Bashkëbisedime me ZotinShembull

Zëri i Zotit nuk është gjithmonë i lartë. Fryma e Shenjtë shpesh pëshpërin. Në raste kur Ai tregon butësisht shqetësim, është një ide shumë e mirë të ndahemi menjëherë nga kurthi i mundshëm. Në të njëjtën mënyrë, kur Ai tregon në heshtje bekimin, ne mund të zgjedhim t'i bindemi dhe të hyjmë në atë mundësi me anë të besimit. Zoti nuk i përsërit gjithmonë këto veprime, kështu që ne duhet të jemi të vëmendshëm ndaj zërit dhe veprave të Tij.

Një pasdite në mes të verës, mora një nxitje që ndryshoi në mënyrë vendimtare drejtimin tim. Disa nga fëmijët e mi kishin ndjekur një shkollë të vogël të Krishterë në zonën tonë. Një anëtar i bordit, i cili ishte gjithashtu një mik i ngushtë, më telefonoi për t’më pyetur nëse do të merrja në konsideratë të bëja një intervistë për pozicionin si instruktore e shkrimeve të larta, për mandatin e ardhshëm të shkollës.

Çfarë ide e papritur. Më kujtohet mirë peshimi dhe ekuilibrimi mendor që ndodhi pas zërit tim të maskuar të telefonit. Së pari erdhën mendimet negative: Unë kisha vetëm një diplomë arti . Unë dija shumë pak për shkrimin e programeve mësimore. Nuk kisha punuar jashtë shtëpisë time prej vitesh. Të jepja mësim klasave jashtë shtëpisë sonë, me siguri do të prishte rutinën tonë të qëndrueshme familjare. Ky pozicion do të nënkuptonte punë të konsiderueshme—edhe pse nuk e kisha idenë nga t’ia filloja! Dhe pse duhet të mendoja se do të merresha në punë, përpara mësuesve të tjerë më kompetentë, që do të intervistoheshin për këtë pozicion?

Më pas erdhën mundësitë: po sikur kjo të ishte një mundësi për të ndihmuar në kompensimin e pagesave të tarifave të shkollës? Edhe pak të ardhura do të bekonin buxhetin e familjes. Edhe më shumë, unë e adhuroja të jepja mësim dhe isha e zonja në të. Një mundësi për të dhënë mësim jashtë shtëpisë sime mund të jetë një sfidë e mirëpritur—urra! Nëse Zoti më kishte zgjedhur mua për këtë pozicion, a nuk do t’më shoqëronte zgjuarsia dhe fuqia e Tij përgjatë detyrës?

Në atë moment të ngatërruar, Zoti foli. Ishte sikur dora e Tij më shtrëngoi shpatullën—vetëm një herë dhe butë. Kjo ishte e gjitha. Ai tregoi se intervista për këtë punë të veçantë ishte rruga e bekimit.

Më punësuan brenda muajit. Brenda dy muajve Zoti kishte zbuluar vizionin për kursin. Së treti, isha duke shkruar programin mësimor, duke bashkëvepruar me studentët dhe befasisht—duke e shijuar plotësisht procesin. Tani e di që pa këtë sfidë, nuk do të kisha aftësitë ose besimin për të shkruar librin rreth lutjeve që erdhi më pas. Shumë kanë qenë bekimet e këtij hapi të vetëm bindjeje.