เพลงคร่ำครวญ 1:1-22

อนิจจา นครที่เคยคับคั่งด้วยพลเมือง มานั่งอ้างว้างแล้วหนอ เธอผู้เคยยิ่งใหญ่ท่ามกลางบรรดาประชาชาติ มากลายเป็นดั่งหญิงม่ายแล้วหนอ เธอผู้เป็นดั่งเจ้าหญิงท่ามกลางมณฑลทั้งหลาย มากลายเป็นทาสแรงงานแล้วหนอ ב (เบท) เธอร้องไห้อย่างขมขื่นยามค่ำคืน และน้ำตาไหลอาบแก้ม ในท่ามกลางคนที่รักเธอ ก็ไม่มีผู้ใดปลอบเธอ เพื่อนทุกคนได้ทรยศเธอ พวกเขากลายเป็นศัตรูของเธอ ג (กิเมล) ยูดาห์ไปเป็นเชลยยังต่างแดน ต้องทุกข์ยาก ต้องทำงานหนักอย่างทาส ต้องพำนักอยู่ท่ามกลางบรรดาประชาชาติ เธอไม่พบที่พักสงบเลย ทุกคนที่ไล่ตามเธอก็ไล่ทันเธอ เมื่อเธอคับแค้นใจ ד (ดาเลท) ถนนสู่ศิโยนกำลังโศกเศร้า เพราะไม่มีผู้สัญจรไปงานเทศกาลเลี้ยง ประตูเมืองทุกบานของเธอก็ร้างเสียแล้ว ปุโรหิตของเธอพากันถอนใจ สาวพรหมจารีของเธอต้องสลดใจ และเธอเองก็ขื่นขมยิ่งนัก ה (เฮ) คู่อริของเธอกลายเป็นหัวหน้า ศัตรูของเธอได้จำเริญขึ้น เพราะพระยาห์เวห์ทรงให้เธอทนทุกข์ เนื่องด้วยการละเมิดมากมายของเธอ ลูกๆ ของเธอไปเป็นเชลยต่อหน้าคู่อริ ו (วาว) ความสง่างามทั้งสิ้น ได้พรากไปจากธิดาแห่งศิโยนแล้ว พวกเจ้านายของเธอก็เป็นดุจฝูงกวาง ที่หาทุ่งหญ้าไม่พบ และหมดแรงหนี ต่อหน้าผู้ไล่ล่า ז (ซายิน) เยรูซาเล็มในยามทุกข์ยากและยามพลัดบ้าน ได้หวนระลึกถึง ของล้ำค่าทั้งสิ้น ที่ตนเคยมีในครั้งกระโน้น เธอระลึกได้เมื่อพลเมืองของเธอตกอยู่ในมือของคู่อริ และหามีผู้ใดจะสงเคราะห์เธอไม่ พวกคู่อริเห็นเธอแล้ว ก็เยาะเย้ยความล่มจมของเธอ ח (เฆท) เยรูซาเล็มได้ทำบาปใหญ่หลวง ฉะนั้นเธอจึงเป็นมลทิน ทุกคนที่เคยให้เกียรติเธอกลับลบหลู่เธอ เพราะเขาเห็นความเปลือยเปล่าของเธอ เออ เธอเองได้แต่ถอนใจ และหันหน้าไปเสีย ט (เทท) มลทินของเธอเลอะกระโปรงของเธอ และเธอหาได้คำนึงถึงอนาคตไม่ ดังนั้นความพินาศของเธอจึงน่ากลัว ไม่มีผู้ใดปลอบโยนเธอ “ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทอดพระเนตรความทุกข์ยากของข้าพระองค์ เพราะพวกศัตรูชนะแล้ว” י (โยด) คู่อริได้ยื่นมือออก ยึดเอาของล้ำค่าทุกชิ้นของเธอไป เธอได้เห็นบรรดาประชาชาติ บุกเข้ามาในสถานนมัสการของเธอ คือคนที่พระองค์ได้ทรงห้าม ไม่ให้เข้ามาในที่ประชุมของพระองค์ כ (คาฟ) พลเมืองทั้งหมดของเธอได้ถอนใจใหญ่ เมื่อเขาทั้งหลายเสาะหาอาหาร และพวกเขาเอาของล้ำค่าแลกอาหารกิน เพื่อจะได้ประทังชีวิต “ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทอดพระเนตรดู เพราะข้าพระองค์ถูกลบหลู่” ל (ลาเมค) “ท่านทั้งหลายที่เดินผ่านไป ท่านไม่รู้สึกอะไรหรือ? นี่แน่ะ จงดูซิ ว่ามีความทุกข์ใดบ้างเหมือนความทุกข์ ที่มาสู่ข้าพเจ้า เป็นความทุกข์ซึ่งพระยาห์เวห์ได้ทรงทำแก่ข้าพเจ้า ในวันแห่งพระพิโรธอันเกรี้ยวกราดนั้น מ (เมม) “พระองค์ได้ทรงส่งเพลิงลงมาจากเบื้องบน ให้เข้าไปในกระดูกของข้าพเจ้า พระองค์ได้ทรงกางตาข่ายไว้ดักเท้าของข้าพเจ้า พระองค์ได้ทรงทำให้ข้าพเจ้าต้องหันกลับ พระองค์ได้ทรงทำให้ข้าพเจ้าสิ้นหวัง และอ่อนระอาอยู่วันยังค่ำ נ (นูน) “บรรดาการละเมิดของข้าพเจ้าถูกรวบเข้าเป็นแอก โดยพระหัตถ์ พระองค์ทรงรวบมัดไว้ การละเมิดเหล่านั้นรัดรึงรอบคอข้าพเจ้า พระองค์ทรงทำให้กำลังข้าพเจ้าอ่อนลง องค์เจ้านายได้ทรงมอบข้าพเจ้า ไว้ในมือของเขาทั้งหลายผู้ที่ข้าพเจ้าไม่สามารถต่อต้านได้ ס (สาเมค) “องค์เจ้านายได้ทรงปฏิเสธ นักรบทั้งหมดท่ามกลางข้าพเจ้า พระองค์ทรงประกาศวันเวลาที่จะมาต่อสู้ข้าพเจ้า เพื่อขยี้คนหนุ่มของข้าพเจ้าให้แหลกไป องค์เจ้านายได้ทรงย่ำประชากรของข้าพเจ้า ดั่งย่ำผลองุ่นในบ่อย่ำองุ่น ע (อายิน) “เพราะเหตุนี้เอง ข้าพเจ้าจึงร้องไห้ ดวงตาของข้าพเจ้า เออ ดวงตาของข้าพเจ้ามีน้ำตาไหล เพราะผู้ปลอบโยนอยู่ห่างไกลจากข้าพเจ้า คือผู้ฟื้นฟูจิตใจข้าพเจ้า บรรดาบุตรของข้าพเจ้าสิ้นหวัง เพราะพวกศัตรูได้ชัยชนะ” פ (เพ) เมืองศิโยนกางมือทั้งคู่ออกวิงวอน แต่ไม่มีผู้ใดปลอบโยนเธอ พระยาห์เวห์ทรงบัญชาต่อสู้ยาโคบ คือให้เพื่อนบ้านของเขากลายเป็นคู่อริ เยรูซาเล็มกลายเป็น สิ่งโสโครกท่ามกลางเขาทั้งหลาย צ (ซาเด) “พระยาห์เวห์ทรงชอบธรรมแล้ว เพราะข้าพเจ้าได้ขัดขืนพระบัญชาของพระองค์ ทุกชนชาติ โปรดฟัง และมองดูการทนทุกข์ของข้าพเจ้า คนหนุ่มและคนสาวของข้าพเจ้า ตกไปเป็นเชลยแล้ว ק (โคฟ) “ข้าพเจ้าได้ร้องเรียกบรรดาคนรักของข้าพเจ้า แต่เขาทั้งหลายได้หลอกลวงข้าพเจ้า พวกปุโรหิตและพวกผู้ใหญ่ของข้าพเจ้า ก็ตายที่กลางเมือง ขณะออกหาอาหาร ประทังชีวิตของตน ר (เรช) “ข้าแต่พระยาห์เวห์ โปรดทอดพระเนตร เพราะข้าพระองค์มีทุกข์ จิตข้าพระองค์วุ่นวาย ใจข้าพระองค์ยุ่งเหยิงอยู่ภายใน เพราะข้าพระองค์ดื้อรั้นอย่างยิ่ง นอกบ้าน คนล้มตายด้วยคมดาบ ในบ้าน ก็เหมือนแดนมรณะ ש (ซิน) “เขาทั้งหลายได้ยินว่าข้าพระองค์ถอนใจอย่างไร หามีผู้ใดปลอบโยนข้าพระองค์ไม่ บรรดาศัตรูของข้าพระองค์ได้ยินถึงเหตุร้ายที่ตกแก่ข้าพระองค์ เขาทั้งหลายก็พากันดีใจที่พระองค์ได้ทรงทำอย่างนี้ โปรดนำวาระที่ทรงประกาศไว้นั้นให้มาถึง และเขาทั้งหลายจะเป็นอย่างที่ข้าพระองค์เป็นอยู่นี้ ת (ทาว) “ขอให้การชั่วทุกอย่างของเขาทั้งหลายปรากฏเฉพาะพระพักตร์พระองค์ และขอทรงทำแก่เขาทั้งหลาย เหมือนที่ทรงทำแก่ข้าพระองค์ เนื่องด้วยการละเมิดทั้งสิ้นของข้าพระองค์เถิด ด้วยการถอนใจของข้าพระองค์นั้นมากมาย และใจข้าพระองค์ก็อ่อนล้า”