Psalteri 103:1-14
Psalteri 103:1-14 PSGEKK1872
Beko Zotinë, o shpirti em, edhe gjithë të përmbrendëshimet’ e mia, emënin’ e ati të shenjtënueminë. Beko Zotinë, o shpirti em, edhe mos harro gjithë të mirate, qi të ka dhanë, ate qi fal gjithë paudhënit’ e tua, ate qi shëndosh gjithë sëmundëjet’ e tua, ate qi shpërblen jetënë tande prei prishëjesë; ate qi të kunorëzon me ndëjesë e me përdëllime, ai qi ngin dëshëriminë tand me të mira; dielmënia jote do të përtërihetë porsi e shqipesë. Zoti u ban dreitëni e gjyq gjith’ atyneve qi u bahetë pa-udhë. I diftoi udhët’ e veta Moiseut, edhe punët’ e veta të bijvet Israelit. Zoti asht’ i dhimpshim e i përdëllyeshim, zemërëgjan’ e përdëllim-math. S’ka me u zemëruem përherë, as s’ka me mbaitunë mëni për gjithë jetënë. Nukë na e bani mbas pa-udhënivet t’ona, as na e shpagoi mbas fajevet t’anë. Se sa i naltë ashtë qielli prei dheut, kaqi i math ashtë përdëllim’ i ati mb’ata qi e kanë frikë. Sa dan të lemit’ e diellit prei të perënduemit, kaqi largoi prei nesh paudhënitë t’ona. Sikurse i dhimbet atit për dielmt, kështu i dhimbet’ edhe Zotit për ata qi e kanë frikë. Se ai ngjef krijesënë t’onë, e mba mend se jemi baltë.