งดูความเปลือยเปล่าของเขา เจ้าจะเต็มไปด้วยความอับอาย ไม่ใช่ด้วยศักดิ์ศรี เจ้าจงดื่มเองซิ แล้วก็เปลือยกาย ถ้วยซึ่งอยู่ในพระหัตถ์ขวาของพระยาห์เวห์ จะเวียนมาถึงเจ้า แล้วความอับอายจะปกคลุมศักดิ์ศรีของเจ้า ความทารุณที่เจ้าทำแก่เลบานอนจะท่วมเจ้า ความพินาศของสัตว์ป่าจะทำให้เจ้ากลัว เพราะเจ้าทำให้โลหิตมนุษย์ตกและทำการทารุณต่อแผ่นดิน ต่อนครและต่อชาวนครนั้นทั้งสิ้น “รูปแกะสลักให้ประโยชน์อะไรเล่า? คือรูปที่ช่างได้แกะสลักไว้ รูปหล่อโลหะอันเป็นครูสอนความเท็จให้ประโยชน์อะไรเล่า? เพราะช่างย่อมวางใจในสิ่งที่เขาสร้างขึ้น แม้เขาสร้างรูปเคารพที่พูดไม่ได้ วิบัติแก่ผู้กล่าวแก่สิ่งที่ทำด้วยไม้ว่า จงตื่นเถิด กล่าวแก่หินใบ้ว่า จงลุกขึ้นเถิด สิ่งนี้สั่งสอนอะไรได้หรือ? ดูเถิด สิ่งนั้นหุ้มด้วยทองและเงิน แต่ไม่มีลมหายใจในสิ่งนั้นเลย “แต่พระยาห์เวห์สถิตในพระวิหารบริสุทธิ์ของพระองค์ จงให้ทั่วทั้งแผ่นดินโลกสงบนิ่งต่อพระพักตร์พระองค์เถิด”

แผนการอ่าน และบทใคร่ครวญประจำวัน ตามหัวข้อ ฮาบากุก 2:2-20 ฟรี