Ligji i përtërirë 32
32
1«Mba vesh, o qiell, se do të flas,
dëgjoji, o tokë, fjalët e gojës sime.
2U derdhtë mësimi im si shiu,
pikoftë kumti im si vesa,
si pikëlimi mbi bar,
si rrebeshi mbi livadh.
3Emrin e Zotit do ta shpall.
Madhërojeni Perëndinë tonë!
4Shkëmb ai, të përsosura veprat e tij,
të drejta të gjitha udhët e tij.
Perëndi besnik, në të nuk ka padrejtësi.
I drejtë e i vërtetë është ai.
5Kjo brezni e shthurur dhe e mbrapshtë mëkatoi kundër tij
e për faj të vet bij të tij nuk janë.
6A kështu ia shpërblen Zotit,
o popull i marrë e i pamend?
A s'është ati yt, që të krijoi,
ai që të bëri e të themeloi?
7Kujto kohët e moçme,
shqyrto vitet e breznive të hershme,
pyet tët atë e ai do të të tregojë,
pyet pleqtë e ata do të të rrëfejnë.
8Kur i Tejlarti u dha kombeve trashëgimi,
kur njerëzimin ai e ndau,
kufijtë e popujve i caktoi,
sipas numrit të bijve të Izraelit.
9Pjesë e Zotit është populli i tij,
Jakobi, trashëgimia e tij.
10E gjeti në një vend të shkretë,
në një djerrinë ku humbëtira jehon.
E përqafoi e për të u kujdes,
e ruajti si beben e syrit.
11Porsi shqiponja që folenë vrojton,
e mbi zogjtë e saj flatron.
Zoti krahët i shtriu, e kapi,
e mbi vete e mbarti.
12I vetëm Zoti e udhëhoqi,
asnjë perëndi i huaj nuk ishte me të.
13E vuri të kalërojë mbi bjeshkët e dheut
e prodhime fushe ai hëngri.
E mëkoji me mjaltë prej shkëmbi,
me vaj prej shkrepit të strallit,
14me gjalpë gjedhi e qumësht dhensh,
me dhjamë qengjash e deshësh,
me qe Bashani e cjep,
bashkë me drithë të përzgjedhur.
Gjak rrushi, ti porsi verë pive.
15Por Jeshuruni#32.15 të tjerë: Jakobi u ngop, Jeshuruni u majm u majm e hodhi vickla,
u majm, u dend e u trash,
harroi Perëndinë që e krijoi,
përçmoi shkëmbin që e shpëtoi.
16E bënë xheloz, me hyjni të huaja,
me poshtërsi e ngucën.
17U kushtuan fli djajve e jo Perëndisë,
perëndive që s'i njihnin,
perëndive të sapoardhur,
që as etërit tuaj nuk i kishin frikë.
18Shkëmbin që të lindi e harrove,
e le mënjanë Perëndinë që të dha jetë.
19 Zoti e pa dhe i përbuzi,
se e ngucën bijtë e bijat e veta.
20“Do ta fsheh fytyrën”, tha,
“Do të shoh ç'fund do të kenë,
se janë brezni e mbrapshtë,
fëmijë të pabesë.
21Me perëndi të paqena më bënë xheloz,
me kotësi më ngucën.
Ndaj dhe unë, xhelozë do t'i bëj,
me një popull të paqenë,
e me një komb të pamend do t'i nguc.
22Se flakë m'u ndez zemërimi,
flakë që djeg skëterrën thellë,
që përzhit tokë e fryt,
që me themel malet i shkrumbon.
23Me ligësi do t'i kaploj,
shigjetat mbi ta do t'i shteroj.
24Do të veniten nga uria,
do të sharrojnë nga murtaja
e nga i hidhuri shfarim.
Do të çoj bisha për t'i shqyer me dhëmbë,
bashkë me helmin e zvarritësit të pluhurit.
25Do t'i grijë përjashta shpata
e brenda lemeria,
të riun, edhe vashën,
foshnjën bashkë me burrin plak.
26Copë-copë, thashë t'i bëja,
fshirë nga kujtesa e njerëzve,
27por druaj se armiqtë do të mburreshin,
do të gënjeheshin kundërshtarët e do të thoshin:
‘Dora jonë, ajo ngadhënjeu,
të gjitha këto nuk i bëri Zoti’”.
28Popuj ku arsyeja ka marrë fund,
ku gjykimi s'ka më vend.
29Në ishin të urtë, do ta kuptonin,
do ta merrnin vesh fundin që i pret.
30Si mundet njëri të ndjekë një mijë
e dy të zmbrapsin mijëra,
po mos qe Shkëmbi që i shiti,
Zoti që i dorëzoi?
31Se shkëmbi i tyre s'është si i yni,
kështu mendojnë edhe armiqtë tanë.
32Hardhia e tyre, hardhi Sodome,
prej vreshtave të Gomorrës.
Rrushi i tyre, rrush helmi,
vilet të hidhura i kanë.
33Vera e tyre, vrer gjarpërinjsh,
helm i tmerrshëm shlligash.
34A nuk i kam ruajtur këto pranë vetes,
a nuk i kam kyçur në visaret e mia?
35Derisa të vijë dita#32.35 të tjerë: Mua më përket hakmarrja dhe shpërblimi e hakmarrjes dhe e shpagimit,
derisa këmba t'u rrëshqasë,
se afër është dita e shkatërrimit,
fati i tyre shpejt nxiton.
36 Zoti do të bëjë drejtësi për popullin e tij,
do të ketë dhembshuri për shërbëtorët e tij,
kur të shohë se e lanë fuqitë
e se s'ka më rob e të lirë.
37Veçse ai do të thotë:
“Ku janë perënditë e tyre,
shkëmbi ku kërkonin strehë,
38ata që hëngrën dhjamin e flijuar
dhe pinë verën e blatuar?
Të ngrihen, pra, e t'ju shpëtojnë,
ata t'ju strehojnë”.
39Shikoni, pra, se unë
e vetëm unë jam Perëndi,
e krah meje s'ka tjetër.
Unë vras e kthej në jetë,
unë gjymtoj e shëroj.
Prej meje s'ka kush të të shpëtojë.
40Dorën ngre drejt qiellit e betohem:
“Pasha jetën time të amshuar,
41do ta mpreh shpatën që vezullon,
do ta rrokë dora ime gjykimin,
do t'u hakmerrem armiqve,
e hasmit do t'ia shpërblej.
42Me gjak do t'i deh shigjetat e mia,
me mish shpatën do ta ngop,
me gjakun e të vrarëve e të robërve,
me kokat e prijësve armiq”.
43Ngazëlloni, o kombe, me popullin e tij,
se e shpagoi gjakun e shërbëtorëve të tij,
kundërshtarëve ua shpërbleu,
e shleu tokën e popullit të tij».
44Atëherë Moisiu shkoi bashkë me Hosenë, birin e Nunit dhe këndoi të gjithë këtë këngë, që populli ta dëgjonte. 45Kur e mbaroi këngën para gjithë Izraelit, 46Moisiu u tha: «Thadrojini në zemër të gjitha këto fjalë që unë po i dëshmoj sot kundër jush. Urdhërojini fëmijët, që t'i mbajnë e zbatojnë të gjitha fjalët e këtij ligji, 47sepse nuk janë të kota. Falë kësaj fjale do të jetoni e do të rroni gjatë në tokën që do të trashëgoni përtej Jordanit».
Vdekja e Moisiut
48Po atë ditë Zoti i tha Moisiut: 49«Ngjitu në malin Abarim, në malin Nebo që është në tokën e Moabit, përballë Jerikosë e shikoje tokën e Kanaanit që po u jap izraelitëve për ta pushtuar. 50Do të vdesësh në malin ku do të ngjitesh. Atje do të bashkohesh me të parët e tu, siç vdiq Aroni në malin Hor e u bashkua me të parët e vet. 51Ju u treguat të pabesë ndaj meje, në mes të izraelitëve, tek ujërat e Meribë Kadeshit, në shkretëtirën e Cinit, se nuk më shenjtëruat në mes të izraelitëve. 52Do ta shohësh tokën nga larg, por nuk do të hysh në të, në vendin që unë po u jap izraelitëve».
Aktualisht i përzgjedhur:
Ligji i përtërirë 32: AL1
Thekso
Ndaje
Copy
A doni që theksimet tuaja të jenë të ruajtura në të gjitha pajisjet që keni? Regjistrohu ose hyr
© Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë 2020
© Interconfessional Bible Society of Albania 2020