Psalteri 32:1-11

Lum kuit iu ndëjye pa-udhënia, edhe iu mbulue faji. Lum ai njeri, qi s’i numëron faj Zoti, edhe s’ka gënjeshtrë ndë frymët t’ati. Kur pushova, u vietëruenë eshtënat’ e mia prei klithmësë s’eme gjithë ditënë, sepse nat’ e ditë u randue dora jote mbi mue, lagësina eme u këthye mbë thatësinë vere. Selah. Të dëfteva fajinë t’em, edhe s’mpëshefa pa-udhëninë t’eme; thashë: Kam me i rëfyem Zotit pa-udhëniat’ e mia: edhe ti fale pa-udhënin’ e fajit t’em. Selah. Përandai qish do i dreitë ka me t’u falunë ndë kohë qi duhetë, por ndë përmbytëje shumë ujënash, s’kanë me i prekun’ ati. Ti je mpshtetëja eme, ke me më rueitunë prei shtrëngimit, ke me më qarkuem me gëzim shpëtimi. Selah. Unë kam me të dhanë mend, edhe kam me të mësuem nd’atë udhë qi duhetë me ecunë: kam me të këshilluem, syni emka me qenunë mbë tyi. Mos u bani si kalë, a si mushkë, qi s’kanë mend, të cillavet goja duhetë me u mbaitunë me gojëzë e me fre, tietrazi s’kishinë me u afëruem te ti. Thuprat’ e të pa-besit janë shumë, por atë qi shpëren mbë Zotinë, ka me e qarkuen përdëllim. Gëzohi për Zotinë, edhe gazmohi, o të dreitë, edhe brohorini, ju gjithë zemërë-dreitëtë.

Devocione dhe Plane Leximi falas për Psalteri 32:1-11

Mësime për Besimin Personal