Mateus 9
9
Ũa pessona tolhida queda sana
(Marcos 2,1–12; Lucas 5,17–26)
1El chubiu-se pa la barca, tornou pa l outro lhado i fui-se pa la sue tierra. 2Ende, apersentórun-le ũa pessona tolhida de todo, stendida nun catre. Jasus, al ber la fé deilhes, dixo-le al que staba tolhido: «Ten cunfiança, filho; quédan-te perdonados ls tous pecados.» 3Antoce, alguns scribas dezírun uns pa ls outros: «Este blasfema.» 4I Jasus, cumo bie ls pensamientos deilhes, dixo-le: «Porquei pensais cousas malas ne ls buossos coraçones? 5Que cousa ye mais fácele, dezir “quédan-te perdonados ls tous pecados” ou dezir “pon-te de pies i camina?” 6Anton, para que sábades que l Filho de l Home ten na tierra l poder de perdonar ls pecados», – ende diç-le al que staba tolhido –: «Pon-te de pies, agarra tou catre i bai-te pa tue casa.» 7El alhebantou-se i fui-se pa sue casa. 8Al ber estas cousas, todo aquel juntouro de giente quedou cheno de miedo i daba grácias a Dius, por le haber dado tan grande poder als homes.
Chamamiento de Mateus i come culs publicanos
(Marcos 2,13–17; Lucas 5,27–32)
9Apuis de haber salido deilhi, Jasus biu un home, que le chamában Mateus, sentado nun talho a recebir la décima i dixo-le: «Ben cumigo.» I el alhebantou-se i fui-se cun el. 10Un die, staba sentado a la mesa an sue casa, habien benido muitos recebidores de ampuostos i pecadores i stában sentados a la mesa cun Jasus i culs deciplos del. 11Bendo essas cousas, ls fariseus dezien-le als deciplos del: «Cumo ye que l buosso mestre come culs recebidores de la décima i culs pecadores?» 12Jasus oubiu-los i dixo-le: «Nun ye perciso doutor pa ls que ténen salude, mas pa ls que stan malos. 13Ide-bos mas ye a daprender l que quier dezir: Mais quiero la mezericórdia do que l sacrafício. Puis you nun bin a chamar ls justos, mas ls pecadores, pa que s’arrepéndan.»
Ls filhos de l moço nun ayúnan
(Marcos 2,18–22; Lucas 5,33–39)
14Anton, benírun a tener cun el ls deciplos de Juan i dezírun-le: «Por que rezon nós i ls fariseus ayunamos tanta beç i ls tous deciplos nun ayúnan?» 15I Jasus dixo-le: «Por acaso ls cumbidados de las bodas puoden andar tristes anquanto l moço stá cun eilhes? Ha de benir l tiempo an que le han de tirar l moço i nessa altura ayunaran.
16Naide bota un remendo de panho nuobo an roupa bielha; porque l remendo puxa pul panho de la roupa i l rasgon inda queda mais grande. 17Nien bota bino nuobo an botos bielhos, senó ban-se a rumper ls botos, arrama-se l bino i dá-se cabo de ls botos; mas l bino nuobo bota-se an botos nuobos i dambos a dous se cunsérban.»
La tie cun perda de sangre i la filha de l xefe de la sinagoga
(Marcos 5,21–43; Lucas 8,40–56)
18Anquanto le staba a dezir estas cousas a eilhes, achegou-se un xefe i botou-se por tierra, dezindo-le: «La mie filha morriu-se agorica mesmo; mas ben i pon la tue mano porriba deilha i tornará a bibir.» 19Jasus alhebantou-se i fui-se atrás del culs sous deciplos. 20Antoce, ũa mulhier, que yá ũa dúzia d’anhos sufrie dũa perda de sangre, bieno por trás del i topou-le na franja de l manto. 21Porque dezie solo alhá par’eilha: «Se you topar nien que seia solo ne l manto del, quedarei sana.» 22Mas Jasus bolbiu-se i mal apenas la biu, dixo-le: «Ten cunfiança, filha; la tue fé salbou-te.» I zde eilhi la mulhier quedou sana.
23Quando Jasus chegou a la casa de l xefe i biu ls tocadores de fraita i tanta giente albrotada, 24dixo-le: «Ide-bos ambora, que la nina nun se morriu, mas stá a drumir.» I fazien caçuada del.
Dous ciegos béien
25Apuis que botórun to la giente pa la rue, el antrou, agarrou la mano de la rapazica i eilha alhebantou-se. 26I la fama deste feito corriu-se por toda aqueilha tierra.
27Jasus saliu deilhi i fúrun-se dous ciegos atrás del boziando i dezindo: «Ten pena de nós, Filho de Dabide.» 28Quando antrou an casa, ls ciegos achegórun-se an pie del i Jasus dixo-le: «Acraditais que tengo l poder de fazer estas cousas?» Eilhes dízen-le: «Acraditamos, si senhor.» 29Anton, topou-le ne ls uolhos deilhes, dezindo: «Que se bos faga cunsante la buossa fé.» 30I ls uolhos deilhes abrírun-se. Mas Jasus abisou-los, dezindo-le: «Mirai a ber se naide l sabe.» 31Mas eilhes, mal apenas salírun deilhi, spalhórun la fama del por todos aqueilhes lhados.
L tato que tenie l demonho
32Quando ls ciegos s’íban ambora, apersentórun-le un home que era tato i tenie l demonho andrento. 33Apuis de le botar l demonho pa la rue, l tato falou. I toda aqueilha giente quedou mui admirada, dezindo: «Nunca se biu ũa cousa destas an Eisrael!» 34Mas ls fariseus dezien: «Ye por obra de l xefe de ls demonhos que el bota ls demonhos pa la rue.»
Mission i ansino de ls apóstelos. La segada i ls segadores.
35I Jasus andaba por todas aqueilhas cidades i lhugaricos, a ansinar nas sinagogas deilhes i a apregonar l Eibangeilho de l Reino i a sanar todos ls males i todos ls achaques. 36Al ber aquel juntouro de giente, Jasus anchiu-se de pena deilha, puis staba cansada i deitada na tierra cumo tagalho sien pastor. 37Anton, dixo-le als sous deciplos: «La segada ye grande, mas ls segadores son poucos. 38Pedi-le, anton, al duonho de l pan que mande mais segadores pa la sue segada.»
தற்சமயம் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது:
Mateus 9: EM14
சிறப்புக்கூறு
பகிர்
நகல்
உங்கள் எல்லா சாதனங்களிலும் உங்கள் சிறப்பம்சங்கள் சேமிக்கப்பட வேண்டுமா? பதிவு செய்யவும் அல்லது உள்நுழையவும்
Evangelhos em Mirandês © Sociedade Bíblica, 2014.
