Popular Bible Verses from Matthew Lefi 25

Deli

Yna y dywed y Brenin wrth y rhai àr ei ddeheulaw, Deuwch, chwi fendigedigion fy Nhad, etifeddwch y deyrnas à barotowyd i chwi èr lluniad y byd; canys bum newynog, a chwi á roisoch i mi fwyd; bum sychedig, a chwi á roisoch i mi ddiod; bum ddyeithr, a chwi á’m llettyasoch; bum noeth, a chwi á’m dilladasoch; bum glaf, a chwi á’m cynnorthwyasoch; bum yn ngharchar, a chwi á ymwelsoch â mi. Yna y cyfiawnion á’i hatebant ef, gàn ddywedyd, Arglwydd, pa bryd y gwelsom di yn newynog, ac yth borthasom; neu sychedig, ac y rhoisom i ti ddiod? Pa bryd yth welsom yn ddyeithr, ac yth lettyasom? Pa bryd yth welsom yn glaf, neu yn ngharchar, ac yr ymwelsom â thi? Y Brenin á etyb iddynt, Yn wir, meddaf i chwi, yn gymaint a’i wneuthur o honoch i un o’r rhai lleiaf hyn fy mrodyr, chwi á’i gwnaethoch i mi.

Canys Mab y Dyn sy debyg i un yn bwriadu myned i wlad ddyeithr, yr hwn á alwodd ei weision, ac á roddes ei eiddo dàn eu gofal; i un y rhoddes efe bumm talent, i arall ddwy, ac i arall un; i bob un yn ol ei allu ei hun, ac yn ddiattreg á gychwnodd. Yna yr hwn á dderbyniasai y pumm talent, á aeth ac á farchnatâodd â hwynt, ac á ennillodd bump ereill. Yr un modd yr hwn á dderbyniasai ddwy, á ennillodd ddwy ereill. Eithr yr hwn à dderbyniasai ond un, á gloddiodd dwll yn y ddaiar, ac á guddiodd arian ei feistr. Yn mhen hir amser dychwelodd eu meistr, ac á wnaeth gyfrif â hwynt. Yna yr hwn à dderbyniasai y pumm talent, á ddaeth ac á gyflwynodd bumm talent ereill, gàn ddywedyd, Syr, pumm talent á roddaist ataf: dyma nhwy, a phumm talent ereill à ennillais. Ei feistr á atebodd, Da, was da a ffyddlawn, buost ffyddlawn àr ychydig, myfi á roddaf i ti ymddiriad pwysicach. Cyfranoga o lawenydd dy feistr. Yntau hefyd, yr hwn á dderbyniasai y ddwý dalent, á ddaeth yn mlaen, ac á ddywedodd, Syr, dwy dalent á roddaist ataf; dyma nhwy, a dwy dalent ereill à ennillais. Ei feistr á atebodd, Da, was da a ffyddlawn, buost ffyddlawn àr ychydig, myfi á roddaf i ti ymddiriad pwysicach. Cyfranoga o lawenydd dy feistr. Yna y daeth yntau hefyd, yr hwn á dderbyniasai y dalent, ac á ddywedodd, Syr, myfi á wn mai dyn tost ydwyt, yn medi lle ni heuaist, ac yn casglu lle ni wasgeraist; am hyny, mi á ofnais, ac á guddiais dy dalent o dán y ddaiar: ond yn awr yr wyf yn dychwelyd i ti yr eiddot dy hun. Ei feistr gán ateb, á ddywedodd wrtho, Was drygionus á diog, a wyddit ti fy mod yn medi lle ni heuais, ac yn casglu lle ni wasgerais? Oni ddylesit ti, gàn hyny, roddi fy arian i ’r ariannwyr, fel, àr fy nychweliad, y gallaswn ei dderbyn gyda llog? Cymerwch, gàn hyny, y dalent oddarno, a rhoddwch hi i’r hwn sy ganddo ddeg: canys i bwybynag y mae ganddo y rhoddir chwaneg, ac efe á gaiff helaethrwydd; ond oddar yr hwn nid oes ganddo, y dygir hyd yn nod yr hyn sy ganddo. A bwriwch allan y gwas anfuddiol hwn i dywyllwch, lle y bydd wylofain a rhincian dannedd.

Canys Mab y Dyn sy debyg i un yn bwriadu myned i wlad ddyeithr, yr hwn á alwodd ei weision, ac á roddes ei eiddo dàn eu gofal; i un y rhoddes efe bumm talent, i arall ddwy, ac i arall un; i bob un yn ol ei allu ei hun, ac yn ddiattreg á gychwnodd. Yna yr hwn á dderbyniasai y pumm talent, á aeth ac á farchnatâodd â hwynt, ac á ennillodd bump ereill. Yr un modd yr hwn á dderbyniasai ddwy, á ennillodd ddwy ereill. Eithr yr hwn à dderbyniasai ond un, á gloddiodd dwll yn y ddaiar, ac á guddiodd arian ei feistr. Yn mhen hir amser dychwelodd eu meistr, ac á wnaeth gyfrif â hwynt. Yna yr hwn à dderbyniasai y pumm talent, á ddaeth ac á gyflwynodd bumm talent ereill, gàn ddywedyd, Syr, pumm talent á roddaist ataf: dyma nhwy, a phumm talent ereill à ennillais. Ei feistr á atebodd, Da, was da a ffyddlawn, buost ffyddlawn àr ychydig, myfi á roddaf i ti ymddiriad pwysicach. Cyfranoga o lawenydd dy feistr. Yntau hefyd, yr hwn á dderbyniasai y ddwý dalent, á ddaeth yn mlaen, ac á ddywedodd, Syr, dwy dalent á roddaist ataf; dyma nhwy, a dwy dalent ereill à ennillais. Ei feistr á atebodd, Da, was da a ffyddlawn, buost ffyddlawn àr ychydig, myfi á roddaf i ti ymddiriad pwysicach. Cyfranoga o lawenydd dy feistr. Yna y daeth yntau hefyd, yr hwn á dderbyniasai y dalent, ac á ddywedodd, Syr, myfi á wn mai dyn tost ydwyt, yn medi lle ni heuaist, ac yn casglu lle ni wasgeraist; am hyny, mi á ofnais, ac á guddiais dy dalent o dán y ddaiar: ond yn awr yr wyf yn dychwelyd i ti yr eiddot dy hun. Ei feistr gán ateb, á ddywedodd wrtho, Was drygionus á diog, a wyddit ti fy mod yn medi lle ni heuais, ac yn casglu lle ni wasgerais? Oni ddylesit ti, gàn hyny, roddi fy arian i ’r ariannwyr, fel, àr fy nychweliad, y gallaswn ei dderbyn gyda llog? Cymerwch, gàn hyny, y dalent oddarno, a rhoddwch hi i’r hwn sy ganddo ddeg: canys i bwybynag y mae ganddo y rhoddir chwaneg, ac efe á gaiff helaethrwydd; ond oddar yr hwn nid oes ganddo, y dygir hyd yn nod yr hyn sy ganddo. A bwriwch allan y gwas anfuddiol hwn i dywyllwch, lle y bydd wylofain a rhincian dannedd.

Yna tebyg fydd teyrnas y nefoedd i ddeg o wyryfon, y rhai á aethant allan gyda ’u lluserni i gyfarfod â’r priodfab. A phump o honynt oedd gall, a phump yn ffol. Y rhai ffol á gymerasant eu lluserni, a ni ddygasant olew gyda hwynt. Ond y rhai call, heblaw eu lluserni, á ddygasant olew yn eu llestri. Tra yr oedd y priodfab yn aros yn hir, yr hepiasant oll, ac yr hunasant. Ac àr hanner nos y bu gwaedd, Y mae y priodfab yn dyfod, ewch allan i gyfarfod ag ef. Yna y cyfododd yr holl wyryfon, ac y trwsiasant eu lluserni. A’r rhai ffol á ddywedasant wrth y rhai call, Rhoddwch i ni o’ch olew chwi; canys y mae ein lluserni yn diffoddi. Ond y rhai call á atebasant, gàn ddywedyd, rhag na byddo digon i ni ac i chwithau, ewch yn hytrach at y sawl sydd yn gwerthu, a phrynwch i chwi eich hunain. Tra yr oeddynt yn myned i brynu, daeth y priodfab, a’r rhai oeddynt barod, á aethant i fewn gydag ef i’r briodas, a chauwyd y drws. Wedi hyny, daeth y gwyryfon ereill hefyd, gàn ddywedyd, Feistr, feistr, agor i ni. Yntau á atebodd, Yn wir, meddaf i chwi, Nid wyf yn eich adnabod chwi. Gwyliwch, gàn hyny, am na wyddoch na’r dydd na’r awr.

Yna y dywed y Brenin wrth y rhai àr ei ddeheulaw, Deuwch, chwi fendigedigion fy Nhad, etifeddwch y deyrnas à barotowyd i chwi èr lluniad y byd; canys bum newynog, a chwi á roisoch i mi fwyd; bum sychedig, a chwi á roisoch i mi ddiod; bum ddyeithr, a chwi á’m llettyasoch; bum noeth, a chwi á’m dilladasoch; bum glaf, a chwi á’m cynnorthwyasoch; bum yn ngharchar, a chwi á ymwelsoch â mi. Yna y cyfiawnion á’i hatebant ef, gàn ddywedyd, Arglwydd, pa bryd y gwelsom di yn newynog, ac yth borthasom; neu sychedig, ac y rhoisom i ti ddiod? Pa bryd yth welsom yn ddyeithr, ac yth lettyasom? Pa bryd yth welsom yn glaf, neu yn ngharchar, ac yr ymwelsom â thi? Y Brenin á etyb iddynt, Yn wir, meddaf i chwi, yn gymaint a’i wneuthur o honoch i un o’r rhai lleiaf hyn fy mrodyr, chwi á’i gwnaethoch i mi.

Canys Mab y Dyn sy debyg i un yn bwriadu myned i wlad ddyeithr, yr hwn á alwodd ei weision, ac á roddes ei eiddo dàn eu gofal; i un y rhoddes efe bumm talent, i arall ddwy, ac i arall un; i bob un yn ol ei allu ei hun, ac yn ddiattreg á gychwnodd. Yna yr hwn á dderbyniasai y pumm talent, á aeth ac á farchnatâodd â hwynt, ac á ennillodd bump ereill. Yr un modd yr hwn á dderbyniasai ddwy, á ennillodd ddwy ereill. Eithr yr hwn à dderbyniasai ond un, á gloddiodd dwll yn y ddaiar, ac á guddiodd arian ei feistr. Yn mhen hir amser dychwelodd eu meistr, ac á wnaeth gyfrif â hwynt. Yna yr hwn à dderbyniasai y pumm talent, á ddaeth ac á gyflwynodd bumm talent ereill, gàn ddywedyd, Syr, pumm talent á roddaist ataf: dyma nhwy, a phumm talent ereill à ennillais. Ei feistr á atebodd, Da, was da a ffyddlawn, buost ffyddlawn àr ychydig, myfi á roddaf i ti ymddiriad pwysicach. Cyfranoga o lawenydd dy feistr. Yntau hefyd, yr hwn á dderbyniasai y ddwý dalent, á ddaeth yn mlaen, ac á ddywedodd, Syr, dwy dalent á roddaist ataf; dyma nhwy, a dwy dalent ereill à ennillais. Ei feistr á atebodd, Da, was da a ffyddlawn, buost ffyddlawn àr ychydig, myfi á roddaf i ti ymddiriad pwysicach. Cyfranoga o lawenydd dy feistr. Yna y daeth yntau hefyd, yr hwn á dderbyniasai y dalent, ac á ddywedodd, Syr, myfi á wn mai dyn tost ydwyt, yn medi lle ni heuaist, ac yn casglu lle ni wasgeraist; am hyny, mi á ofnais, ac á guddiais dy dalent o dán y ddaiar: ond yn awr yr wyf yn dychwelyd i ti yr eiddot dy hun. Ei feistr gán ateb, á ddywedodd wrtho, Was drygionus á diog, a wyddit ti fy mod yn medi lle ni heuais, ac yn casglu lle ni wasgerais? Oni ddylesit ti, gàn hyny, roddi fy arian i ’r ariannwyr, fel, àr fy nychweliad, y gallaswn ei dderbyn gyda llog? Cymerwch, gàn hyny, y dalent oddarno, a rhoddwch hi i’r hwn sy ganddo ddeg: canys i bwybynag y mae ganddo y rhoddir chwaneg, ac efe á gaiff helaethrwydd; ond oddar yr hwn nid oes ganddo, y dygir hyd yn nod yr hyn sy ganddo. A bwriwch allan y gwas anfuddiol hwn i dywyllwch, lle y bydd wylofain a rhincian dannedd.

Yna y dywed y Brenin wrth y rhai àr ei ddeheulaw, Deuwch, chwi fendigedigion fy Nhad, etifeddwch y deyrnas à barotowyd i chwi èr lluniad y byd; canys bum newynog, a chwi á roisoch i mi fwyd; bum sychedig, a chwi á roisoch i mi ddiod; bum ddyeithr, a chwi á’m llettyasoch; bum noeth, a chwi á’m dilladasoch; bum glaf, a chwi á’m cynnorthwyasoch; bum yn ngharchar, a chwi á ymwelsoch â mi. Yna y cyfiawnion á’i hatebant ef, gàn ddywedyd, Arglwydd, pa bryd y gwelsom di yn newynog, ac yth borthasom; neu sychedig, ac y rhoisom i ti ddiod? Pa bryd yth welsom yn ddyeithr, ac yth lettyasom? Pa bryd yth welsom yn glaf, neu yn ngharchar, ac yr ymwelsom â thi? Y Brenin á etyb iddynt, Yn wir, meddaf i chwi, yn gymaint a’i wneuthur o honoch i un o’r rhai lleiaf hyn fy mrodyr, chwi á’i gwnaethoch i mi.