Shko Bëj Thuaj Jep: Liria e Dorëzimit tek JezusiShembull

Në Fuqinë e Frymës së Shenjtë

Imagjino që je në udhëtimin më të gjatë të jetës tënde, por je krejt i vetëm. Askush për të biseduar, askush për të të ndihmuar dhe askush që të shijojë udhëtimin me ty. Ky do të ishte një udhëtim i trishtuar dhe tepër i vështirë. Fatkeqësisht, shumë të krishterë jetojnë në këtë mënyrë duke mos provuar fuqinë dhe rehatinë që u është premtuar përmes Frymës së Shenjtë. Për të gjitha qëllimet praktike, shumë e bëjnë udhëtimin e tyre sikur Jezusi të mos ishte me ta.

Si rezultat, ne jemi të prirur të udhëtojmë udhëtimin tonë me shumë përpjekje për veten. Ciklet tona të angazhimit dhe të punës për të qenë më shumë si Jezusi përfundojnë në dekurajim. Një jetë e dorëzuar Zotit në këtë mënyrë do të rezultojë në ndjenjën si një jetë e dënuar me zhgënjim dhe dështim.

Tek Gjoni 13-17, pas tre vjetësh duke qenë me dishepujt e tij pothuajse çdo ditë të jetës së tyre, Jezusi i përgatit ata për jetën pa praninë e tij fizike - kjo është ajo që ne e përjetojmë si ndjekësit e tij sot. Ai vazhdimisht u flet atyre për Frymën e Shenjtë. Fryma do të banojë në to dhe do të jetë me ta përgjithmonë. Ai e quan Frymën e Shenjtë Shpirtin e së vërtetës, ndihmësin, atë që do të flasë për Jezusin, atë që do t'i bëjë ata të vetëdijshëm për mëkatin dhe që do t'i udhëzojë ata në të vërtetë.

Tek Gjoni 15, Jezusi e shpjegon këtë përmes metaforës së hardhisë dhe shermendëve. Ai e quan këtë lidhje të përditshme më "të qëndrueshme". Ai është hardhia dhe ne jemi shermendët. Ne duhet të qëndrojmë, ose ta bëjmë shtëpinë tonë në të duke rrëfyer mëkatin tonë dhe pastaj t'i kthehemi përsëri atij dhe jetës dhe fuqisë së tij. Kjo është e mundur sepse Fryma e Shenjtë po banon brenda nesh. Jeta e tij po rrjedh përmes nesh ndërsa ne qëndrojmë të lidhur me të, si lëngësira në hardhi që rrjedh nëpër degë. Ne nuk kemi mbetur vetëm në udhëtimin tonë.

Dhe kështu fuqia e Frymës së Shenjtë punon përmes nesh për të ndryshuar karakterin tonë. Ashtu si degët, kur qëndrojmë të lidhur me Jezusin, hardhinë, do të japim fryte të jashtme në përputhje me jetën e Jezusit. Ne përqëndrohemi të jemi të qëndrueshëm dhe fryti i karakterit të krishterë fillon të dalë në pah. Do të irritohemi kur përqendrohemi duke u përpjekur të prodhojmë fruta të jashtme dhe harrojmë të jemi të qëndrueshëm.

Të japësh shumë fryte, të njohura edhe si pjekuri, kërkon kohë. Tregohu i durueshëm me veten dhe të tjerët gjatë udhëtimit - fryti do të vijë.

A do të kërkosh me besim fuqinë e Frymës që të mbushi jetën tënde me Jezusin sot?

Merr disa momente tani dhe rrëfe çdo mëkat që di; pastaj kërkoji Jezusit të vërshojë në jetën tënde përsëri me Frymën e tij brenda teje.