Mateus 13
13
Sermon de l Reino de ls Cielos. Parábola de l sembrador
(Marcos 4,1–9; Lucas 8,4–8)
1Naquel die, habendo salido de casa, Jasus staba sentado acerca l mar. 2Ajuntou-se alredror del tanta giente que tubo de se chubir para un barquito i sentá-se alhá anquanto todo aquel juntouro de giente quedaba na borda. 3Anton, falou-le de muita cousa an parábolas, dezindo-le: «L sembrador saliu para sembrar. 4Anquanto sembraba, ũas semientes aparórun acerca l camino, benírun ls páixaros i quemírun-las. 5Outras aparórun an xeixagales adonde nun habie muita tierra i lhougo nacírun porque nun tenien porriba muita altura de tierra. 6Mas mal apenas naciu l sol abranórun-se i, cumo nun tenien raiç, secórun-se. 7Outras aparórun ne l meio de gatunhas i, al crecer, las gatunhas abafórun la semiente. 8Mas outra semiente caiu an tierra buona i dou grano: ũa a cien, outra a sessenta i outra a trinta cada ũa. 9Quien tubir oubidos para oubir, ouba.»
Porquei Jasus falaba por parábolas
(Marcos 4,10–12; Lucas 8,9–10)
10Apuis, achegórun-se ls deciplos i dezírun-le: «Porque falas cun eilhes an parábolas?» 11Dixo-le an repuosta: «Porque a bós fui-bos dado coincer ls mistérios de l reino de ls cielos, mas a eilhes nó. 12Porque al que ten será-le dado i tenerá inda mais; mas al que nun ten, até l que ten le será tirado. 13Ye por essa rezon que falo cun eilhes an parábolas, porque míran i nun béien i scúitan mas nun óuben nien anténden. 14Cumpre-se neilhes la porfecie de Eisaías quando dixo:
Oubir si oubireis,
mas nun antendereis;
mirar si mirareis,
mas nun bereis.
15 Porque l coraçon desta giente quedou sien sentimientos
i duros ls sous oubidos,
cerrórun ls sous uolhos
para nun tenéren que ber culs uolhos,
oubir culs oubidos,
antender cul coraçon
i se cumbírtan
para que you ls sane.
16Felizes ls buossos uolhos porque béien i ls buossos oubidos porque óuben. 17Tomai tento ne l que bos digo: Muitos porfetas i justos quejírun ber l que bedes i nun bírun, oubir l que oubis i nun oubírun.»
Splicaçon de la parábola de l sembrador
(Marcos 4,13–20; Lucas 8,11–15)
18«Mas bós scuitai la parábola de l sembrador: 19Quando ũa pessona oube la palabra de l reino i nun antende, ben l diabro i rouba l que fui sembrado ne l sou coraçon. Este ye l que fui sembrado a la borda de l camino. 20L que fui sembrado nun xeixagal, esse ye l que scuita la palabra i lhougo la aceita cun alegrie, 21mas cumo nun ten raiç andrento del ye de pouca dura: se fur atermentado ou perseguido por bias de la palabra lhougo se bai abaixo. 22L que fui sembrado ne l meio de gatunhas, esse ye l que oube la palabra, mas ls cuidados deste mundo i la ganáncia de riquezas abáfan la palabra que, assi, nun puode granar. 23L que fui sembrado an buona tierra, esse ye l que scuita la palabra, la antende i dá grano, dando ũas bezes a cien, outras a sessenta i outras a trinta.»
Parábola de l jólio
24Aperpuso-le outra parábola, dezindo: «L reino de ls cielos ye acumparado a un home que sembrou buona semiente na sue tierra. 25Mas anquanto las pessonas stában a drumir bieno l einemigo del, sembrou jólio pul meio de l trigo i fui-se ambora. 26Quando las yerbeiras crecírun i botórun spiga tamien apareciu l jólio. 27Anton, ls criados fúrun-se a saber de l amo i dezírun-le: “Senhor, acauso nun sembreste buona semiente na tue tierra? Anton, d’adonde ben l jólio?” 28El respundiu-le: “Fui un home einemigo que l sembrou.” Ls criados dezírun-le, anton: “Quereis que báiamos alhá a arrincá-lo?” 29El respundiu-le: “Nó, nun se deia l causo de al arrincar l jólio arrínquedes l trigo al mesmo tiempo. 30Deixai-los crecer a dambos a dous até la segada. Quando chegar la segada dezirei-le als segadores: Segai purmeiro l jólio, atai-lo an manolhos pa l queimar; mas l trigo arrecolei-lo ne l miu celeiro.”»
Parábola de l grano de mostarda
(Marcos 4,30–32; Lucas 13,18–19)
31Aperpuso-le outra parábola, dezindo-le: «L reino de ls cielos ye acumparado a un grano de mostarda que un home agarrou i sembrou na sue tierra. 32Anque esta seia la mais pequeinha de todas las semientes, quando crece queda mais grande que to las cousas de la huorta. I fai-se arble de modo que ls páixaros de l cielo bénen i aniálan ne ls sous galhos.»
Parábola de l furmiento
(Lucas 13,20–21)
33Cuntou-le inda outra parábola: «L reino de ls cielos ye acumparado al furmiento que ũa mulhier agarra i ambuolbe an trés partes de farina até que queda toda lhiebeda.»
La rezon de las parábolas
(Marcos 4,33–34)
34Todas estas cousas dixo Jasus an parábolas als grandes juntouros de pessonas i nun falaba cun eilhas sien ser por parábolas 35para que se cumprira l que fura dezido pul porfeta, que dixo:
Abrirei la mie boca an parábolas,
amostrarei cousas scundidas
zde la criaçon de l mundo.
Splicaçon de la parábola de l jólio
36Anton, apuis de deixar ls grandes juntouros de pessonas, Jasus fui-se para casa. Ls deciplos achegórun-se an pie del i dezírun-le: «Splica-mos la parábola de la tierra de jólio.» 37Jasus respundiu-le, dezindo: «Quien sembra la buona semiente ye l Filho de l Home. 38La tierra ye l mundo. La buona semiente son ls filhos de l Reino i l jólio son ls filhos de l mal. 39L einemigo que sembrou l jólio ye l diabro. La segada ye la fin de l mundo i ls segadores son ls anjos. 40Tal cumo l jólio ye arrecolhido i queimado pul fuogo, assi será na fin de l mundo: 41l Filho de l Home ambiará ls sous anjos i arrecolheran de l sou reino todos ls scandalosos i ls que fáien l mal 42i botaran-los na fornalha de fuogo. Ende haberá choro i terrincar de dientes. 43Anton, ls justos relhuziran cumo l sol ne l reino de l Pai deilhes. Quien ten oubidos, ouba.»
Parábola de l tesouro scundido i la perla achada
44«L reino de ls cielos ye acumparado a un tesouro scundido na tierra que l home que lo achou tornou a scunder. Mui cuntento, bai, bende todo l que ten i compra aqueilha tierra.
45L reino de ls cielos tamien ye acumparado a un negociante que busca buonas perlas. 46Habendo achado ũa perla speciosa, bai, bende todo l que ten i compra-la.»
Parábola de las redes botadas al mar
47«L reino de ls cielos ye tamien acumparado a las redes botadas al mar que agárran peixe de toda la culidade. 48Quando stan chenas púxan-las i séntan-se na praia a scolher ls buonos para ũa canastra i a botar ls malos pa la rue. 49Assi será na fin de l mundo: beniran ls anjos i apartaran ls malos de l meio de ls justos 50i atiraran cun eilhes pa la fornalha de fuogo. Ende haberá choro i terrincar de dientes.»
Cunclusion de l sermon de l Reino de ls Cielos
51«Antendistes todas estas cousas?» Eilhes respundírun-Le: «Si, Senhor.» 52Dixo-le, anton: «Assi, todo l scriba sabido ne l reino de ls cielos ye aparecido a un pai de família que tira de la arca cousas nuobas i bielhas.»
Outros feitos i dezires. Ansino de ls deciplos. Jasus nun ye respeitado na sue tierra
(Marcos 6,1–6; Lucas 4,16–30)
53I mal apenas Jasus acabou estas parábolas, fui-se ambora deilhi 54pa la sue tierra i ende ansinaba-los na sinagoga deilhes, de modo que quedában admirados i dezien: «D’adonde le bieno a este tanta sabedorie i tales bertudes? 55Anton este nun ye l filho de l carpinteiro? Nun le cháman a la mai Marie i als armanos Tiago, Jesé, Simon i Judas? 56I las armanas del nun móran todas an pie de nós? D’adonde le bénen, anton, todas estas cousas?» 57I quedában scandelizados cun el. Jasus, anton, dixo-le: «Nun hai un porfeta sien respeito a nun ser na sue tierra i antre la sue giente.» 58I nun fizo eilhi muito milagre por bias de la falta de fé deilhes.
தற்சமயம் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது:
Mateus 13: EM14
சிறப்புக்கூறு
பகிர்
நகல்
உங்கள் எல்லா சாதனங்களிலும் உங்கள் சிறப்பம்சங்கள் சேமிக்கப்பட வேண்டுமா? பதிவு செய்யவும் அல்லது உள்நுழையவும்
Evangelhos em Mirandês © Sociedade Bíblica, 2014.
