Xénese 3
3
A condición humana e a promesa
1A serpe era o máis arteiro de todos os animais que o Señor Deus fixera. Díxolle á muller: —"Conque Deus vos prohibiu comer do froito das árbores do xardín?"
2A muller respondeulle: —"Podemos comer do froito das árbores todas do xardín. 3Soamente da árbore de alá no fondo nos mandou Deus: Non comades dela nin a toquedes, non sexa que morrades".
4A serpe insistiu: —"De ningunha maneira morreredes. 5É que Deus sabe ben que o día en que comades dela, se vos abrirán os ollos e seredes coma Deus, sabedores do ben e do mal".
6A muller reparou que o froito da árbore era saboroso, atraente, e bo para adquirir entendemento. E coa mesma colleu do froito e comeu; logo deulle ó seu home, e tamén el comeu.
7Entón abríronselles os ollos ós dous e decatáronse de que estaban espidos. Entrelazaron follas de figueira e cinguíronse con elas. 8Oíron ó Señor Deus camiñar polo xardín ó aire do día, e acocháronse os dous entre as árbores. 9Mais El chamou polo home, preguntándolle: —"Onde estás?" 10Respondeu o home: —"Oínte no xardín, e tiven medo. O verme espido, agacheime".
11Preguntoulle o Señor Deus: —"Quen che dixo que estabas espido? É que comiches da árbore da que che prohibira comer?"
12Respondeulle o home: —"A muller que me deches por compañeira ofreceume do froito, e comín".
13O Señor Deus díxolle á muller: —"Qué é o que fixeches?" E a muller respondeu: —"A serpe enganoume, e comín". 14Entón o Señor Deus díxolle á serpe: —"Porque fixeches isto, maldita sexas entre os animais e as feras todas do monte. Andarás arrastrada e comerás po toda a túa vida. 15Poño hostilidade entre ti e a muller, entre a túa liñaxe e a dela. Ti tentarás de atanguerlle o calcañar, pero ela esmagarache a cabeza".
16A muller díxolle:"Terás moitos afáns na túa preñez, parirás con dor os fillos. Devecerás polo teu home, e el dominarate".
17O home díxolle: —"Porque lle fixeches caso á túa muller, comendo do froito da árbore que che prohibira comer, por culpa túa será maldita a terra: con traballos tirarás dela a túa mantenza mentres vivas. 18Producirache silvas e abrollos, e terás que comer herbas silvestres. 19Comerar o pan coa túa suor, ata que volvas á terra da que fuches tirado. De feito, ti es po e ó po tes que volver".
20O home chamou Eva á súa muller, pois vén ser a nai de todos os que viven. 21O Señor Deus fíxolles túnicas de pel ó home e á muller, para se vestiren.
22Logo o Señor pensou: —"Agora que o home veu ser coma un de nós, en canto a coñecer o ben e o mal, non vaia ser que tenda a man, colla tamén da árbore da vida, coma do froito, e viva sempre".
23E botou ó home do xardín de Edén, para que cultivase a terra da que fora tirado. 24E despois de botalo do xardín, puxo no oriente querubíns con espadas flamexantes, para cortarlle o paso cara á árbore da vida.
දැනට තෝරාගෙන ඇත:
Xénese 3: ABGS
සළකුණු කරන්න
බෙදාගන්න
පිටපත් කරන්න
ඔබගේ සියලු උපාංග හරහා ඔබගේ සළකුණු කල පද වෙත ප්රවේශ වීමට අවශ්යද? ලියාපදිංචි වී නව ගිණුමක් සාදන්න හෝ ඔබගේ ගිණුමට ඔබගේ ගිණුමට පිවිසෙන්න
Dereitos reservados: SEPT