Izraeli dërgoi disa lajmëtarë te Sihoni, mbreti i amoritëve, e i tha: «Më lër të kaloj përmes tokës tënde. Nuk do të kalojmë as nëpër ara e as nëpër vreshta, as nuk do të pimë ujë nga burimet. Do të ecim rrugës mbretërore derisa të kalojmë përtej kufijve të tu». Por Sihoni nuk e la të kalojë përmes tokës së tij. Ai mblodhi tërë popullin dhe i doli para në shkretëtirë. Mbërriti në Jahac dhe e sulmoi. Por Izraeli e shkoi në teh të shpatës dhe e pushtoi tokën e tij, nga Arnoni deri në Jabok, deri te pasardhësit e Amonit, sepse kufijtë e amonitëve ishin të mbrojtur mirë. Izraeli i pushtoi të gjitha këto qytete amorite e banoi në to, në Heshbon dhe në të gjitha rrethinat. Heshboni ishte qyteti i Sihonit, mbretit të amoritëve, i cili kishte luftuar kundër mbretit të mëparshëm të Moabit dhe ia kishte pushtuar tërë vendin që zotëronte, deri në Arnon. Prandaj dhe rapsodët thoshin:
«Ejani në Heshbon!
Të ndërtohet e themelohet qyteti i Sihonit.
Zjarr shpërtheu prej Heshbonit,
flakë prej qytetit të Sihonit.
E përpiu Arin e Moabit,
i përlau majat e Arnonit.
Mjerë ti, o Moab!
Kaq e pate, o popull i Kemoshit!
Djemtë e tu i bëre ikanakë,
vajzat e tua robinja të Sihonit,
mbretit të amoritëve.
Me shigjeta i qëlluam.
Heshboni deri në Dibon u shkatërrua.
E rrënuam derisa zjarri u përhap në Medebë».
Kështu, Izraeli banoi në tokën e amoritëve. Atëherë Moisiu dërgoi disa njerëz që të përgjojnë Jazerin. Ata i pushtuan rrethinat e Jazerit e i dëbuan amoritët që ishin atje.
Izraelitët u kthyen e shkuan rrugës për në Bashan. Ogu, mbreti i Bashanit, bashkë me gjithë popullin, u doli përpara në Edrej, që të ndeshej me ta. ZOTI i tha Moisiut: «Mos e ki frikë, se ta kam dorëzuar atë, gjithë popullin dhe tokën e tij. Vepro me të siç veprove me Sihonin, mbretin e amoritëve, që banonte në Heshbon». Kështu, izraelitët i ranë aq fort Ogut, bijve e gjithë popullit të tij, sa askush nuk shpëtoi. Ata e pushtuan tokën e tij.