โฮเชยา 2:1-16

จงเรียกบรรดาน้องชายของเจ้าว่า “อัมมี” จงเรียกบรรดาน้องสาวของเจ้าว่า “รุหะมาห์” จงว่ากล่าวมารดาของเจ้า จงว่ากล่าวเถิด เพราะนางไม่ใช่ภรรยาของเรา และเราไม่ใช่สามีของนาง ให้นางทิ้งการเล่นชู้เสียจากหน้าของนาง และทิ้งการล่วงประเวณีเสียจากอกของนาง มิฉะนั้นเราจะเปลื้องผ้านางให้ล่อนจ้อน ทำให้นางเหมือนวันที่นางเกิดมา ทำให้นางเหมือนถิ่นทุรกันดาร และทำให้นางเหมือนดินแดนที่แห้งแล้ง และประหารนางด้วยความกระหาย เราจะไม่สงสารบุตรทั้งหลายของนาง เพราะเขาทั้งหลายเป็นลูกจากการเล่นชู้ เพราะมารดาของพวกเขาเล่นชู้ นางผู้ให้กำเนิดเขาทั้งหลายได้ทำเรื่องอับอาย เพราะนางกล่าวว่า ‘ฉันจะตามคนรักของฉันไป ผู้ให้อาหารและน้ำ ขนแกะและป่าน ทั้งน้ำมันและเครื่องดื่มแก่ฉัน’ เพราะเหตุนี้ เราจะเอาหนามสุมทางของนาง เราจะสร้างกำแพงกั้นนางไว้ เพื่อมิให้นางหาวิถีของนางพบ นางจะไปตามบรรดาคนรักของนาง แต่ก็จะตามไม่ทัน นางจะเที่ยวเสาะหาเขาทั้งหลาย แต่นางก็จะไม่พบเขา แล้วนางจะว่า ‘ฉันจะไป หาสามีคนแรกของฉัน เพราะแต่ก่อนนั้นฐานะฉันยังดีกว่าเดี๋ยวนี้’ แต่นางไม่ทราบว่า เราเป็นผู้ให้ ข้าว เหล้าองุ่น และน้ำมัน และได้ให้เงินและทองมากมายแก่นาง ซึ่งเขาใช้สำหรับพระบาอัล เพราะฉะนั้นเราจะทวงคืน ข้าวตามกำหนดฤดูกาล และเหล้าองุ่นตามฤดู และเราจะเรียกขนแกะและป่านของเราคืน ซึ่งให้เพื่อใช้ปกปิดกายเปลือยเปล่าของนาง คราวนี้เราจะเผยความอับอายของนาง ต่อหน้าคนรักของนาง และไม่มีใครช่วยให้นางพ้นมือเราได้ เราจะให้ความร่าเริงของนางสิ้นสุดลง ทั้งเทศกาลเลี้ยง เทศกาลขึ้นหนึ่งค่ำ วันสะบาโต และเทศกาลทั้งสิ้นของนาง เราจะให้เถาองุ่นและต้นมะเดื่อของนางร้างเปล่า ที่นางคุยว่า ‘นี่แหละเป็นสินจ้างของฉัน ซึ่งคนรักให้ฉัน’ เราจะทำให้กลายเป็นป่า และสัตว์ป่าจะกินเสีย เราจะลงโทษนาง เนื่องด้วยวันเทศกาลเลี้ยงพระบาอัล เมื่อนางเผาเครื่องหอมบูชาพระนั้น แล้วก็ประดับตัวด้วยแหวนและเครื่องเพชรพลอย และติดตามบรรดาคนรักของนางไป และลืมเราเสีย พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ “เพราะเหตุนี้ ดูเถิด เราจะเกลี้ยกล่อมนาง พานางเข้าไปในถิ่นทุรกันดาร และปลอบใจนาง เราจะให้นางมีสวนองุ่นที่นั่น และทำให้หุบเขาอาโคร์เป็นประตูแห่งความหวัง แล้วนางจะตอบอย่างสมัยเมื่อนางยังสาว อย่างสมัยเมื่อนางออกจากแผ่นดินอียิปต์” “พระยาห์เวห์ตรัสว่า ในวันนั้นเจ้าจะเรียกเราว่า ‘สามีของฉัน’ เจ้าจะไม่เรียกเราว่า ‘พระบาอัลของฉัน’ อีกต่อไป