Psalteri 104:14-27

Ai qi ban me bimë bar për bagëtit, edhe barishtë për shërbimin’ e njeriut, qi të nxierri bukë prei dheut, edhe venë qi gëzon zemërën’ e njeriut, voj për me shkëlqyem faqenë, edhe bukë qi forcon zemërën’ e njeriut. U nginë drut’ e Zotit, dullenjat’ e Libanit qi mbolli, atie ku bajënë fole zoqtë, bredhate janë të ndenjunit’ e leilekut. Malet’ e naltë janë për dhit e egra, gurëtë janë pshtetëje për lepujt e butë. Bani hanënë për motet, dielli ngjef të perënduemit’ e vet. Lishon errësinë, e bahetë nate, nd’ate shkojënë gjithë bishat’ e pyllit. Këlysht’ e leonëvet ulurijënë për me rrëmbyem, e me lypunë prei Perëndiet ushqimin’ e vet. Porsa len dielli, mbëlidhen’ edhe bien’ e flenë ndëpër shtrofkat e veta. Del njeriu ndë punët të vet, e ndë mundimt’ të vet, ngjer mbramanet. Sa të mëdha janë punët’ e tua, o Zot! Të gjitha i bane me dituni, dheu u mbush me krijesënë tande. Ai det’ i math e i gjanë, atie gjindenë shtërpij qi s’kanë të ngjehunë, shtazë të vogëla bashkë me të mëdha. Atie shkojënë barkate, atie ashtë ky Leviathani, qi krijove për me lueitunë nd’ate. Gjithë këto shpërejënë mbë ty, për me u dhanë ushqiminë mbë kohë.