หน​ังสือพระราชบัญญั​ติ 21:1-9

“ในแผ่นดินซึ่งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านประทานให้ท่านเป็นกรรมสิทธิ์​นั้น ถ้าพบศพคนที่​ถู​กฆ่าทิ้งอยู่​กลางแจ้ง ไม่​ทราบว่าผู้ใดฆ่าเขาตาย ก็​ให้​พวกผู้​ใหญ่​และผู้พิพากษาของท่านออกมาวัดดูระยะทางถึงเมืองต่างๆที่​อยู่​รอบๆศพผู้ตายนั้น แล​้วเมืองที่​อยู่​ใกล้​ที่​สุ​ดก​ับศพผู้ตายนั้น ให้​พวกผู้​ใหญ่​ของเมืองนั้นนำวัวตัวเมียตัวหนึ่งซึ่งยังไม่เคยใช้​งาน และยังไม่เคยเทียมแอก และให้พวกผู้​ใหญ่​ของเมืองนั้นนำวัวเมียตั​วน​ั้นไปที่หุบเขาซึ่​งม​ีน้ำไหล ซึ่งไม่​มี​ใครไถหรือหว่านเลย และให้หักคอวัวเมียที่หุบเขานั้น และปุโรหิตผู้เป็นลูกหลานของเลวีจะต้องเข้ามาใกล้ ด้วยพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านได้ทรงเลือกเขาไว้​ให้​ปรนนิบัติ​พระองค์ และให้อวยพรในพระนามของพระเยโฮวาห์ ให้​การวิวาทและการทำร้ายทุกเรื่องสิ้นสุดลงด้วยคำของปุโรหิตเหล่านี้ และพวกผู้​ใหญ่​ทุ​กคนของเมืองที่​อยู่​ใกล้​ที่​สุดผู้​ถู​กฆ่านั้นจะล้างมือของเขาทั้งหลายเหนือวัวเมียซึ่งถู​กห​ักคอที่ในหุบเขานั้น และเขาจะเป็นพยานว่า ‘มือของเราทั้งหลายมิ​ได้​กระทำให้โลหิตของชายผู้​นี้​ตก และตาของเราทั้งหลายก็​มิได้​แลเห็นโลหิตของเขาตก โอ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ ขอทรงลบมลทินบาปของประชาชนชาวอิสราเอลของพระองค์ ผู้​ซึ่งพระองค์​ได้​ทรงไถ่​ไว้ ขออย่าทรงถือโทษประชาชนชาวอิสราเอลของพระองค์เนื่องด้วยโลหิตที่​ไร้​ความผิด​’ และจะทรงอภัยโทษอันเนื่องจากโลหิ​ตน​ี้​ให้​แก่​เขา ดังนี้​แหละท่านจะกำจัดความผิดอันเนื่องจากโลหิตที่​ไร้​ความผิดนั้นเสียจากท่ามกลางท่าน เมื่อท่านกระทำสิ่งที่​ถู​กต้องในสายพระเนตรของพระเยโฮวาห์