Fjalët e urta 7:21-27

E mikloi me lajka shumë, e trullosi me joshjen e buzëve të saj. Dhe ai befas i shkon pas, si kau në thertore, si dreri i zënë në lak, derisa një shtizë t'ia shpojë mëlçinë; si një zog që rend në kurth, por ai nuk e di se luan me jetë. Ndaj, o bijtë e mi, dëgjomëni e vëruni vesh fjalëve që po them: mos të të zvargë zemra udhëve të saj, mos u sorollat shtigjeve të saj, se shumë të lënduar ajo ka gremisur e janë të panumërt theroret e saj. Shtëpia e saj është udhë skëterre, teposhtë, në qelitë e vdekjes.